یوسف رحیمی، عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری، تعدیل و اخراج پرستاران طرحی را تلخ‌ترین صحنه این روزها خواند و گفت: «در حال حاضر مهم‌ترین دغدغه جامعه پرستاری تبدیل وضعیت نیروهایی است که طرحشان تمام شده است و مجبورند بیمارستان را ترک کنند.» 

با شروع همه‌گیری کرونا در ایران، کمبود نیروی پرستار بیش از هر زمان دیگری آشکار شد، وزارت بهداشت برای حل کوتاه‌مدت این مشکل، از پرستارانی که دوران طرح خود را می‌گذراندند دعوت کرد به کمک کادر درمان بیایند. سعید نمکی، وزیر بهداشت وقت، نیز به آنان وعده داد که در اولویت استخدام قرار می‌گیرند. 

قراردادهایی که با این پرستاران بسته شد موقت بود و «قرارداد موقت حجمی ۸۹ روزه» نام داشت. این نوع قرارداد، همان‌طور که از نام و مدت آن پیدا است، برای دولت هیچ‌گونه تعهد استخدامی ایجاد نمی‌کرد و به همین دلیل، وزارت بهداشت با فروکش کردن همه‌گیری کرونا، وعده‌های خود را فراموش کرد و دست‌به‌کار اخراج و تعدیل پرستاران طرحی شد. 

این عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری در واکنش به این اقدام وزارت بهداشت، به خبرگزاری ایلنا گفت: «به دور از انصاف و منطق است پرستارانی را که در بحران کرونا کنار مردم بودند، تعدیل کنیم.» 

او همچنین این رویه را خلاف سخنان علی خامنه‌ای خواند. رهبر جمهوری اسلامی ایران پیش‌تر در سخنانی گفته بود با پرستاران مثل کارگران فصلی رفتار نکنید. وضعیتی که اکنون پرستاران طرحی به آن دچار شده‌اند آشکار می‌کند سخنان رهبر جمهوری اسلامی ایران و دیگر مقام‌های حکومتی وعده‌ای بیش نیست و برخلاف وعده‌ها، مسئولان حکومتی برنامه مشخصی برای تعیین وضعیت پرستاران ندارند.  

تعدیل و اخراج پرستاران طرحی در حالی اتفاق می‌افتد که بهرام عین‌اللهی، وزیر بهداشت، وعده داده بود وضعیت پرستاران ۸۹ روزه را پیگیری می‌کند. 

به قول یوسف رحیمی، پرستاران طرحی که دو تا پنج سال در خدمت وزارت بهداشت بودند در حالی تعدیل و اخراج می‌شوند که سن استخدامشان نیز گذشته است. 

این عضو شورای عالی نظام پرستاری با کنایه به نمایندگان «مجلس انقلابی»، از آنان خواست با اصلاح قوانین فعلی زمینه تبدیل وضعیت پرستاران طرحی را به نیروهای شرکتی فراهم کنند. 

آمارهایی که مقام‌های جمهوری اسلامی ایران نیز آن‌ها را تایید کرده‌اند، حاکی از آن است که مهاجرت پرستاران و پزشکان از ایران با همه‌گیری کرونا شتاب بیشتری گرفت، به‌طوری‌ که فقط در دو سال گذشته نزدیک به ۶ هزار پزشک و پرستار ایران را ترک کردند.  این آمار را حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، روز ۵ خرداد اعلام کرد. پیش از او نیز خانه پرستار و سازمان نظام پرستاری از مهاجرت گسترده پرستاران خبر داده بودند. 

یوسف رحیمی، عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری، در گفت‌وگوی اخیرش این موضوع را تایید کرد و افزود: «بحث کمبود پرستار در همه جای دنیا وجود دارد و اگر ما نتوانیم نیروی پرستار را در داخل کشور حفظ و به آن‌ها امنیت شغلی بدهیم، آن‌ها خیلی راحت از کشور مهاجرت می‌کنند.» 

پیش‌تر محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار، در اسفند ۱۴۰۰ گفته بود در حالی‌ که کمبود نیروی پرستار در مراکز درمانی میزان خطای کار را افزایش داده است، بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در ایران بی‌کارند.

آن‌طور که دبیرکل خانه پرستار می‌گوید در سال ۱۴۰۰، تعدادی از پرستاران از کار خارج شدند، اما ورودی نیروی کار پرستار صفر بود و هیچ استخدامی انجام نشد. این در حالی است که پس از آزمون زمستان سال ۱۳۹۹، سعید نمکی، وزیر بهداشت وقت، وعده داده بود که پذیرفته‌شدگان به‌تدریج استخدام می‌شوند. این وعده را بهرام‌ عین‌اللهی نیز با شروع مسئولیتش در وزارت بهداشت، تکرار کرد اما تاکنون، قبولی‌های آزمون پرستاری نیز استخدام و تعیین‌ تکلیف نشده‌اند.