پرسپولیس با اولین ناکامی پس از پنج فصل موفقیت‌آمیز، دچار بحران شده است، اعتماد به مربی‌اش را از دست رفته می‌بیند و با آشفتگی روزگار می‌گذراند. این یعنی مدیران باشگاه در سازماندهی دوباره پس از شکست، مهارت ندارند.

وقتی یحیی گل‌محمدی جانشین گابریل کالدرون در پرسپولیس شد، خیلی زود به هواداران اثبات کرد که می‌تواند مسیر موفقیت‌آمیز کالدرون را ادامه دهد و البته یادآور موفقیت‌های بی‌نظیر -در تاریخ باشگاه- پرسپولیس در دوران مربیگری برانکو ایوانکوویچ باشد. یحیی هم قهرمان لیگ برتر شد، هم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید تا همه موفقیت‌های دوره مربیگری برانکو را تکرار کند. او این اطمینان را در پرسپولیس ایجاد کرد که بهترین جانشین ایرانی برای برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون است. یحیی تیم خود را ساخت و حسابش را از برانکو جدا کرد تا موفقیت‌هایش مستقل از دوره پیش از او بررسی شود.

اما این اعتماد در فصل جاری، ذره‌ذره از دست رفت. پرسپولیس رقابت برای قهرمانی در لیگ برتر را به استقلال باخت، جام حذفی را در یک‌چهارم نهایی به آلومینیوم اراک واگذار کرد و برخی هواداران شاید تصور کنند این تیم خوش‌اقبال بود که از بازی در لیگ قهرمانان آسیا محروم شد؛ چون شاید در آسیا هم با شکست‌‌های بزرگ‌تری مواجه می‌شد.

گل‌محمدی که پس از موفقیت‌هایش در دو فصل گذشته، انگار باور کرده بود تکرار موفقیت‌ همیشه آسان است، در نقل‌وانتقالات مربی بادقتی نبود و بیش از آنکه به ساخت تیمش فکر کند، سعی کرد با انتقاد از مدیران باشگاه، برای آینده توجیه آماده کند. بی‌شک به مدیریت باشگاه انتقادهای بسیاری وارد است اما این تازگی ندارد و یحیی هم در انتخاب بازیکنانش سهل‌انگاری کرده است.

گل‌محمدی در فصل جاری هرگز نتوانست به ترکیبی ثابت برای تیمش برسد. تغییرات پرشمار در انتخاب ترکیب از پرسپولیس تیمی آشفته ساخت. خط دفاع پرسپولیس بدون جلال حسینی -کاپیتان نیمکت‌نشین- هرگز مطمئن نبود و یحیی در سایر مناطق زمین نیز یا از بازیکنان غیرتخصصی استفاده کرد یا پی‌در‌پی ترکیب را تغییر داد. تیمی چنین بی‌ثبات نمی‌تواند برای قهرمانی بجنگد. شاید ریشه و دلیل این تغییرات در نقل و انتقالات باشد که یحیی انتخاب‌های خوبی نداشت، اما همین نیروی انسانی پرسپولیس هم برای ساختن تیمی باثبات و مدعی کافی به نظر می‌رسید.

پرسپولیس با شکست مقابل آلومینیوم در جام حذفی حالا سرمربی خود را در موقعیتی متزلزل می‌بیند و گل‌محمدی که به سرمایه مربیگری در پرسپولیس تبدیل شده بود، به یکباره با موجی از انتقادها مواجه شد. استعفاهای گل‌محمدی و بازگشتنش به تیم هم دیگر چندان خریداری ندارد و یحیی می‌داند که باید اعتبار از دست رفته را بازگرداند؛ کاری که آسان نیست.

پرسپولیس هنوز در لیگ برتر شانس قهرمانی دارد و لغزش فرضی استقلال در چند بازی می‌تواند پرسپولیس را به صدر برساند؛ اما آنچه پرسپولیس را بیش از فاصله شش امتیازی تا صدر ناامید می‌کند، آشفتگی فنی در تیم است.

حتی عده‌ای از خبرنگاران ورزشی و هواداران فعال در رسانه‌های اجتماعی هم یحیی گل‌محمدی را به دخالت منفعت‌طلبانه در نقل‌وانتقال بازیکنان متهم کرده‌اند؛ البته برای این ادعاها مستندات کافی وجود ندارد. مهدی رسول‌پناه، مدیر و عضو سابق هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس، هم ادعاهایی در این زمینه داشت اما هرگز مستنداتی ارائه نکرد؛ اما همین ادعاها از اعتماد به مربی کاست.

مدیریت باشگاه پرسپولیس در نظم دادن به امور باشگاه ناکام بود. تغییرات پی‌در‌پی مدیریت باشگاه را از آهنگ سال‌های اخیر دور کرد و پرسپولیس از تیمی که قهرمانی‌هایش را تکرار می‌کرد، به تیمی تبدیل شد که با اولین ناکامی پس از پنج سال موفقیت، دچار بحران شد. این روندی غیرطبیعی نیست که یک تیم از نظر فنی افت کند یا نتواند موفقیت‌هایش را ادامه دهد، اما مدیران باشگاه پرسپولیس در سازماندهی دوباره و ساختن امید به آینده دستاوردی نداشته‌اند.

می‌توان همچنان امیدوار بود که یحیی گل‌محمدی و حمید مطهری -دستیار و برنامه‌ریز تمرین‌ها- با تغییر رویکرد و تغییر مسیر و نگاه، پرسپولیس را به کورس قهرمانی بازگردانند و نشان دهند که می‌توانند بر مشکلات فنی غلبه کنند. گل‌محمدی از ساخت دوباره تیم حرف زده است: «کاری که باید بکنیم این است که بیشتر تلاش کنیم و خودمان و تیم را بسازیم. باید امیدوارانه ادامه بدهیم و این کاری است که باید انجام دهیم. الان من بخواهم درباره مشکلات و سختی‌ها صحبت کنم، کسی شاید باور نداشته باشد و قبول نکند. هواداران حق دارند. آن‌ها در سال‌های اخیر جام زیادی دیدند و دوست ندارند تیمشان به جام نرسد. مشکلات آن‌ها را درک می‌کنم اما در تاریخ پرسپولیس همیشه روزهای بد هم وجود داشته و همیشه این‌طور نبوده است که این تیم هر سال جام بگیرد. اما این تیم هیچ‌وقت جا نمانده و همیشه خودش را پیدا کرده و توانسته است مشکلاتش را برطرف کند. ما باید این کار انجام دهیم و به آینده امیدوار باشیم.»