شهرداری تهران قرار است اتوبوس‌های دست‌دومی از آلمان وارد کند که کیفیت آن‌ها به مراتب بهتر از اتوبوس‌های فعال در ناوگان حمل و نقل عمومی این شهر است.

مجتبی شفیعی، معاون شهردار تهران، با اعلام این خبر گفت این اتوبوس‌ها در فهرست پیشنهادی شرکت‌های خصوصی اتوبوسرانی قرار داشت که در نهایت منجر به خرید ۵۰ دستگاه از آن‌ها از آلمان شد.

شفیعی افزود که این اتوبوس‌ها در حال حاضر در گمرک است و «فرایندهای ترخیص آن‌ها زمان‌بر است و به محض ترخیص، وارد چرخه حمل و نقل و عمومی خواهد شد.»

او با دفاع از واردات اتوبوس‌های دست‌دوم، گفت شهرداری تهران از خرید «اتوبوس‌های باکیفیت» استقبال می‌کند و در عین حال، پیگیر خرید اتوبوس‌های نو با همکاری وزارت کشور است.

براساس اعلام این مقام مسئول، ناوگان اتوبوسرانی تهران در حال حاضر با کمبود سه هزار و ۵۰۰ دستگاه اتوبوس، روبرو است.

مهر ۱۳۹۹ نیز محمود ترفع، مدیرعامل وقت شرکت واحد اتوبوسرانی، از فعالیت سه هزار و ۶۰۰ اتوبوس فرسوده در سطح شهر تهران خبر داد و گفت ۶۲ درصد ناوگان اتوبوسرانی تهران فرسوده است.

همین وضعیت بر وسایل حمل‌ونقل عمومی دیگر شهرها و اتوبوس‌های بین‌شهری نیز حکم‌فرما است؛ در جاده‌های ایران هزاران اتوبوس در حال ترددند که عمر مفیدشان به سر رسیده است، اما همچنان به کار گرفته می‌شوند.

فرسودگی اتوبوس‌ها، علاوه بر احتمال خطرهای جانی برای مسافران، به دلیل تولید آلاینده‌ها، سلامت جسمی شهروندان را نیز به خطر می‌اندازد.

​​واردات اتوبوس دست‌دوم از جمله نشانه‌های بحران در بخش اتوبوسرانی است که مقام‌های شهرداری تهران نه‌تنها آن را تکذیب نمی‌کنند، بلکه برای رفع و رجوع آن تن به خرید اتوبوس‌های دست‌دوم داده‌اند.

براساس اعلام مسئولان شهرداری تهران، برای نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی این شهر به ۵۳۰ هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است؛ بودجه‌ای که از قرار معلوم شامل نوسازی تمام تاکسی‌ها، اتوبوس‌ها، واگن‌های مترو، و سایر وسائل نقلیه فرسوده شهر تهران است.

مرتضی ضامنی، مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی‌ شهری، نیز به‌تازگی اعلام کرد که نوسازی ناوگان فرسوده تاکسیرانی متوقف شده است و در حال حاضر بیش از ۱۷۸ هزار دستگاه تاکسی فرسوده در ایران وجود دارد که یک‌چهارم این تعداد مربوط به تهران است.

آمار‌ رسمی همچنین نشان می‌دهد که در حال حاضر دست‌کم ۱۳۶ هزار دستگاه کامیون، ۲۲ هزار مینی‌بوس و ۹ هزار دستگاه اتوبوس فرسوده در ایران وجود دارد که در ناوگان حمل‌و‌نقل از آن‌ها استفاده می‌شود.

برای نوسازی این ناوگان فرسوده، به بودجه کلانی نیاز است که هیچ نهادی در حال حاضر چنین بودجه‌ای در اختیار ندارد و همین نکته هم به تشدید سرعت فرسودگی وسائل حمل و نقل عمومی در ایران منجر شده است.