با برگزاری مسابقات یورو ۲۰۲۴ در آلمان، شهرت این کشور صنعتی در زمینه کارآمدی، مدیریت و انضباط شهری با ضربه ناگواری مواجه شد.
هنگامی که هواداران فوتبال برای تماشای مسابقات جام ملت‌های اروپا به شهرهای مختلف آلمان وارد شدند، متوجه شدند که قطارهای شهری و بین‌شهری آن‌قدرها که آنان گمان می‌کردند منظم و باکیفیت نیستند، حتی گروهی از تماشاگران اروپایی گفتند هنگام برگزاری مسابقات جام جهانی در روسیه خدمات بهتری به گردشگران ارائه می‌شد و به‌مراتب بهتر از آلمان بود.
جسیکا پارکر، خبرنگار ورزشی بی‌بی‌سی جهانی در برلین، پس از این جملات ادامه می‌دهد که بیشتر هواداران از سیاست‌های مالی آلمان در طول یک ماه برگزاری یورو ۲۰۲۴، که شامل حمل‌ونقل محلی تخفیف‌دار یا حتی رایگان برای دارندگان بلیت بازی‌ها بود، تمجید کردند، اما توماس کانکانون، مدیر شبکه لیگ برتر در انجمن هواداران فوتبال، می‌گوید: «ما دائما با هوادارانی مواجه می‌شدیم که مشکلات عجیبی را در طول مسابقات تجربه می‌کردند.»
او بر این باور است که تعجب از این وضعیت تا حدودی ناشی از «پیش‌فرض شهرت آلمان در حرکت به‌موقع قطارهای آن است». لیندسی و دارن رامسکیل، دو هوادار فوتبال از شرق یورکشایر انگلستان، شش بازی از هفت بازی تیم کشورشان در این جام را از نزدیک تماشا کردند و با قطارهای شلوغ، توقف خدمات و حرکت و اطلاع‌رسانی‌های ضعیف مواجه شدند. لیندسی گفت: «دیگر درمورد قطارهای بریتانیا غر نخواهم زد. فهمیدم قطارهای ما بهترند.»
یک هوادار دیگر فوتبال از هلند، که به دلایل شغلی و ایراد سخنرانی‌های انگیزشی دائما در سفر است، کمتر از دیدن این وضعیت متعجب شده بود. ویبه واکر گفت: «تا جایی که بتوانم همیشه از ورود به آلمان پرهیز می‌کنم، چون این نوع مشکلات در آلمان دائمی است.» پس از مسابقه نیمه‌نهایی انگلستان و هلند، سفر او از دورتموند با تاخیر و در یک واگن قطار گرم، غیرقابل تحمل و بدون تهویه مطبوع همراه شد. او گفت: «همه عرق کرده بودند» و توضیح داد که اوضاع آن‌قدر «وحشتناک» بود که مجبور شدم از قطار پیاده شوم و بقیه مسیر را با برخی از هواداران انگلستان با تاکسی طی کنم.
شهروندان آلمانی نیز سال‌هاست که از سیستم کاری دویچه‌بان، راه‌آهن ملی آلمان، خشمناک و ناراضی‌اند. تنها ۶۴ درصد از قطارهای مسافت طولانی دویچه‌بان در سال ۲۰۲۳ به‌موقع حرکت کرده‌اند، این درحالی است که در مدت مشابه در بریتانیا ۶۷.۸ درصد قطارها طبق زمان‌بندی قبلی به مقصد رسیده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به گزارش بی‌بی‌سی جهانی، در آلمان درخواست افزایش سرمایه‌گذاری‌ها در حوزه حمل‌ونقل، به‌دلیل بحران‌های اقتصادی این کشور، نادیده گرفته می‌شود. اتحادیه مردمی استفاده‌کنندگان از راه‌آهن آلمان، هزینه‌های سرانه برای زیرساخت‌های راه‌آهن را در ۱۴ کشور اروپایی ازجمله بریتانیا، آلمان، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا مقایسه کرد و دریافت که آلمان با ۱۱۵ یورو (۹۷ پوند)، به ازای هر نفر در سال گذشته، در رتبه دهم قرار دارد، بریتانیا در رتبه ششم، و لوکزامبورگ، با ۵۱۲ یورو به ازای هر نفر، در صدر گروه قرار دارد.
برای آلمانی‌ها جای تعجب نیست که شعار پرکاربرد «پیشرفت ازطریق فناوری»، واقعیت کم‌تحرک‌تر و کندتر موجود را پنهان می‌کند. بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا سال‌هاست که آشکارا با مشکل چگونگی نوسازی زیرساخت‌هایش دست‌وپنجه نرم می‌کند و تحلیلگران نه‌تنها کمبود سرمایه‌گذاری را نکوهش می‌کنند، که دیجیتالی نشدن اقتصاد و بوروکراسی خسته‌کننده را هم از دلایل ادامه مشکلات موجود برای زندگی شهروندان می‌دانند.
جسیکا پارکر همچنین معتقد است که قوانین دست‌وپاگیر و کاغذبازی‌ها زمان ارزشمند مردم و کسب‌وکارها را تلف می‌کند. یک نمونه دیگر این معضل هم این است که از نظر قانونی افراد ملزم‌اند ظرف دو هفته برای ثبت نشانی خانه جدیدشان وقت ملاقات حضوری بگیرند، اما وقت ملاقات گرفتن برای این کار اصلا آسان نیست. مثلا وب‌سایت دولت محلی از روز چهارشنبه هفته اخیر تا اواسط ماه سپتامبر هیچ قرار ملاقاتی ارائه نمی‌کند.
پروفسور هوبرتوس باردت، از موسسه اقتصاد ملی آلمان، می‌گوید بخش‌های دولتی و خصوصی این کشور سال‌هاست که با مشکل کمبود سرمایه‌گذاری مواجه‌اند.
او توضیح داد که خطوط راه‌آهن آلمان دائما درحال تعمیرات مختلف است که باعث تاخیر می‌شود و مشکلات را هم کاملا برطرف نمی‌کند. اقدام‌های کلان‌تری مانند بازسازی پنج ماهه خط فرانکفورت به مانهایم نیز در حال انجام است، اما پروفسور باردت بر این باور است که یک «برنامه عظیم» با بودجه کلان‌تر نیاز است که فراتر از بودجه‌های سالانه باشد، چراکه «وضعیت موجود برای ائتلاف سیاسی حاکم بر آلمان دردسر ایجاد خواهد کرد».
این کارشناس موسسه اقتصاد ملی آلمان افزود: «ما هزاران پل داریم که باید بازسازی یا نوسازی شوند.»
این مشکلات عمدتا در غرب آلمان است که زیرساخت‌های آن در دهه شصت و هفتاد میلادی ساخته شده است و اکنون در حال فرسودگی است، در حالی که شرق آلمان، پس از فرو ریختن دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، شاهد سرمایه‌گذاری‌های جدیدی بود.
درنتیجه چشم‌انداز فعلی برای آلمانی‌ها نگران‌کننده است، زیرا پیش‌بینی‌ها درباره رشد اقتصادی این کشور همچنان آلمان را در پایین‌ترین سطح در مقایسه با سایر اقتصادهای بزرگ حاضر در «گروه هفت» قرار می‌دهد. براساس گزارش صندوق بین‌المللی پول و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، پیش‌بینی می‌شود که اقتصاد آلمان امسال تنها ۰.۲ درصد رشد کند. کارآمدی، صنعت بی‌نظیر و وقت‌شناسی، برچسب‌هایی‌اند که به‌شکلی سخاوتمندانه نثار کشور آلمان شده‌اند، اما مدت‌هاست که این برچسب‌ها در داخل این کشور رنگ باخته‌اند.
