سازمان حفاظت از کودکان سه‌شنبه ۱۵ آذر (۶ دسامبر)، اعلام کرد که با ممنوعیت رفتن دختران بالاتر از کلاس ششم به مدرسه، صدها هزار دختر افغان به کودکان کار تبدیل شده‌اند.
این سازمان در گزارشی نوشت که این دختران بر خلاف میلشان به جای اینکه روز خود را صرف یادگیری کنند، در مزارع و خانه‌های خود و دیگران به قالی‌بافی، مراقبت از خواهرها و برادرهای کوچک‌ترشان، دام‌های خانواده، تامین آب آشامیدنی و یا پختن نان مشغول‌اند.
در این گزارش، تسلط طالبان بر افغانستان و ممنوعیت رفتن دختران به مدارس این گونه توصیف شده است: «یک شبه، دختران نوجوان افغانستان از رویای آینده‌ای که در آن می‌توانستند دکتر، مهندس یا آموزگار باشند، به ترس از آینده‌ای در تاریکی کامل رفتند.»
سازمان حفاظت از کودکان تعهد کرد که تقریبا چهار هزار کلاس آموزشی را برای کودکانی که به سیستم آموزشی رسمی دسترسی ندارند، راه‌اندازی کند.
این سازمان گفت که به کودکان و آموزگاران بسته‌های آموزشی نیز ارائه خواهد شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این سازمان از دخترانی که به سیستم آموزشی رسمی دسترسی ندارند حمایت می‌کند، تا آن‌ها از ظرفیتشان برای آموزگار شدن یا قبولی در آزمون ورودی دانشگاه استفاده کنند.
سازمان حفاظت از کودکان از طالبان می‌خواهد که فورا به دختران در هر رده سنی اجازه بازگشت به مدارس را بدهند.
این سازمان تصریح کرد که هیچ مشکل اداری و تدارکاتی در افغانستان وجود ندارد که دختران از حق داشتن آموزش محروم شوند و سیاست محروم کردن دختران از آموزش توجیه ندارد.
سازمان حفاظت از کودکان در این گزارش، روایت چندین کودک و نوجوان افغان را که از رفتن به مکتب محروم شدند، شرح داده است.
نازنین ۱۶ سال سن دارد و آرزو داشت که با گذراندن آزمون سراسری کنکور، در رشته پزشکی تحصیل کند، اما طالبان در مدارس را به روی دختران بستند.
او روزانه ۱۲ ساعت مشغول قالی‌بافی است و کار سخت از ترک برداشتن دست‌هایش هویدا است. او گفت: «سلامت جسمی و روانی من و در کل همه چیز خراب است. برای من خیلی سخت است که ساعت‌ها روی چنین کار خسته‌کننده و تکراری تمرکز کنم و این من را بسیار ناراحت و افسرده می‌کند.»
با وجود اینکه والدین نازنین او را مجبور به قالی‌بافی نکرده‌اند، اما خودش می‌گوید که با کار کردن می‌خواهد به خانواده‌اش کمک کند تا از این وضعیت بد اقتصادی خارج شوند.
نازنین گفت که با توجه به افزایش سرسام‌آور قیمت مواد غذایی، پدرش قادر به تامین مایحتاج خانواده نیست و به همین دلیل، با قالی‌بافی به تامین مایحتاج خانواده‌ش کمک می‌کند.
پدر و مادر نازنین با وجود سختی‌ها، همچنان به او امیدوارند. نازنین گفت: «پدرم به من می‌گوید من هنوز آینده‌ای خواهم داشت و همچنان یک زن مستقل خواهم بود و همه چیزهایی را که آرزو دارم را به دست می‌آورم.»
طالبان در ۱۵ اوت سال ۲۰۲۱، پس از دو دهه جنگ با حکومت سابق افغانستان توانستند قدرت را با توسل به گزینه نظامی به دست بگیرند. طالبان بدون هیچ دلیل مشخصی، رفتن دختران به بالاتر از کلاس ششم در مدارس را منع کردند.
با وجود تقاضای جامعه جهانی و نهادهای حمایت از کودکان، هیچ چشم‌انداز روشنی مبنی بر رفتن دوباره دختران به مدارس در افغانستان وجود ندارد.
طالبان در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی نیز بر افغانستان حکومت می‌کردند و در آن زمان تمامی مدارس دخترانه را بسته بودند. از دید زنان افغان، تاریخ با به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان تکرار شده است.
طالبان روزبه‌روز محدودیت‌های بیشتری را علیه آزادی‌های فردی و اجتماعی زنان و دختران وضع می‌کنند. زنان در افغانستان از رفتن به باشگاه‌های ورزشی، حمام، پارک‌های تفریحی و انجام بسیاری از مشاغل محروم شده‌اند.
