به دلیل ناتوانی مقام‌های جمهوری اسلامی در بازسازی ورزشگاه آزادی و نبود زیرساخت‌های مناسب در دیگر ورزشگاه‌های پایتخت ایران، قرار است دربی تهران در ورزشگاه پارس شیراز برگزار شود.

مسئولان باشگاه پرسپولیس به‌عنوان میزبان این مسابقه پرمخاطب همچنان بر برگزاری بازی با استقلال در ورزشگاه آزادی یا قلعه‌حسن‌خان تهران اصرار دارند، اما مدیران فدراسیون فوتبال با استناد به مخالفت احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان، با بازگشایی موقت ورزشگاه نیمه‌کاره آزادی و همچنین ظرفیت پایین ورزشگاه قلعه‌حسن‌خان که شورای تامین استان تهران نیز با آن مخالفت کرده است، اعلام کرده‌اند تنها گزینه دردسترس برای میزبانی دربی، ورزشگاه پارس شیراز است.

این در حالی است که تنها چند هفته پیش، در روز ۲۹ شهریور، در جریان دیدار تیم‌های فجرسپاسی و ذوب‌آهن، چند قطعه فلزی بزرگ از سقف ورزشگاه تازه‌ساز پارس سقوط کرد و چند تماشاگر به‌شدت مجروح شدند.

تهران اکنون تنها پایتخت خاورمیانه (به‌جز صنعا، پایتخت جنگ‌زده یمن) است که حتی یک ورزشگاه فوتبال آماده با استانداردهای بین‌المللی ندارد. این وضعیت در حالی است که پیش از انقلاب ۱۳۵۷، پایتخت ایران دست‌کم هفت ورزشگاه فوتبال بین‌المللی و نوساز با ظرفیت و زیرساخت‌های مناسب داشت؛ ورزشگاه‌هایی که همگی مانند ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفری آریامهر (آزادی) در دوران حکومت محمدرضاشاه پهلوی ساخته شدند و میزبان رویدادهایی چون دو دوره جام ملت‌های آسیا و بازی‌های آسیایی بودند.

در آن زمان، تهران اصلی‌ترین گزینه و بخت نخست برای میزبانی المپیک ۱۹۸۴ و جام جهانی ۱۹۹۰ نیز محسوب می‌شد، اما روی کار آمدن جمهوری اسلامی مانع تحقق این اهداف تاریخی برای ایران شد.

پرسپولیس و استقلال در هفته دوازدهم لیگ برتر ایران به مصاف هم خواهند رفت و اگرچه تاریخ این مسابقه هنوز مشخص نشده است، به نظر می‌رسد اواسط آذرماه امسال برگزار شود.

به‌جز ورزشگاه‌های آزادی (آریامهر) و قلعه‌حسن‌خان که با وجود گذشت سال‌ها از آغاز پروژه بازسازی‌شان، همچنان امکان استفاده از نیمی از ظرفیت آن‌ها وجود ندارد و با مشکلات زیرساختی متعدد مواجه‌اند، ورزشگاه‌های «فرح» و «امجدیه» تهران نیز که پس از انقلاب به «تختی» و «شهید شیرودی» تغییر نام دادند، با وجود صرف ده‌ها میلیارد تومان هزینه، در وضعیت بحرانی و غیرقابل استفاده قرار دارند.

ورزشگاه اکباتان تهران نیز از زمان خیزش سراسری ۱۴۰۱ و به دلیل نقش محله اکباتان به‌عنوان یکی از کانون‌های اصلی اعتراضات مردمی، عملا تعطیل شده است. فدراسیون فوتبال ایران «نداشتن زیرساخت‌های مناسب» را دلیل خارج شدن این ورزشگاه‌ها از چرخه مسابقات لیگ اعلام کرده، اما برخی خبرنگاران در ایران بر این باورند که مقام‌های حکومتی به‌ دلیل نگرانی از سر داده شدن شعارهای ضدحکومتی از محله اکباتان در جریان برگزاری مسابقات، درهای این ورزشگاه را تا زمانی نامعلوم بسته‌اند.

به همین دلیل، مدیران فوتبال ایران و سرخابی‌های پایتخت از هم‌اکنون دغدغه برگزاری مسابقه پرتماشاگر پرسپولیس و استقلال را دارند که قرار است اواسط آذرماه برگزار شود، زیرا به دلیل هراس از حضور انبوه تماشاگران، نمی‌توانند آن را در ورزشگاه هشت هزار نفری قلعه‌حسن‌خان یا ورزشگاه نیمه‌کاره تختی برگزار کنند.

پیش از این محسن هوشمند، رئیس مرکز ارتباطات و رسانه آستان قدس رضوی، که مالک ورزشگاه امام رضای مشهد است، به خبرگزاری تسنیم اعلام کرد که این ورزشگاه «در صورت موافقت شورای تامین امنیت استان»، آماده میزبانی از دربی تهران خواهد بود. با این حال، مهم‌ترین مانع برگزاری این بازی در مشهد، مخالفت احمد علم‌الهدی، امام جمعه این شهر، با حضور زنان در ورزشگاه‌های استان خراسان رضوی است.

از آنجا که دربی تهران همچنان یکی از پرمخاطب‌ترین رویدادهای ورزشی آسیا محسوب می‌شود و بازتابی بین‌المللی دارد، انتشار خبر جلوگیری از حضور زنان می‌تواند بار دیگر فدراسیون فوتبال ایران را در معرض برخورد انضباطی فیفا و جریمه احتمالی قرار دهد.

در نتیجه، تنها پنج ورزشگاه استاندارد با گنجایش بالا در سراسر ایران برای میزبانی از دربی پایتخت باقی می‌مانند که عبارت‌اند از ورزشگاه‌های شیراز، اصفهان، تبریز، اهواز و اراک، اما از آنجا که تیم‌های سپاهان، تراکتور و فولاد در هفته دوازدهم لیگ، خود میزبان رقبایشان خواهند بود و مدیران کارخانه آلومینیوم اراک نیز با میزبانی از دربی تهران مخالفت کرده‌اند، تنها ورزشگاه پارس شیراز امکان میزبانی از مسابقه پرسپولیس و استقلال را خواهد داشت.

در شرایطی که بسیاری از کشورهای منطقه مانند عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عربی با سرمایه‌گذاری‌های کلان، ورزشگاه‌های مدرن و چندمنظوره‌ای ساخته‌اند که می‌توانند میزبان رویدادهای بین‌المللی مانند جام جهانی باشند، فوتبال ایران پس از چهار دهه مدیریت ناکارآمد و ورود چهره‌های سیاسی و نظامی به ورزش، حتی از برگزاری مسابقات داخلی بزرگ در پایتخت خود هم عاجز است.

آوارگی این سال‌های دربی تهران نه‌تنها نماد فروپاشی زیرساخت‌های ورزشی ایران است، بلکه بازتابی از ناتوانی ساختاری در مدیریت سرمایه‌های عمومی محسوب می‌شود که نتیجه آن، تحقیر ملی در برابر چشم میلیون‌ها مخاطب داخلی و بین‌المللی است.