وزارت خارجه طالبان پنجشنبه ۱۷ اسفند (۷ مارس) اعلام کرد که جی‌پی‌ سنگ، نماینده ویژه هند برای افغانستان، در دیدار با امیرخان متقی، وزیر خارجه رژیم طالبان، خواستار ارتقای سطح روابط سیاسی و اقتصادی با افغانستان شده است. 

در بیانیه وزارت خارجه طالبان آمده است که هند می‌خواهد تجارت با افغانستان را از طریق بندر چابهار در ایران گسترش دهد.  

بر اساس این بیانیه، «سنگ روابط افغانستان و هند را تاریخی خواند و گفت که هند در نزدیک به دو سال و نیم گذشته در زمینه‌های مختلف به افغانستان کمک‌های بشردوستانه اعطا کرده است». 

وزارت خارجه طالبان به نقل از جی‌پی‎‌سنگ ادعا کرد که او «اقدام‌های امارت اسلامی طالبان در راستای مبارزه با مواد مخدر و داعش» را ستوده است.  

امیرخان متقی هم از کمک‌های بشردوستانه هند به افغانستان قدردانی کرد و خواستار تسهیل صدور ویزای تجاری، درمانی و تحصیلی برای شهروندان افغانستان شد.  

متقی در این دیدار تاکید کرد که افغانستان خواهان تقویت روابط سیاسی و اقتصادی با هند، به‌عنوان یک کشور مهم در منطقه، است.  

نماینده ویژه هند برای افغانستان در این سفر با حامد کرزی، رئیس‌جمهوری پیشین افغانستان، هم دیدار کرد. کرزی دراین‌باره در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که در این دیدار علاوه بر مسائل افغانستان، درباره مسائل منطقه‌ای هم صحبت شده است. او روابط افغانستان و هند را «حسنه و تاریخی» توصیف کرد، از همکاری هند برای کمک به مردم افغانستان قدردانی به عمل آورد و خواستار ادامه همکاری‌ها با هند در زمینه تحصیل شهروندان افغانستان شد. 

هند در دوران نظام جمهوری تحت حمایت کشورهای غربی، حضوری فعالانه در افغانستان داشت و بورسیه‌های تحصیلی زیادی هم به دانشجویان افغان می‌داد و شمار زیادی از شهروندان افغانستان در هند تحصیل می‌کردند، اما روی کار آمدن مجدد طالبان در اوت ۲۰۲۱ باعث شد که هند سفارت و کنسولگری‌هایشان را در افغانستان تعطیل کند.  

هند در ژوئن ۲۰۲۲ تصمیم گرفت یک تیم کارشناسی در سفارت این کشور در کابل مستقر کند تا زمینه حضور دیپلماتیک رسمی این کشور در افغانستان پس از سرنگونی نظام جهوریت فراهم شود. دهلی‌نو بلافاصله پس از آن، محموله‌ای از تجهیزات پزشکی به عنوان بخشی از کمک‌های بشردوستانه به افغانستان فرستاد و چندین بار هم از طریق پاکستان و ایران به افغانستان گندم ارسال کرد. 

اما پاکستان به‌عنوان کشور نزدیک به رژیم طالبان، با حضور هند در افغانستان مخالف است. در دوران حکومت پیشین افغانستان، اسلام‌آباد دهلی‌نو را متهم می‌کرد که از خاک افغانستان علیه این کشور استفاده می‌کند؛ اتهامی که هند همواره رد می‌کرد.  

هند سابقه دخالت نظامی یا سیاسی در افغانستان ندارد و همواره کوشیده است تا از طریق قدرت نرم در این کشور نفوذ کند. با تسلط طالبان بر افغانستان، هند به‌سرعت از این کشور خارج شد اما کوشید حسن نیتش را به مردم عادی افغانستان و شاید برخی اعضای ارشد طالبان از جمله شیرمحمد عباس استانکزی، معاون وزیر خارجه طالبان، نشان دهد. عباس استانکزی در هند تحصیل کرده و موافق بازگشایی سفارت این کشور در افغانستان است. 

در سال ۲۰۰۱، پس از سرنگونی رژیم طالبان در حمله ائتلاف جهانی به رهبری ایالات متحده آمریکا، هند پس از ایالات متحده آمریکا به‌ دومین منبع اصلی کمک‌های توسعه‌ای در افغانستان تبدیل شد.  

دهلی‌نو با فراهم کردن امکان تحصیل برخی نظامیان افغانستان در این کشور و حمایت از پروژه‌های اقتصادی تلاش کرد مانع از آن شود که بار دیگر یک رژیم اسلامگرای رادیکال همسو به پاکستان بر افغانستان حاکم شود اما طالبان سرانجام پس از امضای توافق دوحه با آمریکا توانستند حملاتشان را به نظامیان افغانستان افزایش دهند و حکومت این کشور را ساقط کنند.

مقام‌های هندی چندین بار از حضور تروریست‌ها در افغانستان ابراز نگرانی کرده و آن را تهدیدی برای منطقه دانسته‌اند.