هیجان و یا نگرانی ناظران از روز برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و موقعیت دو نامزد و احتمال برنده شدن ترامپ یا بایدن در یکسو، و سوی دیگر بزرگنمایی وضعیت داخلی این کشور، مانند احتمال رو در رو شدن گروه‌های مسلح با یکدیگر پس از اعلام نتایج انتخابات و یا امکان جنگ داخلی، مشغولیت اصلی ذهنی بسیاری شده است و طرفه آنکه این بسیار، ساکنان این کشور نیستند.

البته که بعضی نماینده‌های رسانه‌های خبری هم در شکل‌گیری این توهم و ایجاد تصور صحنه‌آرایی جنگی نقش داشته‌اند. حقیقت این است که جنگی در کار نیست اما نگرانی‌هایی وجود دارد که مربوط به اغتشاش توسط هرج‌ومرج‌طلبانی می‌شود که می‌توانند به هر دو نامزد گرایش داشته باشند.

در کشوری که نهادهای دموکراتیک قوی، قانون اساسی، کنگره و سنا ضامن آزادی‌های فردی، اجتماعی و حقوق افراد و همچنین اداره کشور هستند، آسوده باشید که روز سه‌شنبه جنگ و کشتاری به راه نخواهد افتاد.

دو روز پیش در خبرها آمده بود که بهترین کسب‌وکار روزهای اخیر، کار نجاران در آمریکا بوده است. ساختن تخته‌های محافظ که مقابل بسیاری از پنجره‌های فروشگاه‌های بزرگ و یا بوتیک‌های مشهور و حتی بانک‌ها و مراکز اداری نصب شده، منبع اصلی این درآمد بوده است.

در آمریکا نگرانی از شلوغی و بحران وجود دارد، اما این نگرانی هم به انتخابات ارتباط دارد و هم ندارد.

ارتباط دارد، به این دلیل که عده‌ای مانند هر نقطه دیگری از جهان، می‌توانند از فرصت برنده شدن و یا بازنده شدن یک نامزد استفاده کرده و با توسل به این حربه، دست به اغتشاش و ناامنی بزنند.

و ارتباط ندارد، چون تجربه تابستان گذشته و ایجاد جنبشی به نام «جان سیاهان ارزش دارد»، نشان داد که معترضین به رفتار پلیس در قبال سیاه‌پوستان، در چند شهر اعتراضات را حربه‌ای برای غارت و تخریب اموال عمومی ‌کردند، بنابراین فعلاً اعتمادی به نیت معترضین وجود ندارد. 

نمونه عینی دیگر چند روز پیش، جمعه گذشته اتفاق افتاد که پس از کشته شدن یک سیاهپوست در شهر فیلادلفیا به دست پلیس، تظاهرکنندگان در نیمه‌شب تبدیل به غارتگران فروشگاه‌های بزرگ شدند. ناامنی ایجاد شده توسط قانون‌شکنان و چپاولگران که هیچ دخلی در اعتراض به کشته شدن یک سیاهپوست نداشت، باعث ایجاد وضع اضطراری در فیلادلفیا و اعلام دو روز مقررات منع عبور و مرور شبانه شد.

یک معترض به سیاست و یا حامی یک جنبش، غارتگر و هرج‌ومرج طلب نیست.

در اعتراضات مربوط به وال‌استریت هم تعداد بسیاری به خیابان‌ها آمدند اما از چپاول خبری نبود. به نظر می‌رسد که بحران اقتصادی و بیکاری گسترده و فقر به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا و تعطیلی کسب‌وکارها، عامل اصلی غارت‌های اخیر و سودجویی قشری باشد که به این وسیله خود را استتار کرده‌اند.

به همین دلیل بین نگرانی از زد و خورد بین معترضین به نتیجه انتخابات و یا اغتشاش‌کنندگان هدفمند بایستی تفاوت قائل شویم و بگوییم نصب صفحات چوبی در مقابل فروشگاه‌ها، واهمه از صف‌آرایی جنگی در خیابان‌ها نبوده بلکه مقابله با احتمال حمله غارتگران شبانه با سوءاستفاده از اعلام نتایج انتخابات باشد.

در کشوری که بیش از ۳۰۰ میلیون جمعیت دارد و دارای مساحتی به وسعت یک قاره است، چنین نافرمانی‌ها و یا شورش در بعضی شهرها مفهوم بحران ملی را نمی‌دهد.

نگرانی ناظران خارجی از وضعیت آمریکا، آن‌گونه که می‌گویند و تبلیغ می‌کنند، یا بهتر است بگویم از نتیجه انتخابات، نگرانی از مماشات با رئیس‌جمهور آینده آمریکاست وگرنه خوب می‌دانند که نه در این کشور جنگ داخلی می‌شود و نه مردم به جان هم می‌افتند.

صبح یکشنبه، دو روز پیش از انتخابات که برای خرید مایحتاج صبح به خیابان رفتم، نه کسی برای امکان قحطی و جنگ در روز سه‌شنبه مشغول خرید بود و نه نگرانی در بین مردم وجود داشت.

 مردم آمریکا، ساکنان این کشور، نگرانی‌های ناظران خارجی را ندارند و اصلاً برای این مردم اهمیتی ندارد که شمای نوعی درباره ترامپ و یا بایدن چه فکر می‌کنید.

آن‌گونه که بگوش می‌رسد، نه طرفداران ترامپ احمق هستند و نه طرفداران بایدن چپ افراطی و یا کمونیست. برای اینکه فردی در هر کجای جهان بتواند میلیون‌ها نفر هوادار و رأی‌دهنده را بسیج کند، باید توان و هوشی داشته باشد که وی را به نامزدی انتخابات برساند و پس از آن رأی عموم را به دست آور‌د.

رئیس‌جمهور شدن کار هر کسی نیست.

از رئیس‌جمهور فیلیپین، آقای دوترته گرفته تا آقای محمود احمدی‌نژاد، و آقای ترامپ، این روسای‌ جمهور جزو شخصیت‌هایی بودند که روشنفکران برگزیده با طعنه و انتقاد به انتخاب آن‌ها نگاه می‌کردند.

حقیقت این است که میلیون‌ها نفر جلب و جذب این افراد شده‌اند و انتخاب آن‌ها بیانگر اراده بخش بزرگی از جامعه بوده است و تردیدی وجود ندارد که ویژگی‌های خاص این افراد میلیون‌ها نفر را پای صندوق‌های رای آورده است.

هر کسی می‌تواند موافق یا مخالف یک چهره‌ سیاسی و کارزار انتخاباتی‌اش باشد. ولی نباید اسیر تبلیغات انتخاباتی رقبا شد و باور پیدا کرد که یک چهره سیاسی و یا طرفدارنش کم‌هوش و بی‌هویتند. انتخاب شدن به عنوان رئیس‌جمهور در یک کشور بزرگ و جلب اقبال اکثریتی نسبی برای به دست‌گرفتن قدرت، کاری پیچیده است و ساده‌سازی‌های کارزار‌های انتخاباتی برای تحقیر رقیب و یا به‌هم ریختن پایگاه رای او، همه واقعیت یک فرایند پیچیده را توضیح نمی‌دهد. ‌

آمریکا آمریکاست. مردمانی که واقعاً آمریکا تنها خانه آن‌هاست و ساکنانی که خود را جزوی از این دموکراسی و کشور نهادهای قانونمند می‌بینند، از جمهوری‌خواه سنتی در پنسیلوانیا و تگزاس گرفته تا دموکرات در فلوریدا و یا کالیفرنیا، یک بینش دارند و آن احترام به حقوق دیگری است.

برای یک آمریکایی، عدالت و دموکراسی و حقوق بشر اصولی خدشه‌ناپذیر است.

اشتباه نکنید، طرفداران ترامپ خود را پنهان نکرده‌اند و طرفداران بایدن هم نگران ضرب و شتم نیستند. هیجان انتخابات امری طبیعی است که این انتخابات بخصوص آن را دوچندان جالب و هیجان‌انگیز کرده است.

شانه‌به‌شانه بودن دو نامزد در این رقابت‌ها نشان می‌دهد که گفتمان هیچیک از طرف اکثریت جامعه طرد نشده است.

هر آنچه نتیجه انتخابات روز سه‌شنبه آمریکا باشد، مطمئن باشید که نه در کشور جنگ داخلی اتفاق می‌افتد و نه هرج‌ومرج ۵۰ ایالت آمریکا را فرا خواهد گرفت. آسوده باشید که آمریکا کشور نهادهای قانونمند است.