دو روز مانده به یک‌سالگی سقوط نظام و تسلط طالبان بر افغانستان، زنان معترض کابل، روز شنبه ۲۲ مرداد (۱۳ اوت)، به خیابان آمدند و شعارهای آزادی‌خواهانه سردادند. این بار نیز مانند گذشته، پاسخ طالبان به این اعتراض، شلیک، سرکوب، شکنجه و حبس بود. طالبان زنان معترض را محاصره کردند، آنان را با شلاق و اسلحه کتک زدند و گوشی‌های همراهشان را شکستند.
زنان معترض کابل، با ارسال ویدیوهایی به ایندیپندنت فارسی گفتند سربازان اداره اطلاعات (استخبارات) طالبان دقایقی پس از آغاز تظاهرات، به خیابان ریختند، معترضان را محاصره کردند. یکی از معترضان که خواست نامش گفته نشود، گفت: «من کمی دیرتر به محل تظاهرات رسیدم، آنجا هیاهویی برپا بود. طالبان شلیک هوایی می‌کردند و زنان معترض به هر طرف می‌دویدند. طالبان با شلاق و اسلحه به سر و صورت و دست و پای زنان می‌زدند.» او گفت که افراد طالبان فحش‌های رکیکی به زنان معترض می‌دادند و آنان را فاحشه می‌خواندند.
اعتراض‌های زنان در افغانستان از ماه سپتامبر یعنی فقط چند هفته پس از به قدرت رسیدن طالبان، آغاز شد. شعار اصلی این اعتراض‌ها از همان آغاز «نان، کار، آزادی» بود؛ سه موردی که حقوق اولیه انسانی زنان است و از آنان گرفته شده است. طالبان از همان آغاز تسلط بر افغانستان، تحصیل، کار، فعالیت سیاسی، اجتماعی و آزادی‌های انسانی زنان را محدود کردند. زنان افغانستان که در ۲۰ سال گذشته مسیر دشواری را تا رسیدن به حقوق انسانی‌شان پیموده‌اند، اکنون برای جلوگیری از نابودی دستاوردهایشان مبارزه می‌کنند.
این مبارزات که در آغاز به شکل تجمع‌های اعتراضی و راهپیمایی‌های خیابانی بود، در ماه‌های اول مورد سرکوب شدید طالبان قرار گرفت. طالبان شماری از سازمان‌دهندگان این اعتراض‌ها را بازداشت کردند و هر کدام را به اشکال مختلف شکنجه کردند. این معترضان پس از رهایی، به حبس خانگی فرستاده و به‌طور کلی از فعالیت‌های اجتماعی و اعتراضی منع شدند.
با این حال، دامنه اعتراض زنان برچیده نشد، بلکه فقط شیوه‌های اعتراض تغییر کرد. زنان به اشکال مختلف، از دیوارنویسی تا اعتراض در فضای مجازی (فیس‌بوک و توییتر) از ضبط ویدیو و پیام صوتی در خانه‌ها تا اعتراض در مزارع و کشتزارها، به این حرکت ادامه دادند. در یک سال گذشته، تجمع‌های بزرگی از زنان در فضای مجازی ایجاد شد که به‌طور پیوسته با هم ارتباط دا‌رند. اخیرا و در نتیجه هماهنگی ایجاد‌شده در همین کانال‌های مجازی تصمیم بر آن شد که یک‌بار دیگر در آستانه یک‌سالگی سقوط افغانستان و نقض حقوق و آزادی‌های زنان، تظاهرات و راهپیمایی در خیابان‌های کابل صورت گیرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در اعتراض خیابانی روز شنبه چه گذشت؟
معترضان صبح روز شنبه، از نزدیکی وزارت معارف در مرکز شهر کابل حرکت کردند و تا چهارراه انصاری، حدود دو کیلومتر را با شعار «عدالت، عدالت، خسته‌ایم از جهالت» و شعار معروف «نان، کار، آزادی» پیمودند. سربازان طالبان در چهارراه انصاری از حرکت معترضان جلوگیری کردند و برای پراکنده کردن آنان، به شلیک هوایی اقدام کردند. نظامیان طالبان برای پایان دادن به تظاهرات و متفرق کردن معترضان، آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. به گفته زنان معترض، طالبان حتی دوربین‌ها و ابزار کار برخی از خبرنگاران را که برای پوشش رسانه‌ای تظاهرات آمده بودند، نیز شکستند.
زنان معترض در جریان تیراندازی طالبان، به هر طرف پراکنده شدند. طالبان عده‌ای از زنان را در یک داروخانه برای چندین ساعت حبس کردند. شماری دیگر از معترضان در فروشگاه‌ها، رستوران‌ها و حتی خانه‌های مردم پناه گرفتند.
یکی از معترضان با ارسال ویدیویی به ایندیپندنت فارسی گفت که شماری از زنان در زیرزمین یک فروشگاه مخفی شدند و نیروهای طالبان ساعت‌ها در اطراف این فروشگاه منتظر بیرون آمدن آنان بودند. یکی دیگر از زنان معترض نیز با ارسال عکسی گفت که سوار تاکسی شده است تا به خانه بازگردد، اما یکی از افراد طالبان هم در صندلی عقب تاکسی نشسته است و او را همراهی می‌کند. در این جریان، گزارشی از بازداشت زنان معترض ارائه نشده است.
طالبان در یک سال اخیر با بستن مدارس به روی دختران و منع کار و فعالیت زنان، بخش بزرگی از آزادی‌های زنان در افغانستان را سلب کرده‌اند. این محدودیت‌ها از سختگیری در پوشش زنان تا منع سفر بدون محرم، منع فعالیت در رسانه و سینما، منع صدور گواهینامه رانندگی و هزار و یک ممنوعیت دیگر را نیز شامل می‌شود.
پس از مدت‌ها سکوت، فقط زنان در کابل به اعتراض خیابانی اقدام کردند که طالبان آن را سرکوب کرد، اما با این حال، هنوز در فضای بسته و با انتشار ویدیو و عکس در شبکه‌های اجتماعی، اعتراض در دیگر استان‌های افغانستان جریان دارد.
