سر مارک سدویل، مشاور امنیت ملی بریتانیا، گفت: «خوشحالم که در اینجا هستم، امیدوارم بتوانم کمبودهای فراوان را با ارائه کیفیت بالا، جبران کنم.» او این سخنان را در نشست بین‌المللی و معتبر مونیخ ایراد کرد. «بریتانیا در عرصه بین‌الملل» به طرز مشهودی از اعزام وزیران ارشدش به این نشست مهم، خودداری کرده است. 

سر مارک، در لحظه آخر به فهرست تیم کوچک بریتانیا در کنفرانس امنیتی مونیخ افزوده شد. کنفرانس مونیخ، گردهمایی معتبری است و به آن «داوس دفاعی» لقب داده‌اند. 

غیبت مشهود مقامات ممتاز لندن، از توجه‌ دور نمانده است. نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا و عضوی از بزرگترین هیأت اعزامی آمریکا به این کنفرانس، گفت:‌ «امیدوارم این، نشانی از تعهدشان به چندجانبه‌گرایی نباشد.»

امانوئل مکرون، رئیس‌ جمهوری فرانسه، مایک پمپئو، وزیر خارجه و مارک اسپر، وزیر دفاع ایالات متحده، و سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، از جمله رهبران ارشد سیاسی و اقتصادی هستند که در نشست مونیخ حاضر شده‌اند. وزیران خارجه چین و هند، دو کشوری که بریتانیا مایل است پس از برگزیت با آنها وارد قراردادهای تجاری شود، نیز در کنفرانس مونیخ حاضرند. 

بن والاس، وزیر دفاع بریتانیا، چند روز قبل از شروع کنفرانس اعلام کرد که در آن شرکت نمی‌کند، و سر الکس یانگر، رئیس سازمان اطلاعات و امنیت خارجی بریتانیا (ام‌آی‌-سیکس) نیز در آخرین مرحله، حضور خود را لغو کرد. دفتر نخست‌وزیری بریتانیا هرگونه مداخله در تصمیم این افراد را رد کرده است.

جیمز کلورلی، یکی از مدیران وزارت خارجه بریتانیا نیز، در آخرین لحظه به فهرست افزوده شد. او به‌‌رغم آن که با انتشار تصاویر نشست‌های دوجانبه با نمایندگان نروژی و کویتی اصرار داشت که نشان دهد فعال است، اما در هیچ‌یک از میزگردها حضور نداشت. 

دیپلمات‌های کارکشته از شگفتی و اندوه خود درباره کم‌رنگ شدن ردپای بین‌المللی بریتانیا صحبت کردند. کارل بیلت، نخست‌وزیر سابق سوئد، در توییتی نوشت: «تنها کشوری که کاملا در کنفرانس امنیتی مونیخ ۲۰۲۰ غایب است، بریتانیا است. عجیب است، وزیران قرار بود بیایند، اما همه کنار کشیدند. آیا بریتانیا به طور کامل، درونگران شده است؟»

ولفگانگ ایشینگر، وزیر خارجه سابق آلمان و یکی از سازمان‌دهندگان کنفرانس، گفت:‌ «لازم به گفتن نیست، به عنوان سفیر سابق دربار سنت‌جیمز، از غیبت وزیران ارشد دولت بریتانیا در کنفرانس امنیتی امسال مونیخ، اندوهگینم.»

همزمان، این دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا گفت که دولت‌های عضو این اتحادیه باید در سیاست خارجی خود، مایل به پادرمیانی در بحران‌های بین‌المللی یا کنترل بحران باشند.»

 جوزپ بورل، در کنفرانس مونیخ گفت:‌ «اروپا باید اشتیاق قدرت را توسعه دهد.» او تاکید کرد که معنای حرفش قدرت نظامی نیست، و گفت:‌ «ما باید بتوانیم عمل کنیم … نه این که هر روز نظر بدهیم و ابراز نگرانی کنیم.»

 علی‌رغم داشتن قدرت تجاری، این واقعیت که تصمیم‌گیری در اتحادیه اروپا مستلزم اجماع است، به معنای اختلاف نظر اعضا بر سر مسایل مربوط به سیاست خارجی است. مسایلی چون لیبی، و نحوه پاسخگویی به «طرح صلح» دونالد ترامپ درباره اسرائیل و فلسطینی‌ها، از جمله موضوعات اختلاف نظر در گذشته است. 

 بورل گفت:‌ «وقتی در اتحادیه اروپا اتحاد آرا نباشد، اکثریت باقی‌مانده مجبورند وارد عمل شوند.»