در ادامه تلاش‌های حکومت برای تزریق مبانی فکری، عقیدتی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران به محتواهای تولیدشده برای کودکان و نوجوانان، وزارت ارشاد دولت رئیسی درخواست کرد کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور واگذار شوند.

پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر هیئت‌ دولت ضمن اعلام این خبر، نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور را سازمانی «عمومی، غیردولتی، کاملا فرهنگی با هویت اسلامی، نافذ و اثرگذار بر جامعه» خواند و به‌صراحت اعلام کرد که کودکان و نوجوانان در محور «سیاست‌گذاری‌های کلان» حمهوری اسلامی ایران قرار دارند.

وزارت ارشاد دولت سیزدهم با استناد به ماده ۱ قانون تاسیس و نحوه اداره کتابخانه‌های عمومی کشور، پیشنهاد واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به این نهاد را ارائه کرد. طبق این قانون، تاسیس، ساخت، تجهیز، توسعه، مدیریت و نظارت کتابخانه‌های کشور باید زیر نظر نهاد کتابخانه‌های عمومی باشد. این در حالی است که کتابخانه‌‌های آستان قدس رضوی، حرم حضرت معصومه، حرم حضرت عبدالعظیم، شاهچراغ، کتابخانه ملی، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، کتابخانه مجلس شورای اسلامی و کتابخانه‌های وقفی از این قانون مستثنا شده‌اند. با این حال، وزارت ارشاد قصد دارد به بهانه اجرای قانون، اختیار کامل کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سراسر ایران را در دست بگیرد.

وزارت ارشاد «تامین منابع اطلاعاتی مناسب» برای کودکان و نوجوانان را از دلایل پیشنهاد واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نهاد کتابخانه‌های عمومی برشمرد.

سابقه تاسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به حدود ۵۷ سال پیش بازمی‌گردد؛ وقتی‌ لیلی امیرارجمند پس از پایان تحصیلاتش در فرانسه، به ایران بازگشت و به شهبانو فرح پهلوی که دوست و همکلاسی قدیمش بود، تاسیس موسسه‌ای غیرتجاری با ماموریت تولید محتوای مناسب برای کودکان و نوجوانان را پیشنهاد داد. این موسسه در سال ۱۳۴۴ به ریاست شهبانو فرح پهلوی و مدیریت لیلی امیرارجمند آغاز به کار کرد.

امیرارجمند دانش‌آموخته رشته ادبیات فرانسه بود و مدرک کارشناسی خود در رشته کتابداری را از دانشگاه راتگرز گرفت. او حدود سه سال هم رئیس کتابخانه ملی ایران بود و تا پیش از انقلاب، در شورای آموزش کشور هم عضویت داشت.

هدف و آرمان شهبانو فرح پهلوی و لیلی امیرارجمند این بود که در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، محتوای مناسب برای رشد کودکان و نوجوانان اعم از کتاب، فیلم و دیگر محصولات فرهنگی تولید شود.

این موسسه به‌سرعت در شهرهای مختلف ایران، نمایندگی‌های فعال دایر کرد و نخستین کتابخانه تخصصی کودک و نوجوان آن نیز به دستور شهبانو، در «پارک فرح» (پارک لاله فعلی) افتتاح شد.

پس‌ از آن، کتابخانه‌های بعدی در نقاط مختلف به‌سرعت راه‌اندازی شدند تا آنجا که در زمان وقوع انقلاب ۵۷، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در تهران، بیش از ۲۹ کتابخانه ثابت و ۱۰ کتابخانه سیار داشت. علاوه بر آن، شهرهایی مانند بابل، رشت، لاهیجان، بندر انزلی، رودبار، فومن، صومعه‌سرا و سادات‌شهر، لشت نشا، آستانه اشرفیه، کوچصفهان و آستارا هم صاحب کتابخانه تخصصی کودک و نوجوان شده بودند.

لیلی امیرارجمند بعدها در مصاحبه‌ای گفت که نام «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» را احسان یارشاطر که عضو هیئت امنای این موسسه بود، پیشنهاد کرد.

سرمایه اولیه تاسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از عواید فروش کتاب «دخترک دریا» تامین شد؛ کتابی که شهبانو فرح پهلوی آن را ترجمه و منتشر کرد و اکنون در نامش در فهرست ممنوعه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان قرار دارد.

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پس از سال ۱۳۵۷، به‌عنوان شرکتی دولتی به وزارت آموزش‌وپرورش سپرده شد. این مجموعه اکنون با حدود یک هزار باب کتابخانه چندمنظوره در سراسر ایران و نزدیک به سه هزار نیروی انسانی، برای جمهوری اسلامی ایران فرصت مغتنمی است تا از طریق آن، خوراک فکری، عقیدتی و سیاسی مطلوب خود را به کودکان تزریق کند. نهادی که بیش از نیم‌قرن پیش، با هدف رشد و آموزش کودکان تاسیس شد، در سال‌های پس از انقلاب، به‌تدریج ماهیت آموزشی و توان‌افزایی خود را از دست داد و حالا در معرض تبدیل شدن به یکی از پایگاه‌های عقیدتی جمهوری اسلامی ایران است.