اعتراض زنان ورزشکار و ملی‌پوش ایرانی به ممنوعیت حضور مربیان مرد در اردوهای تیم‌های ملی ادامه دارد.

معترضان با اشاره به کمبود محسوس تعداد مربیان زن باتجربه و متخصص در رشته‌های مختلف، کاهش چشمگیر کیفیت عملکرد تیم‌های ملی زنان ایران در سالیان اخیر را ماحصل قانون حکومتی «منع حضور مربیان مرد» می‌دانند.

شورای عالی انقلاب فرهنگی ایران، که اعضای آن زیر نظر علی خامنه‌ای منصوب می‌شوند، در سال ۱۳۸۶ طی جلسه‌ای به ریاست محمود احمدی‌نژاد، مصوبه‌ای به نام «گسترش حجاب و عفاف» را به‌روزرسانی کرد و به تصویب مجدد رساند. در بخشی از این مصوبه آمده است که «مربیان تیم‌های ملی ورزشی زنان حتما باید زن باشند و مردان نمی‌توانند مربیگری زنان را در هیچ رشته‌ای اعم از فضای باز و بسته برعهده داشته باشند».

در ادامه نیز عبدالرضا ساور، معاون وقت بخش حقوقی و فرهنگی سازمان تربيت بدنی، این قانون حکومتی را به تمامی فدراسیون‌های ورزشی ابلاغ کرد. اگرچه برخی از فدراسیون‌ها تا سال‌ها بعد به دلیل کمبود مربیان زن از اجرای کامل این قانون سر باز زده‌اند، اما در سالیان اخیر، بخش حراست وزارت ورزش و جوانان ایران بیش از گذشته به اجرای سخت‌گیرانه این مصوبه اصرار دارد.

در تازه‌ترین مورد از اعتراض‌ها، مهسا صابری، ملی‌پوش والیبال زنان ایران در گفت‌وگو با روزنامه شرق گفت: «والیبال زنان درحال پیشرفت بود و توانسته بودیم رفته‌رفته با پیروزی‌های خوب مقابل حریفان، خود را به سطح پنج یا شش تیم برتر قاره آسیا برسانیم، اما از یک جایی به بعد شرایط تغییر کرد و به ضعیف‌شدن والیبال زنان ایران در مسابقات بین‌المللی منجر شد. مهم‌ترین عامل توقف مسیر پیشرفت تیم‌‌ ملی والیبال زنان ایران هم این بود که حضور مربی مرد در کادر فنی تیم ملی در سمت‌هایی مانند مربی و سرمربی منتفی شد.»

ارزشمندترین بازیکن فصل جاری لیگ ایران و عضو تیم والیبال زنان سایپا افزود: «در سال‌های اول فعالیت تیم ملی والیبال در همه رده‌ها مربیان مرد به‌عنوان سرمربی یا مربی در کنار تیم ملی والیبال زنان بودند و با توجه به سطح تجربه‌ای که داشتند، کمک‌های قابل توجهی به والیبال زنان شد. اما از زمانی که قانون در این زمینه عوض شد و فقط مجاز به استفاده از یک مربی مرد در سمت مدیر فنی یا مشاور فنی در کادر فنی شدیم، وضعیت تغییر کرد. زیرا برخلاف قبل، افرادی در کنار تیم ملی بودند که سطح تجربیات مربیان قبلی را نداشتند.»

مهسا صابری همچنین می‌گوید تعداد مربیان خارجی زنی که حاضر به پذیرفتن شرایط مربیگری و زندگی در ایران باشند، بسیار اندک است و به همین دلیل تیم ملی والیبال زنان ایران نمی‌تواند از حضور مربیان زن باسابقه و کارنامه‌دار خارجی بهره‌مند شوند. اجبار زنان ورزشکار ایرانی به حفظ حجاب اجباری که موجب کاهش قابل توجه کیفیت عملکرد آنان می‌شود، اصلی‌ترین دلیل امتناع مربیان خارجی برای پذیرش پیشنهاد هدایت تیم‌های ملی ایران است.

۲۳ فروردین سال جاری، خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در گزارشی با اعتراض به حضور علی ایمانی در جایگاه مربی دروازه‌بان‌ها و رضا کردی در جایگاه مدیرفنی تیم ملی فوتسال زنان ایران در مسابقات چهارجانبه تایلند، کوشید تا آخرین تیم ملی زنان را به تمکین از قانون «منع حضور مربیان مرد» وادار کند، قانونی که مانند قانون حکومتی حجاب اجباری بی‌شباهت به قوانین طالبان در افغانستان نیست.

پیش از آن نیز در اسفند ۱۴۰۰ به دستور مقام‌های فدراسیون دوومیدانی ایران و حراست وزارت ورزش و جوانان، تمرینات زنان ملی‌پوش و دوومیدانی‌کار ایرانی به دلیل حضور مربیان مرد به‌طور کامل تعطیل شده بود.

مهسا صابری می‌افزاید: «منظور ما این نیست که مربیان زن عملکرد خوبی ندارند یا ضعیف هستند، اما واقعیت این است که با توجه به سابقه و تجربه، مربیان مرد از نظر فنی و آگاهی و شناخت از علم روز والیبال جهان، در کشور ما در سطح بالاتری قرار دارند. این فاصله کیفیت و تجربه کاملا مشهود است و همان‌طور که شاهد هستیم، اثر منفی خود را نیز در روند عملکردی تیم ملی زنان گذاشته است.»