انسان‌ها در هر زمان و مکانی که باشند، با هم تفاوتی ندارند. انسان، صرف نظر از این ‌که مذهب، رنگ، و زبانش چیست، دارای حقوق طبیعی مندرج در بیشتر کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق بشر، از جمله داشتن حق زندگی مناسب، کار، درمان، تحصیل، خدمات سالمندی، و غیره است. اما آن‌چه در این دنیای نابرابر یک فرد را از دیگری جدا می‌کند، به سرنوشت انسان و محل تولد وی بستگی دارد و این که تحت کدام نظام سیاسی و دولتی زندگی می‌کند. شاید بارزترین مثال در این مورد، در دو کشور متعلق به یک منطقه از جهان، یعنی عربستان سعودی و ایران باشد.

محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، اخیراً در یک مصاحبه تلویزیونی طولانی و مفصل ظاهر شد که اکثر کانال‌های عربی آن را به صورت زنده پخش کردند یا در گزارش‌‌های خبری پوشش دادند. یکی از برجسته‌ترین مواردی که ولیعهد عربستان سعودی تأکید داشت، اهمیت شهروند و نقش اساسی وی در هر پیشرفت و ترقی است که عربستان سعودی در آرزوی تحقق آن است. در واقع، ولیعهد عربستان سعودی در ذکر اهمیت شهروند گفت: «بزرگترین سرمایه‌ای که عربستان سعودی را به سمت موفقیت سوق می‌دهد، شهروند سعودی است و بدون حمایت و نقش شهروند سعودی، نمی‌توانستیم به هیچ یک از دستاوردهای بزرگ کنونی دست یابیم.»

البته در عربستان سعودی، رهبری کشور همیشه در تلاش برای بهتر شدن وضعیت معیشتی شهروندان و بهبودی شرایط زندگی آن‌ها است. ولیعهد عربستان سعودی گفت که آن‌ها پیوسته سعی دارند نرخ بیکاری در کشور بیشتر از ۷ درصد افزایش نباید، دانشگاه‌های عربستان سعودی در میان بهترین دانشگاه‌های جهان در بهترین رتبه‌های ممکن قرار داشته باشند، و شهروندان سعودی به سایر خدمات مورد نیاز، از جمله مسکن و نیازمندی‌های دیگری که فراخور شهروندان عربستان سعودی است، با کمال اطمینان دسترسی داشته باشند.

بازتاب این سخنان بایستی در تمام شهرهای ایران طنین‌انداز شود، تا مردم ایران جایگاه خود را در فهرست اولویت‌های رژیم حاکم در ایران بدانند. این رژیم هرگز این پرسش را برای ملت ایران مطرح نکرد که آیا مردم ایران می‌خواهند موشک و بمب هسته‌‌ای داشته باشند که تهدیدی برای کشورهای همسایه و جهان باشد؟ این رژیم هرگز از مردم خود نپرسیده است که آیا می‌خواهند از پولی که برای تأمین مخارج زندگی خود نیاز دارند، صرف‌نظر کنند تا گروه‌های شبه‌نظامی ایرانی مستقر در منطقه، مجهز به تسلیحات جنگی شوند؟

این رژیم به ملت خود نگفت که آیا می‌خواهند بیکار بمانند تا از پولی که آن‌ها در ازای کار دریافت می‌کنند، حقوق جنگجویان وابسته به رژیم در عراق، سوریه، لبنان، یمن، افغانستان (لشکر فاطمیون) و پاکستان (لشکر زینبیون) پراخت شود؟ این رژیم هرگز نخواست نظر مردم خود را در مورد سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌اش در منطقه بگیرد که میلیاردها دلار را صرف آن‌ها کرده و بازده آن‌ها به طور مرتب در خزانه آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، و سپاه پاسداران انباشته می‌شود.

این در حالی است که ولیعهد عربستان سعودی در مصاحبه‌اش تمام جزئیات را با ذکر ارقام و اقلام بیان کرد. وی در مورد چشم انداز ۲۰۳۰ و گام‌هایی که از زمان راه‌اندازی آن، به‌رغم چالش‌های غیرمترقبه، از جمله بحران همه‌گیری کرونا، برداشته شده است، سخن گفت. تردیدی نیست که وی مصمم است برای رسیدن به خواسته‌های شهروندان سعودی، با تمام چالش‌ها و دشواری‌ها روبه‌رو شود.

در مقابل، رژیم تهران، سعی می‌کند تحریم‌ها و آن‌چه «محاصره» می‌نامد، بهانه‌ای قرار دهد تا خود را در برابر ملت، بی‌گناه و قربانی وانمود کند. با این حال، این بهانه‌ها دیگر نمی‌توانند مردم ایران را فریب دهند. به ویژه این‌که به دنبال امضای برجام، مردم شاهد آزاد شدن پول‌های ایران بودند، اما در عمل پیشیزی به دست مردم نرسید و تنها چیزی که شنیدند این بود که رهبر شبه‌نظامیان حزب‌الله با افتخار می‌گفت «تمام بودجه‌ و پول و هزینه‌های ما از خورد و خوراک و سلاح و موشک از جمهوری اسلامی ایران می‌رسد»، در حالی‌که مردم ایران هنگامی که برای تأمین ضرورت‌های اولیه خود دست به تظاهرات زدند، گلوله نصیب آن‌ها شد.

در حالی‌که رهبری عربستان سعودی پیوسته در تلاش برای بهبود سطح زندگی شهروندان سعودی است، رژیم ایران هیچ گونه اهمیتی به شهروندان خود قایل نیست، طوری‌ که بیش از نیمی از مردم ایران در فقر شدید، و بیش از ۸۰ درصد آنان زیر خط فقر به سر می‌برند.

اگر رژیم ایران واقعاً می‌خواهد مردم را متقاعد کند که در معرض تهدید قرار دارد، باید به سخنان ولیعهد عربستان سعودی که به صراحت گفت «ایران یک کشور همسایه است و مشکل ما تنها با حمایت آن از شبه‌نظامیان و برنامه هسته‌ای آن است»، اندکی دقت کند.

ولیعهد عربستان سعودی با بیان این‌که «ما خواهان ایجاد روابط خوب با ایران هستیم»، گفت «مشکل ما رفتار منفی ایران است و ما با کشورهای منطقه و جهان در تلاش هستیم تا راه‌حل‌هایی را برای این چالش‌ها پیدا کنیم.» با این حال، رژیم تهران با حمایت از حوثی‌ها همچنان به تهدید عربستان سعودی ادامه می‌دهد. شاهزاده محمد بن سلمان تأکید کرد که «هیچ کشوری در جهان وجود ندارد که بپذیرد شبه‌نظامیان یا گروه‌های مسلح مرزهای آن را در کنترل خود بگیرند.»

در مقاله بعدی، به جزییات چگونگی کنترل ایران بر یمن و نقش آن در کودتا برای ایجاد شبه‌نظامیان وابسته به تهران در کشور هم‌مرز با عربستان سعودی، به عنوان بخشی از تلاش‌های آن برای تهدید عربستان سعودی و شهروندان آن، خواهیم پرداخت. البته مهم‌ترین هدف تهران، تلاش برای بی‌ثبات کردن کشورها و حمله به آن‌ها است تا همه‌ ملت‌ها به سرنوشت تلخ مردم ایران دچار شوند. بدون شک، بارزترین نمونه این سیاست می‌تواند در نقشی نمایان ‌شود که رژیم ایران در کشورهای لبنان، عراق، سوریه و یمن ایفا می‌کند.