سازمان حقوق بشری هه‌نگاو در تازه‌ترین گزارش حقوقی خود، اسنادی را منتشر کرد که اثبات می‌کند نیروهای حکومتی در جریان خیزش سراسری به‌ شکل گسترده‌ای علیه معترضان در ارومیه از سلاح‌های جنگی استفاده کرده‌اند. در این گزارش مدارک پذیرش چهار فرد از جمله دو کودک ۱۰ ساله در مراکز درمانی ارائه شده است که آشکار می‌کند همگی آنان هدف گلوله‌های جنگی ماموران جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته‌اند.

بر مبنای این گزارش، دو کودک ۱۰ ساله به نام‌های امید و محمد در جریان اعتراض‌های مردمی در بوکان، هدف شلیک مستقیم نیروهای امنیتی و انتظامی قرار گرفته و مجروح شده‌اند. مدارک پذیرش این دو کودک در بیمارستان خمینی ارومیه موجود است.

گزارش هه‌نگاو همچنین نشان می‌دهد که یک جوان ۲۲ ساله‌ به نام دانش رهنما، اهل روستای بالو نیز ۳۰ شهریور با شلیک مستقیم نیروهای حکومتی به‌شدت مجروح شد و پس از انتقال به بیمارستان خمینی این شهر جان باخت. فرد دیگری به نام صمد برگی‌نیا، اهل پیرانشهر و ۵۲ ساله، نیز در همین تاریخ در اثر شلیک مستقیم نیروهای امنیتی و انتظامی به‌شدت مجروح و به بیمارستان منتقل شد. او ششم مهر در بیمارستان خمینی ارومیه جان باخت.

مقام‌های جمهوری اسلامی ایران همواره استفاده از سلاح‌های جنگی علیه معترضان را انکار کرده‌اند؛ با این حال شواهد و اسنادی وجود دارد که آشکار می‌کند دستور استفاده از سلاح‌های جنگی علیه معترضان از سطوح بالای حاکمیت صادر شده است.

در اعتراض‌های گسترده آبان ۹۸، شمار زیادی از مردم با گلوله‌های جنگی هدف قرار گرفتند. در جریان خیزش سراسری ۱۴۰۱ نیز بسیاری از معترضان به‌خصوص در استان‌های غربی و شرقی ایران هدف گلوله‌های مرگبار قرار گرفتند.

سازمان حقوق بشر کردستان پیش‌تر تصاویری را منتشر کرده بود که نشان می‌داد ماموران حکومتی با سلاح‌های جنگی به معترضان حمله کرده‌اند. حتی خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران، نیز در گزارشی استفاده از سلاح‌های جنگی در جوانرود را تایید کرد. این خبرگزاری در گزارشی که ۳۰ آبان منتشر شد، ادعا کرد نیروهای حکومتی «مجبور شدند» برای مقابله با «تجزیه‌طلب‌ها» به «مهاجمین» شلیک کنند.

به رگبار بستن خانواده کیان پیرفلک و کشته شدن این کودک ۱۰ ساله در ایذه نیز سند دیگری است که استفاده از سلاح مرگبار علیه معترضان را اثبات می‌کند.

در روز هشتم مهرماه که «جمعه خونین زاهدان» نام گرفت، نیز ده‌ها تن هدف تیراندازی مستقیم نیروهای حکومتی قرار گرفتند و کشته یا مجروح شدند. بررسی‌های سازمان دیده‌بان حقوق بشر حاکی از آن است که نیروهای حکومتی در جمعه خونین زاهدان از «نیروی قهریه مرگبار» استفاده کردند و «مرگبارترین سرکوب سال» را رقم زدند.

در گزارش دیده‌بان حقوق بشر که اوایل دی‌ماه منتشر شد، آمده است که نیروهای امنیتی در جریان تظاهرات مسالمت‌آمیز و غالبا پرجمعیت در دست‌کم ۱۳ شهر در سراسر ایران از «هفت‌تیر، شات‌گان و تفنگ‌های جنگی» علیه معترضان استفاده کرده‌اند.

پس از جمعه‌ خونین زاهدان، جمعه‌های اعتراضی در این شهر به‌تناوب تکرار شدند. گزارش فعالان بلوچ و تصاویر منتشرشده در رسانه‌های بلوچ نشان می‌دهد که نیروهای حکومتی برای مقابله با معترضان به سلاح‌های مرگبارتری از جمله تیربار و ماشین‌آلات جنگی نیز متوسل شدند.

در جریان خیزش سراسری، بسیاری از معترضان تصاویری از پوکه‌های به جا مانده از گلوله‌های جنگی ماموران حکومت در خیابان‌ها را در رسانه‌های اجتماعی منتشر کردند.

پایگاه داده‌های باز ایران پیش‌تر گزارشی منتشر کرد مبنی بر اینکه نیروهای حکومتی در جریان خیزش سراسری، از دست‌کم شش نوع سلاح علیه معترضان استفاده کردند که برخی از آن‌ها در رسته سلاح‌های جنگی دسته‌بندی می‌شوند.

بر مبنای این گزارش، ماموران حکومتی در برخی موارد برای سرکوب معترضان از کلاشنیکف استفاده کردند که از سلاح‌های کشنده است و گفته می‌شود در اختیار سازمان بسیج وابسته به سپاه پاسداران است.

در سرکوب اعتراض‌های مردمی از تفنگ‌های تک‌تیرانداز نیمه‌خودکار دوربین‌دار به نام «دراگانف» نیز استفاده شد که ساخت روسیه است و در طبقه‌بندی سلاح‌های جنگی جای می‌گیرد. کلت کمری هم دیگر سلاح مرگباری بود که در جریان خیزش سراسری اخیر، از آن علیه معترضان استفاده شد.

مقام‌های حکومتی وانمود می‌کنند تفنگ‌های ساچمه‌زن مرگبار نیستند اما شواهد نشان می‌دهد که حتی از این سلاح نیز به‌شکل مرگباری علیه معترضان استفاده شد؛ به‌ طوری‌ که برخی جان‌باختگان با همین سلاح‌ها کشته شدند و برخی معترضان نیز به نقص‌عضو مانند از دست دادن بینایی دچار شدند.

پلیس ضدشورش جمهوری اسلامی ایران در جریان خیزش انقلابی از تفنگ‌های پینت‌بال نیز علیه معترضان استفاده کرد که اگرچه کشنده نیست، دردناک است و به نقاط حساس بدن از جمله صورت و چشم آسیب جدی وارد می‌کند.

گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر حاکی از آن است که در مدت شش ماه خیزش سراسری ایرانیان دست‌کم ۵۳۰ تن از جمله ۷۱ کودک کشته شدند.