دانشمندان درصددند پروژه بزرگ جدیدی را آغاز کنند تا نسل بعدی باتری‌هایی را بسازند که ارزان‌تر و پایدارتر از فناوری‌های فعلی‌اند.

بودجه چند میلیون یورویی پروژه ناکلار (NaKlaR)، که روز دوشنبه اعلام شد، برای کاوش پژوهشگران در مورد شیوه‌هایی خواهد بود تا باتری‌های سدیم‌ـ یونی کارآمدتر شوند. 

برخلاف باتری‌های لیتیوم‌ـ‌یونی، که در همه دستگاه‌ها از گوشی‌های هوشمند گرفته تا ماشین‌های برقی موجودند، باتری‌های سدیم‌ـ‌یونی را می‌توان از مواد فراوان و ارزان تولید کرد.

سدیم را می‌توان از دریاچه‌ها یا معادن نمک استخراج کرد، و در حالی که مزیت ثبات‌ بیشتر و بازیافت راحت‌تر را دارند، خطر داغی بیش از حد ندارند. محدودیت اصلی آن‌ها در مقایسه با باتری‌های لیتیوم‌ـ‌یونی تراکم انرژی پایین‌تر است، با وجود این، پژوهشگران معتقدند که این باتری‌‌ها پتانسیل آن را دارند تا از همتایانش که همه‌جا موجودند بهتر عمل کنند.

پروژه ناکلار، که هدایت آن را پژوهشگران موسسه شیمی معدنی دانشگاه وورتس‌بورگ آلمان بر عهده دارند، در تلاش خواهد بود تا روند تولید باتری‌های سدیم‌ـ‌یونی را بهینه کنند و کارایی‌شان را افزایش دهند.

پژوهشگران می‌گویند در صورت موفقیت، فناوری باتری تولیدی این پروژه می‌تواند کم‌کم جای باتری‌های لیتیومـ‌یونی برخی خودروهای برقی را بگیرد.

دکتر گویینویر گیفین، که مدیریت گروه پژوهشی کوچکی در ریاست فناوری شیمیایی ترکیب مواد در دانشگاه یولیوس ماکسیمیلیانس (JMU) وورتس‌بورگ را بر عهده دارد، گفت: «آن‌ها برای خودروهای کوچک‌تر که مسافت‌های کوتاه‌تر را طی می‌کنند مناسب‌‌اند.»

سال گذشته، گروه دیگری از دانشمندان دانشگاه علوم توکیو در باتری‌های سدیم‌ـ‌یونی به پیشرفتی دست پیدا کردند که سبب شد قطب‌های مغناطیسی آن‌ها «عملکردی بی‌سابقه» داشته باشد.

محققان در پژوهشی که در نشریه «مواد انرژی پیشرفته» (Advanced Energy Materials) منتشر شد، متذکر شدند که باتری‌های سدیم‌ـ‌یونی می‌‌‌توانند طیفی از کاربردهای تجاری داشته باشند، از جمله در سامانه‌های ذخیره انرژی با ردپای کربنی پایین و نیروگاه‌های بادی.