انسان موجود اجتماعی است و قرن‌ها است که به شیوه گروهی و اجتماعی کارهایش را پیش برده است. قبایل شکارچی‌ــ گردآورنده مرتب برای شکارهای گروهی گرد هم ‌می‌آمدند، روستاها و شهر‌ها باعث پیدا شدن ملت‌ها شدند و شبکه‌های دادوستد زمین را پدید آورند. همکاری انسان‌ها با هم به‌قدری قوی است که متخصصان علم مردم‌شناسی مدت‌ها آن را از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد انسان می‌دانستند.

به گفته متخصصان، این ویژگی انسان به مدد تکامل مغز و شکل‌گیری ساختار زبان به وجود آمده است. زیرا بشر به لطف زبان توانست سنت‌های فرهنگی را ابداع کند و رفتارهایی پیچیده‌‌تر نشان دهد؛ اما به گزارش نیویورک تایمز، ویژگی همکاری کردن شاید فقط منحصر به انسان نباشد.

بنا به پژوهشی که در نشریه ساینس منتشر شد، دو گروه از میمون‌ها در آفریقا طی سالیان بسیار با هم ادغام شدند و  همکاری می‌کردند.

جوان سیلک، نخستی‌شناس از دانشگاه ایالتی آریزونا، می‌گوید: «داشتن روابط دوستانه و گسترده همراه با همکاری بین اعضای گرو‌ه‌هایی که پیوند خویشاوندی با یکدیگر ندارند، واقعا فوق‌العاده است.»

پژوهش جدید از مشاهده درازمدت بونوبوها‌ــ نوعی شامپانزه کوتوله‌ــ که در کنگو زندگی می‌کنند، به دست آمده است.

نخستی‌شناسان یک قرن پیش فکر می‌کردند که بونوبوها زیرگروه شامپانزه‌ها به شمار می‌روند اما این دو گونه از لحاظ ژنتیکی با هم فرق دارند و رفتارهای متفاوتی نشان می‌دهند.

در میان شامپانزه‌ها، نرها در جامعه جایگاه غالب را دارند. آن‌ها بسیار خشن‌اند و حتی می‌توانند نوزادانشان را بکشند. در حالی که در گونه بونوبو، ماده‌ها غالب‌اند و هرگز مشاهده نشده است که نرها نوزادان را بکشند.

آن‌ها در حوزه رابطه جنسی اغلب تعارض جدی ندارند‌ــ چیزی که نخستی‌شناسان در شامپانزه‌ها مشاهده نکردند.

مارتین سوربک، اکولوژیست رفتاری دانشگاه هاروارد، سال ۲۰۱۶ در منطقه حفاظت‌شده گونه بونوبو در کوپولوبوری، یک محل برای رصد رفتار این گونه‌ها راه‌اندازی کرد و از این طریق به پیاده‌روی با این گونه و مشاهده رفتار بونوبوها پرداخت.

سوربک تجربه اولین پیاده‌روی با بونوبو‌ها را هیجان‌انگیز توصیف می‌کند. زیرا پس از دنبال کردن آن‌ها به گروهی دیگر از بونوبو‌ها رسید که در یک جمع دوستانه مستقر شده بودند. معمولا این گونه رفتار را در شامپانزه‌ها نمی‌توان دید. زیرا شامپانزه‌های نر معمولا در مرزهای محدوده خود گشت می‌زنند و آماده نبرد با نرهای گروه‌های دیگرند.

در این تحقیق، سوربک و همکارانش با دو گروه بونوبو‌ها یعنی گروه اکالاکالا که ۱۱ ساله بودند و گروه کوکوآلونگو ۲۰ ساله آشنا شدند.

در این مشاهده، آن‌ها متوجه شدند بونوبو‌ها مانند یک گروه رفتار می‌کنند. آن‌ها از یکدیگر مراقبت می‌کردند، غذا را با هم سهیم می‌شدند و برای فرار از مارها به یکدیگر کمک می‌کردند.

این دو گروه حتی فرهنگ گروهی‌شان را حفظ کرده بودند. به عنوان مثال اکالاکالاها برای شکار به دنبال پستانداران کوچکی که شبیه گوزن بودند می‌رفتند؛ در حالی که کوکوآلونگو‌ها سنجاب‌ها را صید می‌کردند.

متخصصان معتقدند مشاهده این رفتارها در مورد گذشته مشترک انسان و میمون‌ها به آن‌ها اطلاعات بسیاری خواهد داد.