در گردهمایی‌های ماه‌های اخیر در کابل و نیز تظاهرات استان فاریاب در اعتراض به استاندار تعیین شده از طرف ارگ ریاست‌جمهوری، معترضان، به جای پرچم ملی افغانستان، پرچم‌های دیگری را برافراشتند و با این کار وانمود کردند که از دولت مرکزی افغانستان پیروی نمی‌کنند و پرچم سه رنگ ملی کنونی این کشور را قبول ندارند.

برافراشتن این پرچم‌ها در کابل و استان فاریاب، با واکنش‌های مثبت و منفی شماری از مردم در صفحات اجتماعی و حتی مجلس نمایندگان این کشور روبه‌رو شد؛ اما این‌ بار عطامحمد نور، رئیس انشعابی حزب جمعیت اسلامی افغانستان، واکنش‌ تندتری نشان داد و خواهان پایان این گونه حرکت‌ها شد.

عطامحمد نور، رئیس شاخه جدا شده حزب جمعیت اسلامی افغانستان، در زمینه در صفحه رسمی فیس‌بوک خود نوشت: «برافراشتن پرچم‌های قومی، هرگز به سود کشور نیست. در سرزمینی که مهمترین شاخصه‌اش تعدد و تنوع قومی است، پرچم‌های قومی نمی‌تواند پاسخگو باشد بلکه کشور را به عرصه منازعات خونین قومی بدل خواهد کرد.»

آقای نور گفت: «راه تغییر پرچم، در قانون اساسی مشخص شده است و این درست نیست که هر جریانی خودسرانه و بدون توسل به ابزارهای قانونی، پرچمی را علم کند.»

رئیس جمعیت اسلامی افغانستان، با اشاره به پرچم‌های دیگر، غیر از پرچم ملی افغانستان، در گردهمایی کابل و اعترضات مردم در فاریاب، گفت: «خدای ناخواسته اگر وضعیت به جایی برسد که حکومت فرو بپاشد و نظام ملوک‌طوایفی حاکم شود، ما هیچ پرچم دیگری را به جز پرچم جمعیت اسلامی که قومی نیست و افغانستان شمول است، بلند نخواهیم کرد.»

آقای نور، از جریان‌های سیاسی و مردم این کشور خواست که به پرچم ملی کنونی افغانستان احترام بگذارند. به گفته وی، پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی افغانستان، پرچم مصوب لویه جرگه قانونی اساسی است؛ افزون بر این، این پرچم نه تنها قومی نیست، بلکه هر رنگ آن نمادی از برهه‌ای تاریخی در این کشوراست. رنگ سیاه، یادگاری از درفش ابومسلم خراسانی، رنگ سرخ، یادگار خون شهدای راه دفاع از آزادی و تمامیت ارضی این سرزمین است که جان شیرینشان را فدا کردند و رنگ سبز آن هم نماد هویت اسلامی این کشور است و ما ترجیح می‌دهیم مردم در زیر این پرچم متحد شوند.

چندی پیش، احمد مسعود، فرزند احمدشاه مسعود، که به تازگی به عرصه سیاست پا گذاشته است، در یک گردهمایی که به مناسبت هشتم ثور (اردیبهشت)، سالروز پیروزی مجاهدین، در کابل برگزار شد و مسئولیت آن را دفتر سیاسی او به عهده داشت، به جای پرچم ملی افغانستان، پرچم دولت اسلامی وقت استاد ربانی را برافراشت که این کار وی با واکنش‌های تند شماری از سیاسیون درون دولت آقای غنی، مواجه شد تا جایی که عبدالرب رسول سیاف، از رهبران جهادی این کشور، هم با کنایه از این حرکت آقای مسعود، انتقاد کرد. هرچند انتقاد وی نیز با واکنش‌های تند طرفداران مسعود، مواجه شد و آقای مسعود بعدتر خطاب به منتقدان سیاف نوشت که نباید پیش از وقت قضاوت کنیم و هدف استاد گردهمایی ما نبوده است.

در همین حال، معرفی داوود لغمانی به عنوان استاندار تازه فاریاب از سوی ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان، با واکنش‌های تند مردم فاریاب به ویژه حزب جنبش ملی افغانستان به رهبری مارشال دوستم، مواجه شده است. معترضان در راهپیمایی اعتراضی بزرگ به انتصاب استاندار تازه فاریاب، پرچم‌ ترکستان جنوبی را با خود حمل می‌کردند و در کنار مخالفت با تعیین داوود لغمانی به عنوان استاندار فاریاب، شعار می‌دانند که استاندارها باید از راه انتخابات برگزیده شوند و نظام افغانستان یک نظام فدرالی باشد.

طالبان نیز سال‌ها است که زیر پرچم سپید با دولت افغانستان درگیر جنگ است. این گروه هم  بیرق سه رنگ افغانستان را قبول ندارند و بارها تاکید کرده که خواستار یک نظام اسلامی زیر بیرق سپید این گروه است. اکنون نیز در مناطق در کنترل طالبان، این پرچم سپید بر بام مساجد وخانه‌ها، در مسیر راه، بر فراز قرارگاه‌های نظامی و... ، نصب شده است و آن‌ها پرچم خود را پرچم جهان و اسلام می‌دانند.

عطامحمد نور در پیامش به مردم، سیاسیون، احزاب و کسانی که بر ایجاد یک نظام فدرالی تاکید دارند، واکنش نشان داد و گفت: «گاهی از این گوشه و آن گوشه، صدای فدرالی‌خواهی و حتی تجزبه‌طلبی و تاسیس دولت‌های مستقل بلند می‌شود. نظر ما این است که راه‌حل بحران افغانستان، صدارتی شدن نظام پارلمانی، انتخابی شدن استاندارها و تبدیل استان‌ها به واحد بودجه‌ای مستقل است.»

آقای نور، فدرالی شدن افغانستان را نامطلوب و تجزیه آن را خونین خواند و گفت: « در این سرزمین، هیچ قومی در یک جغرافیای واحد متمرکز نیستند، بلکه در سراسر افغانستان پراکنده‌اند. فدرالیسم محرومیت بیشتر اقوام و افزایش تنش‌های قومی در سطح استان‌ها را باعث خواهد شد. ما بر تمام افغانستان حس مالکیت داریم و خود را به تنها یک بخش از این سرزمین محدود نمی‌دانیم.»  

گفتنی است که غیرمتمرکزسازی قدرت و ایجاد نظام فدرالی در افغانستان، نه تنها در ماه‌ها و سال‌های اخیر، بلکه از ۲۰ سال پیش به این‌سو، همواره از سوی شماری از سیاسیون، مردم و احزاب در افغانستان خواسته و مطرح شده است. طرفداران نظام فدرالی و تقسیم قدرت، تاکید دارند که افغانستان بدون چنین نظامی، آینده درخشانی نخواهد داشت و تا زمانی که یک نظام فدرالی، قدرت را در همه استان‌ها تقسیم نکند، جنگ، کشتار، تعصب و تبعیض ادامه خواهد یافت.