ستاره‌شناسان ناسا اینک زمان نزدیک شدن سیارک «بنو» (Bennu) و همچنین تاریخ آن روزی را که به احتمال زیاد این سیارک به زمین برخورد خواهد کرد، می‌دانند. محققان سازمان فضایی برای تحلیل حرکت بنو از حالا تا سال ۲۳۰۰، از داده‌های دقیق ردیابی منابعی چون کاوشگر اکتشافی اُسیریس-رِکس (OSIRIS-REx) «منشا، تفسیر طیفی، شناسایی منابع، ایمنی، سنگ‌پوشه» استفاده کردند.

اُسیریس-رِکس به مدت دو سال در نزدیکی این سیارک بوده و اطلاعاتی درباره ابعاد، شکل، جرم و ترکیبات این سیارک گردآوری کرده است.

بنو در سال ۲۱۳۵ به زمین نزدیک می‌شود و دانشمندان از این گذر به این منظور استفاده خواهند کرد که احتمال برخورد بعدی را پیش‌بینی کنند و ببینند گرانش زمین چگونه بر مدار این سیارک به دور خورشید اثر می‌گذارد.

دانشمندان این موضوع را بررسی کردند که آیا بنو از نقطه خاص گرانشی (مناطق به خصوصی از فضا با انرژی گرانشی که این سیارک را به سوی زمین می‌کشد) می‌گذرد یا نه. حتی کوچک‌ترین نیرو می‌تواند با گذشت زمان به انحراف قابل‌توجه بنو بینجامد؛ به طوری که از این نقاط خاص گرانشی عبور کند یا اینکه کلا به آن نرسد.

یک نمونه خورشید است که سطح بنو را گرم می‌کند. مسئله‌ای که با سرد شدن بنو به آزاد شدن انرژی فروسرخ می‌انجامد و مقدار کمی نیروی پیشران تولید می‌کند؛ نیرویی که سیارک را در جهت مخالف هل می‌دهد. (این اثر با عنوان اثر یارکوفسکی شناخته می‌شود) اگرچه این اثر اندک است اما در گذر زمان می‌تواند تقویت شود -به خصوص به دلیل نبودن نیروی مقاوم در خلا فضا.

استیو چسلی، دانشمند و پژوهشگر ارشد در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا و یکی از محققان این پژوهش، می‌گوید: «این اثر بر سیارک بنو معادل وزن سه خوشه انگور است که مدام روی آن تاثیر می‌گذارند؛ کوچک است، بله، اما وقتی صحبت از تعیین احتمال برخورد آتی بنو طی دهه‌ها و قرن‌های آینده است، قابل توجه می‌شود.» سایر نیروها می‌توانند نیروی گرانش خورشید یا سیارات، قمرها و بیش از ۳۰۰ سیارک دیگر، نیروی پسا (Drag) ناشی از غبار میان سیاره ای، بادهای خورشیدی و حتی وقایعی نظیر جدا شدن ذرات از خود سیارک زمانی که مقدار کمی سنگ به فضا می‌ریزد، باشد.

ناسا محاسبه کرده است که ۲۴ سپتامبر سال ۲۱۸۲، تاریخی است که به احتمال زیاد سیارک ۵۰۰ متری بنو به زمین برخورد می‌کند. اگرچه احتمال وقوع چنین چیزی یک به ۲۷۰۰ (حدود ۰.۰۳۷ درصد) و احتمال برخورد بنو در فاصله زمانی از همین حالا تا سال ۲۳۰۰، یک به ۱۷۵۰ (یا  ۰.۰۵۷ درصد) است. 

این تاریخی است که اسیریس-رِکس نیز تصادفا در همین تاریخ به همراه نمونه‌هایی که برای بررسی دانشمندان به همراه خود دارد، برای بازگشت به زمین برنامه‌ریزی شده است. اگرچه ۱۵۹ سال پیش از آن در ۲۰۲۳.

دیوید فارنوکیا، سرپرست این پژوهش از مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین (CNEOS)، می‌گوید: «داده‌های اُسیریس-رِکس، اطلاعات بسیار دقیق‌تری در اختیار ما می‌گذارد. ما می‌توانیم محدودیت‌ مدل‌های خود را آزمایش و مسیر حرکت آینده بنو را با قطعیت بسیار زیاد تا سال ۲۱۳۵ محاسبه کنیم. ما هرگز پیش از این مسیر حرکت یک سیارک را با این دقت مدل‌سازی نکرده بودیم.»

لیندلی جانسون، مسئول برنامه دفاع سیاره‌ای ناسا می‌گوید اگر بنو به زمین برخورد کند، ماجرا شبیه از میان بردن حیات نظیر آنچه که درباره دایناسورها رخ داد، نخواهد بود. بلکه دهانه‌ای ایجاد می‌کند که تقریبا ۱۰ تا ۲۰ برابر از ابعاد این سیارک بزرگ‌تر است. محدوده ویرانی به مراتب از این بزرگ‌تر خواهد بود. به اندازه ۱۰۰ مرتبه بزرگ‌تر از ابعاد دهانه. او به خبرنگاران گفت: «اگر شیئی به اندازه بنو به ساحل شرقی برخورد کند، تقریبا همه چیز را در امتداد ساحل نابود می کند.»

دانشمندان تا اینجای کار در مقابل مسئله بنو که در سال ۱۹۹۹ کشف شد، از برنامه‌ جلوترند. جانسون می‌گوید اینکه سیارک‌های تهدیدآمیز از پیش کشف شوند، احتمال و امکان منحرف کردن آن‌ها از سر راه ما افزایش می‌یابد. او می‌گوید: «۱۰۰ سال بعد چه کسی می‌داند که فناوری چگونه خواهد بود؟»

ناسا قصد دارد در ماه نوامبر (آبان) فضاپیمایی را به یک سیارک بفرستد و به آن برخورد دهد. این هدف آزمایشی قمر کوچک یک سنگ بزرگ‌تر فضایی خواهد بود. 

این مطالعه با عنوان «جدول زمان‌بندی و برآورد خطر سیارک نزدیک به زمین (101955) بنو بر پایه داده‌های اُسیریس-رِکس» در نشریه «ایکاروس» (Icarus) منتشر شده است.

در تنظیم این گزارش از گزارش تکمیلی آسوشیتدپرس استفاده شده است.