وب‌سایت دیسکاوری به‌تازگی از کشف دومین فروگودال آبی بزرگ جهان در مکزیک خبر داده است. به باور دانشمندان، این کشف می‌تواند دریچه‌ای به روی اکتشافات دیگر درباره حیات در سایر سیارات باشد.
این فروگودال عظیم به رنگ یاقوت کبود نخستین بار در سال ۲۰۲۱ کشف شد اما جزئیات دقیق آن اخیرا در مجله «فرانتریز این مارین ساینس» منتشر شده است.
به گفته دانشمندان مرکز تحقیقات علمی اکوسار (ECOSUR)، این فروگودال احتمالا «عمیق‌ترین گودال آبی شناخته‌شده در این ناحیه» است. این حفره‌های آبی که دانشمندان آن‌ها را «سازندهای کارست» می‌نامند، در واقع غارهای دریایی عمودی‌اند که رواناب‌های منجمد و یخی طی هزاران سال در عصر یخبندان آن‌ها را تراشیده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این سازندهای آبی وسیع و پراکنده غالبا تا عمق صدها متر به سمت پایین امتداد یافته‌اند. این جدیدترین سامانه غار کبالتی در نزدیکی خور چتومال شبه‌جزیره یوکاتان کشف شد و سپس غواصان با کمک دستگاه ردیاب زیردریایی یا همان سونار و همچنین با کمک روش‌های دیگر از آن نمونه‌برداری کردند.
به گزارش لایوساینس، مساحتی این سازند آبی که «تام ها» (Taam ja)، در زبان مایایی به معنای «آب عمیق»، نامیده می‌شود، حدود ۱۴ هزار مترمربع و عمقش حدود ۲۷۰ متر است. بر این اساس، این فروگودال عظیم پس از حفره اژدها در دریای جنوبی چین که عمقش حدود ۳۰۰ متر است، دومین فروگودل عمیق شناخته‌شده در جهان به شمار می‌رود.
از جمله نکات جالب توجه شیب‌های تند حدود ۸۰ درجه‌ای آن است که یک ساختار مخروطی بزرگ را تشکیل می‌دهند.
دیواره‌های نیلی‌رنگ دهانه مانع از این می‌شوند که آب دچار جزرومد شود و جریان آن را نیز به‌کلی ساکن می‌کند؛ چرا که این سازه آبی سازه‌ای است که به ناگهان سر از آب بیرون آورده است.
متاسفانه به دلیل نبود دسترسی عمومی به این فروگودال، درباره آن اطلاعات زیادی وجود ندارد. جریان کشندی سبب می‌شود یک لایه نازک از آب شیرین روی سطح تشکیل شود که مانع از رسیدن اکسیژن به بخش آب شور دارای چگال پایین می‌شود. به جای آن، این دریچه آبی با گاز خطرناک سولفید هیدروژن پر شده است و این موضوع باعث می‌شود که افراد نتوانند بدون داشتن تجهیزات ایمنی لازم درون آن بروند.
با این همه، این فروگودال عجیب که شرایط مساعد برای زیست‌پذیری ندارد، از جمله نواحی اقیانوسی لبریز از حیات به شمار می‌رود؛ حیاتی که طی تکامل زیستی، به طور عجیبی به کمبود اکسیژن خو کرده است.
نکته جالب توجه از نگاه پژوهشگران این است که این کمبود میزان اکسیژن از قضا در حفظ فسیل‌ها نقش مثبتی ایفا کرده است و باعث می‌شود که دانشمندان بتوانند گونه‌‌های منقرض‌شده را راحت‌تر شناسایی کنند.
از این رو، این فروگودال‌‌های دریایی می‌توانند به دانشمندان در درک شرایط زیست‌پذیری در نقاط مختلف کیهان کمک کنند. دانشمندان در سال ۲۰۱۲ موفق شدند در میان فروگودال‌‌های باهاما و در اعماق غارها و مناطقی که هیچ گونه‌ای از حیات وجود نداشت، باکتری‌هایی کشف کنند که به هیچ عنوان انتظار وجود آن‌ها را نداشتند.
مسئله دیگر که کمی هراس‌آورتر است، این است که کاوش بیشتر در این فروگودال عظیم دست‌نخورده ممکن است نشانه‌هایی از آلودگی‌های زیست محیطی را آشکار کند. همان‌طور که در سال ۲۰۱۸ دانشمندان در گودال آبی بزرگ در ساحل بلیز، بطری‌های پلاستیکی پیدا کردند. موضوعی که واکنش ریچارد برانسون، کارآفرین میلیارد مشهور، را برانگیخت و او در آن زمان گفت که هیولاهای واقعی که پیش روی اقیانوس‌ها قرار دارند، تغییرات اقلیمی و پلاستیک‌اند و ما باید از شر پلاستیک یک‌بارمصرف خلاص شویم.
