جسد یک زن جوان، صبح روز پنجشنبه دهم آذر (اول دسامبر)، در ناحیه هفتم شهر کابل پیدا شد. این جسد که آثار شکنجه بر آن دیده می‌شد، در یک گونی پیچیده شده بود. یک منبع آگاه به ایندیپندنت فارسی گفت که این زن زرغونه نام دارد و کارمند ریاست تحقیقات و مبارزه با جرائم جنایی وزارت داخله (کشور) در دولت پیشین بود. به گفته این منبع آگاه، طالبان از زرغونه خواسته بودند که به کارش بازگردد و او را وادار کرده بودند که از زنان معترض بازداشت شده، اعتراف اجباری بگیرد.

طالبان، اسفندماه ۱۴۰۰، ویدیوی اعتراف اجباری گروهی از زنان فعال در افغانستان را منتشر کردند. این زنان که در اعتراضات خیابانی علیه طالبان نقش داشتند، به دست نیروهای این گروه بازداشت شده بودند. در ویدیوی این اعترافات اجباری، زنی از گروه طالبان از این زنان بازجویی می‌کند. منبع آگاه به ایندیپندنت فارسی گفت که زن بازجو، زرغونه بود که در زمینه بازداشت‌ زنان نیز مشارکت داشت.

منبع آگاه افزود زرغونه عضو گروه مبارزه با آدم‌ربایی ریاست تحقیقات و مبارزه با جرائم جنایی پلیس دولت پیشین بود. او از مدتی پیش، دوباره به کارش بازگشته بود. منبع آگاه گفت: «زرغونه به دلیل جرات و توانایی به‌خصوصی که در زمینه کارش داشت، طالبان او را مجبور کردند که در زمینه بازداشت‌ها و گرفتن اعتراف‌های اجباری از فعالان زن بازداشت شده، کار کند.»

این پلیس زن که در بهار سال گذشته ازدواج کرده بود، در منطقه پانزدهم شهر کابل زندگی می‌کرد. منابع آگاه گفتند که او دو روز پیش به‌طور مرموزی ناپدید شد و صبح روز پنجشنبه جسد خون‌آلودش در کوچه‌ای در ناحیه هفتم شهر کابل پیدا شد. تصاویر ارسال شده به ایندیپندنت فارسی به دلیل خشونت‌بار بودنشان قابل انتشار نیستند.

به گفته منبع آگاه، زرغونه به دلیل فعالیت در آن بخش، اطلاعات زیادی در مورد مکان، نحوه بازداشت و شکنجه دختران معترض کابل داشت. منبع آگاه گفت: «زرغونه اخیرا به من اطلاع داد که ظریفه یعقوبی و سه تن دیگر از معترضان در بازداشتگاه وزارت داخله (کشور) نگهداری می‌شوند.» او افزود که زرغونه با طالبان همسو نبود و «اخیرا تلاش می‌کرد جنایات طالبان در بازداشتگاه‌های زنان را مستند کند. طالبان بارها او را به دلیل این که با زنان معترض بدرفتاری نمی‌کرد، کتک زده بودند».

به گفته منبع آگاه و به نقل از زرغونه، شبکه حقانی که مسئولیت وزارت داخله را بر عهده دارد، تاکید زیادی بر بازداشت‌ دختران معترض دارد. او همچنین با ارسال نقشه ساختمان وزارت داخله به ایندیپندنت فارسی و مشخص کردن مکان‌ها، گفت که طالبان زنان بازداشت‌شده را اغلب در کودکستانی که در مکانی دور‌افتاده در محوطه وزارت داخله قرار دارد، نگهداری می‌کنند.

منبع آگاه افزود: «زنان را به بازداشتگاه که ساختمان آن خیلی در دیدرس قرار دارد، نمی‌برند. آن‌ها را در کودکستان نگهداری می‌کنند، جایی که نه امکانات دستشویی و حمام وجود دارد و نه دوربین امنیتی نصب شده است.» این منبع آگاه گفت که طالبان عمدا زنان را به جای بازداشتگاه رسمی، در آن مکان نگهداری می‌کنند، زیرا هر اتفاقی برای آنان بیفتد امکان مستند کردنش وجود ندارد.

به گفته منبع آگاه، بخشی از این اطلاعات از طرف زرغونه به دست او رسیده بود.

طالبان از زمستان ۱۴۰۰، به طرز رعب‌آوری شروع به بازداشت زنان معترض در کابل کردند. اولین افراد بازداشت شده که سرخط رسانه‌ها شدند، تمنا زریاب پریانی همراه با خواهرانش و پروانه ابراهیم‌خیل نجرابی بودند. اما این افراد در ریاست استخبارات (اطلاعات) طالبان در منطقه ۶ درک کابل نگهداری می‌شدند. پس از آن، گروهی از زنان که همه در اعتراضات سهیم بودند، به طور گروهی بازداشت شدند و این گروه در کودکستان وزارت داخله که اکنون به عنوان بازداشتگاه زنان از آن استفاده می‌شود، نگهداری می‌شدند.

یک منبع آگاه از مقام‌های پلیس پیشین به ایندیپندنت فارسی گفت که اعضای شبکه حقانی که در واقع رهبری وزارت داخله (کشور) را به عهده دارند، اغلب در زمینه بازداشت‌ها به خانواده‌های افراد اطلاعی نمی‌دهند، اما ریاست امنیت ملی و اداره استخبارات (اطلاعات) طالبان در برخی از بازداشت‌ها پس از تخلیه اطلاعاتی فرد بازداشت شده، به او اجازه ملاقات با خانواده‌اش را می‌دهند.