شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان نوامبر ۲۰۰۴ و در سن ۵۷ سالگی، دومین رئیس امارات متحده عربی شد. او یک روز پس از درگذشت پدرش، شیخ زاید بن‌سلطان آل نهيان، در جایگاه شانزدهمین حاکم ابوظبی جانشین او شد و دومین رئیس دولت امارات از زمان تاسیس آن در سال ۱۹۷۱ بود.

شیخ زاید بن‌سلطان آل‌ نهیان، پدر شیخ خلیفه، بنیان‌گذار کشور امارات متحده عربی و به مدت ۳۳ سال رئیس آن بود.

شیخ خلیفه در اولین نطق خود در مقام ریاست کشور، گفت که زندگی خود را برای تحقق رویای پدرش در ساختن کشوری مدرن با استفاده از ثروت نفت وقف می‌کند؛ کشوری مرفه چه برای شهروندان اماراتی و چه خارجی‌ها.

او در ادامه این ماموریت دشوار، با بهبود معیشت قبایل منطقه و تاسیس حکومت، راه شیخ زاید بن‌سلطان را ادامه داد. شیخ خلیفه که از نزدیک تعهد پدرش به مسیر دستیابی به رفاه و ثروت برای قبایل تامین امنیت و اتحاد ملی و حساسیت او به حفظ محیط زیست و فرهنگ بومی را شاهد بود، باور داشت که یک رهبر واقعی اول به رفاه مردم خود می‌اندیشد.

شیخ خلیفه بن‌زاید آل‌ نهیان در سال ۱۹۴۸ در روستای المویجعی العین متولد شد. پدرش، شیخ زاید بن سلطان آل نهیان، بنیان‌گذار کشور امارات و مادرش شيخه حصه بنت محمد بن خلیفه بن زاید آل نهيان بود. روستای المویجعی، مرکز شاخه آل بو فلاح، از قبیله بنی یاس و خاندان حاکم آل نهيان به شمار می‌رود. شیخ خلیفه متعلق به بنی یاس است که برای بیشتر قبایل عربی که امروزه ساکن امارات متحده عربی‌اند، قبیله مادر تلقی می‌شود.

شیخ خلیفه در دوران کودکی همراه خانواده‌اش در قلعه المویجعی در شهر العین زندگی می‌کرد و در اولین مدرسه محلی العین ‌که شیخ زاید فقید آن را تاسیس کرده بود، تحصیل کرد. شیخ زاید در آن زمان حاکم منطقه العین بود و در بیشتر فعالیت‌های روزانه در واحه‌های العین و البوریمی که قلب اقتصادی و راهبردی امیرنشین ابوظبی به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده محصولات کشاورزی و کانون امنیت منطقه‌اند، پسر ارشدش را در کنار خود داشت.

شیخ خلیفه در سال ۱۹۶۶، زمانی که ۱۸ ساله بود، نماینده حاکم ابوظبی در منطقه شرقی العين شد و در سال ۱۹۶۹، به ولیعهدی ابوظبی منصوب شد. ابوظبی بزرگ‌ترین امیرنشین در میان هفت امیرنشینی است که امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند.

پس از تاسیس کشور امارات در ۱۹۷۱، شیخ خلیفه در مناصب مختلفی چون ریاست اولین شورای وزیران امارات متحده عربی و در راس سازمان‌های دفاع و امور مالی کار کرد. او همچنین به دنبال تصمیم شورای عالی دفاعی امارات مبنی بر تشکیل نیروهای نظامی متحد، به سمت معاونت فرمانده عالی نیروهای مسلح منصوب و مامور آموزش و تجهیز آن شد.

شیخ خلیفه در سال ۲۰۰۹ و برای دوره پنج ساله دوم، رئیس دولت امارات متحده عربی و بعدا، مادام‌العمر در آن ابقا شد.

نام کامل او خلیفه بن‌زاید بن‌سلطان بن‌زاید بن‌خلیفه بن‌شخبوط بن‌ذیاب بن‌عیسی بن‌نهیان بن‌فلاح بن‌یاس است. همسر او شیخه شمسه بنت‌سهیل المزروعی است. آن‌ها هشت فرزند دارند: دو پسر و شش دختر.

شیخ خلیفه از ماهیگیری لذت می‌برد و مانند پدر فقیدش، شیخ زاید، چشم‌اندازی طولانی‌مدت برای سیاست‌گذاری در کشور داشت. او سال ۲۰۲۱ فرمانی با ۱۰ محور از جمله برای تقویت اتحادیه‌ها و موسسات، سیستم قضایی و توانایی‌های مالی و اقتصادی امارات در ۵۰ سال آینده صادر کرد. یکی از اصول این فرمان تبدیل امارات به بهترین و پویاترین اقتصاد جهان است.

شیخ خلیفه پس از سکته و یک عمل جراحی در سال ۲۰۰۴ کمتر در انظار دیده می‌شد و در این مدت، محمد بن‌زاید، برادر کوچک‌تر شیخ خلیفه و ولیعهد ابوظبی، اداره کشور را بر عهده داشت.