بحران کم‌آبی و خشکسالی و بارش‌های اندک، مخازن آبی سد زاینده‌رود را ۷۹ درصد خالی و مسئله تامین آب در این استان را برای سال آبی آتی سخت‌تر از گذشته کرد.

مجتبی موسوی، مدیر سد زاینده‌رود، روز سه‌شنبه  ۲۴ مرداد، خبر داد ذخیره سد زاینده‌رود در حال حاضر ۲۵۶ میلیون مترمکعب (۲۱ درصد از کل) است که نسبت به متوسط بلندمدت، ۷۰ درصد کاهش یافته است.

به گفته او، ورودی سد زاینده‌رود هم حدود ۹.۵ و خروجی آن ۲۷ مترمکعب بر ثانیه است که این میزان ورودی نسبت به بلندمدت ۲۸ درصد کاهش را نشان می‌دهد.

براساس اعلام این مقام مسئول، از ابتدای سال آبی جاری تاکنون، خروجی سد زاینده‌رود هم ۹۰۹ میلیون مترمکعب بوده که این عدد نسبت به سال گذشته ۵۲ درصد افزایش را ثبت کرده است.

مدیر سد زاینده‌رود پس از اعلام این آمار گفت برای حفظ همین ذخیره ۲۰۰ میلیون لیتری سد، باید مصارف در بخش‌های مختلف مدیریت شود، چرا که برای «پاییز و زمستان پیش‌بینی خوبی برای بارش‌ها» نشده است.

اصفهان یکی از مهم‌ترین استان‌های درگیر بحران کم‌آبی و خشکسالی در ایران است که این پدیده به ورشکستگی بسیاری از کشاورزان این استان منجر شده است.

رابطه این استان به واسطه همین بحران با استان‌های هم‌جوار خود یعنی چهارمحال و بختیاری و یزد هم به تنش‌های آبی رسیده است.

استان‌های مرکزی ایران بحرانی‌ترین مناطق در زمینه تامین آب به شمار می‌روند، به طوری که این بحران به قطع شدن یک هفته‌ای آب شرب ساکنان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری منجر شده است.

ساکنان این استان هم از روز دوشنبه هفته جاری به خیابان‌ها آمد‌ه‌اند تا صدای اعتراضشان را به گوش مسئولان جمهوری اسلامی برسانند.

گزارش شده است که قطعی آب، کاهش فشار آب در برخی مناطق و کدر بودن آب در تعدادی از محلات شهرکرد زندگی را برای مردم در یکی از گرم‌ترین تابستان‌های این شهر تحمل‌ناپذیر کرده است.

موضوع انتقال بخشی از آب استان چهارمحال و بختیاری به اصفهان و انتقال بخشی از آب اصفهان به یزد در سال‌های اخیر به تنش‌های اجتماعی و محلی و سیاسی در این سه استان دامن زده است.

بحران آب و مشکلات و چالش‌های ناشی از آن، منحصر به زاينده‌رود و استان‌های مرکزی نیست، بلكه بسیاری از مناطق از جمله اروميه، کارون بزرگ، تالاب بختگان، درياچه اروميه، هيرمند، دشت مشهد و خراسان جنوبی با این بحران دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

این وضعیت نشان از آن دارد که بحران آب در ایران، بحرانی فراگير است و طی چند دهه، متاثر از تحولات منطقه‌ای، توسعه ناپايدار و نامتوازن در ابعاد مختلف شكل گرفته و رو به گسترش است.

عمده‌ترين چالش‌ها و مسائل حوضه زاينده‌رود در سال‌های اخیر تداخل موضوع‌های حکمرانی در ابعاد مختلف در استان‌های اصفهان، چهارمحال و بختیاری و به‌ نحوی در استان خوزستان است که تنش‌ها در این مناطق را افزایش داده است.

خشكسالی‌های متعدد طی ۱۵ سال اخير، نياز به تامین آب مطمئن برای مصارف شرب جمعیتی در حدود شش ميليون نفر در استان‌های اصفهان و يزد و لزوم تامين آب صنايع استراتژیک منطقه نظير فولاد مبارکه، ذوب‌آهن، صنايع نظامی و پالایشگاه اصفهان از مهم‌ترین چالش‌های این حوضه آبریز است.

ناتوانی در امكان توزيع آب برای اراضی زراعی استان اصفهان با توجه به شش برابر شدن سطح زير کشت مزارع و باغ‌ها در دهه‌های اخير در این استان و ناتوانی در تامین نیاز‌های زيست‌محیطی تالاب گاوخونی و تهديد تبديل شدن به کانون ايجاد ريزگرد از دیگر بحران‌های این حوضه زاینده‌رود است که برای حل‌وفصل آن تاکنون راه‌کار نجات‌بخشی به اجرا گذاشته نشده است.