«نوید افکاری» جوان کشتی‌گیر اهل شیراز متهم شده بود که پس از اعتراضات مرداد سال ۱۳۹۷ فردی به نام «حسن ترکمان» را به قتل رسانده است. «حسن ترکمان» کارمند حفاظت سازمان آب شهری و از اعضای بسیج شیراز معرفی شد. نوید به‌موجب حکم دادگاه و علیرغم وجود ابهامات بسیار در پرونده‌ای که بخش زیادی از آن در رسانه‌ها منتشر شد به ۲ بار اعدام محکوم شد. حکمی که نوید افکاری به آن معترض بود و به اشکال مختلف اعلام کرد اقراری که قضات بر اساس آن برای او حکم صادر کرده‌اند تحت شکنجه اخذشده و فاقد اعتبار است.

 حکم صادرشده برای نوید افکاری اولین حکم اعدامی نبود که برای یک پرونده سراسر ابهام صادر می‌شد اما جامعه جهانی را شوکه کرد. صدای نوید افکاری و قدرت کلامش در فایل‌های صوتی که از دفاعیات او منتشرشده بود افکار عمومی را قانع کرد که او بی‌گناه است اما اراده قوه قضاییه بر شنیدن صدای جامعه جهانی و شهروندان ایران نبود. آن‌ها «دنبال گردن برای طناب دارشان» می‌گشتند.

طی کمتر از یک هفته، بسیاری از ورزشکاران و چهره‌های صاحب‌نام ورزشی بین‌المللی مانند «براندون اسلی»، قهرمان کشتی آزاد المپیک سیدنی و از مربیان تیم ملی آمریکا، «فرانک اشتبلر»، دارنده سه نشان طلای کشتی فرنگی جهان از آلمان، «دیوی کربی»، رییس کمیته علمی «اتحادیه جهانی کشتی» و «سالی رابرتز»، مدیرعامل‌ موسسه‌ای به نام «مثل یک دختر کشتی بگیر (Wrestle Like A Girl)»، گروهی از ورزش‌کاران ایرانی هم در حمایت از «نوید افکاری»‌ پیام‌هایی منتشر کردند. 

از میان فدراسیون‌ها نیز، فدراسیون جهانی فوتبال در توییتی به احتمال اعدام نوید افکاری واکنش نشان داد و نوشت همراه با کمیته بین‌المللی المپیک نسبت به موضوع حقوق بشر در ایران نگران است.

برخی چهره‌های ورزشی ایرانی هم پیش از اجرای این حکم ناعادلانه نسبت به آن واکنش نشان دادند که از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به «مهدی زیدوند»‌، عضو پیشین تیم ملی کشتی فرنگی، «جواد محجوب»، قهرمان جودوی ایران، «احسان رجبی»، قهرمان جودو، «سردار پاشایی»، مربی سابق تیم ملی کشتی فرنگی و «کسری مهدی‌پور‌‌نژاد»، تکواندوکار ایرانی اشاره کرد.

دستگاه قضا در ایران چشم بر همه این درخواست‌ها بست. بامداد ۲۲ شهریور ۱۳۹۹ «خبرگزاری میزان»، وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی، تائید کرد نوید افکاری، کشتی‌گیر شیرازی، صبح آن روز اعدام شده است. 

نوید افکاری پس از آنچه خبرگزاری میزان «انجام تشریفات قانونی استیذان» خوانده بود و به گفته آن‌ها با اصرار «اولیای دم» در زندان عادل‌آباد شیراز اعدام شد.

حالا کارزاری با نام «اتحاد برای نوید» به راه افتاده است. کارزاری که از همه ورزشکاران و ورزش‌دوستان در ایران و سایر کشورهای جهان می‌خواهد با انتشار ویدیویی از خود خطاب به کمیته المپیک و یا فدراسیون‌های جهان از ظلمی که بر ورزشکاران ایرانی می‌رود بگویند.

«مسیح علی‌نژاد» با انتشار تصویری از «بهیه نامجو»، مادر نوید افکاری در حالی که تصویری از نوید با دوبنده کشتی به دست دارد در اینستاگرامش نوشته است: «به چشم‌های این مادر نگاه کنیم و فاجعه‌ی اعدام نویدمان، ورزشکار قهرمان ایرانی را فراموش نکنیم. کمپین اتحاد برای نوید از همه شما ورزشکاران ایرانی دعوت می‌کند که صدای بهیه نامجو مادر نوید افکاری باشید.»

او با اشاره به در زندان بودن برادران افکاری از همه ورزشکارانی که عضو تیم ملی بوده یا هستند خواسته است یاد نوید افکاری و «دختر آبی» را به بایگانی نسپرند.

مخالفان چه می‌گویند؟

از زمان اعلام پیوستن به این کارزار واکنش‌های مختلفی نسبت به آن شکل گرفته است.

مخالفان کمپین اتحاد برای نوید از دو منظر با این کارزار مخالف‌اند. نخست اینکه می‌گویند خانواده افکاری تحت‌فشار و شکنجه نهادهای امنیتی است. هنوز دو برادر دیگر نوید در بازداشتند و اطلاع چندانی از وضعیت آن‌ها در دست نیست. به باور این گروه از مخالفان چنین رفتارهایی موجب می‌شود نهادهای امنیتی و قضایی دیگر اعضای خانواده افکاری را نیز آزار بدهند.

گروه دوم اما از تمرکز کمپین اتحاد برای نوید بر تحریم ورزش ایران ناراضی هستند. آن‌ها تحریم ورزش ایران را خلاف منافع ورزشکارانی می‌دانند که با همه محدودیت‌ها و مشکلات داخل ایران برای حضور در میدان‌های ورزشی بین‌المللی تلاش می‌کنند.

«سالار غلامی» کاپیتان سابق تیم ملی بوکس ایران که از قضا از ورزشکارانی است که نسبت به حکم صادرشده برای نوید افکاری واکنش نشان داده بود یکی از مخالفان کمپین اتحاد برای نوید با تمرکز بر تحریم ورزش ایران است. او در گفتگو با تلویزیون ایران اینترنشنال می‌گوید: «به‌عنوان فردی از جامعه ورزش باید بگویم با این کار ما ورزشکاران خودمان را تحریم می‌کنیم نه سیستم قضایی که برای آن‌ها احکام ناعادلانه صادر می‌کند. تمام نهادهای بین‌المللی مثل کمیته المپیک یا فدراسیون‌های جهانی خواستار لغو حکم اعدام جوانمرد نوید افکاری شدند. صدای ما که از صدای آن‌ها بلندتر نیست! تحریم ورزش ایران فقط آرزو و امید جوانان ایران را می‌کشد.»

سالار غلامی با تأکید بر اینکه خودش محدودیت‌ها و دشواری‌های رسیدن به مقام قهرمانی در ورزش ایران را با پوست و گوشت خود درک کرده است می‌گوید: «من هم گاهی در سیستم ورزش ایران سوختم و سوختن بسیاری از جوان‌ها را دیدم. باید بپذیریم بخش زیادی از کسانی که به عرصه‌های بین‌المللی ورزشی می‌رسند از قشر ضعیف جامعه هستند. آن‌ها با فقر و سختی‌ها مبارزه می‌کنند، با حریف‌های خود مبارزه می‌کنند تنها به امید اینکه با قهرمان شدن آینده خودشان را تغییر بدهند. تحریم ورزش ایران برای این گروه چه تبعاتی به بار خواهد آورد؟ کسی می‌تواند این را محاسبه و تخمین بزند؟»

او در پاسخ به این پرسش که چرا جامعه ورزش در داخل ایران نسبت به مسئله نوید افکاری سکوت کردند می‌گوید: «خیلی‌ها هم سکوت نکردند اما ما باید محدودیت‌های داخل ایران را هم ببینیم. من از پایین‌ترین محله‌های کرمانشاه شروع کردم و به کاپیتانی تیم بوکس رسیدم. من هم از سیستم ورزش داخل ایران ناراضی هستم. من هم خواهر دارم و دلم می‌خواهد او در کنار من بتواند در یک باشگاه ورزش کند. من نباید رویاهایم را در کشور دیگری دنبال کنم اما تحریم ایران در عرصه بین‌المللی راه‌حل نیست و ما نباید امیدها و آرزوهای ورزشکاران داخل ایران را بسوزانیم.»

موافقان چه می‌گویند؟

برخی از کاربران فضای مجازی اما با این کمپین همراه هستند و معتقدند شکستن سکوت ورزشکارانی که دارای وجاهت و اسم‌ورسم در جامعه ورزش ایران و جهان هستند هزینه اقداماتی نظیر اعدام نوید افکاری را برای حاکمیت ایران بالا می‌برد و باعث می‌شود که چنین رخدادهای تلخی تکرار نشوند.

برخی از موافقان خواهان تعلیق ورزش ایران تا زمان آزادی برادران بازداشت‌شده نوید افکاری شده‌اند اما عده‌ای هم می‌گویند این نظام اصلاح‌ناپذیر است و تا زمانی که سیاست در ورزش ایران مداخله می‌کند و تصمیم‌های سیاسیون در مسابقات ورزشی بر مصالح ورزشکاران و ایران ارجحیت دارد امکان حضور به ورزش ایران در میدان‌های بین‌المللی خطاست.

«فاطمه آقاجانی» یکی از ورزشکارانی است که با این کمپیم همراه شده است. فاطمه آقاجانی فتح چندین قله درون مرزی و برون مرزی از جمله «پاسوفیک» هیمالیایی پاکستان را در کارنامه دارد. او می‌گوید از کوه، صبوری و استواری آموخته و بر این باور است که چالش‌های این زندگی مانند چالش‌های گذرا از باد و طوفان و سختی‌های کوهنوردی است.

این زن ورزشکار در ویدیویی که منتشر کرده است خطاب به مسئولان فدراسیون‌های ورزشی می‌گوید: «مهم نیست که طول زندگی چقدر است، مهم این است که اراده انتخاب مسیری که خود درست میدانی را داشته باشی و زندگی را نه با طول بلکه با وسعتش تجربه کنی.»

 فاطمه آقاجانی از اعتبار ورزشی صحبت می‌کند و به‌عنوان یک کوهنورد که همراهی گروهی در مسیرهای سخت را باارزش می‌داند می‌خواهد صدای عدالت‌خواهی نوید افکاری، جان‌باخته‌های اعتراضات و خانواده‌های آن‌ها باشد.

یکی دیگر از همراهان و موافقان کمپین اتحاد برای نوید «تونیا ولی‌اوقلی» است. رکورددار شنای ایران پیش از انقلاب، عضو سابق تیم ملی شنا و شرکت‌کننده بازی‌های آسیایی و المپیک دانش‌آموزان جهان در سال ۱۹۷۶ که در فرانسه برگزار شد.

خانم ولی‌اوقلی یکی از ورزشکارانی است که هم به واسطه نوع ورزش و هم به‌دلیل زن بودن پس از انقلاب امکان حضور در عرصه‌های ورزشی را از دست داد. او با انتشار یک ویدیو خطاب به فدراسیون‌های ورزشی جهانی می‌گوید: «چهار ورزشکار ملی‌پوشی که شخصاً می‌شناختم در دهه شصت اعدام شدند. فروزان، حبیب، مجتبی و شهلا. قهرمانان ورزشی زیادی هم سال‌های سال در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر بردند و بسیارانی هم مجبور به ترک ورزش یا کشور توأمان شدند. اگر با هم یکی نشویم یکی‌یکی کشته می‌شویم»

تونیا ولی‌اوقلی بر این باور است که تا زمانی که حاکمیت ایران به‌جای مدال بر گردن ورزشکاران طناب دار می‌اندازد نباید جایگاهی در مجامع ورزشی داشته باشد.

یکی از دیگر از ورزشکارانی که در همراهی با کمپین اتحاد برای نوید ویدیو از خودش منتشر کرده است «سوده لشکری» است. دختر جوانی که در بازیکن تیم ملی کریکت بوده و می‌گوید زیر پرچم جمهوری اسلامی و برای به میدان رفتن وادار به سکوت شده و رفتارهای تحقیرآمیز زیادی را تحمل کرده است. او خطاب به مدیران ورزش ایران می‌گوید: «به جای نوید افکاری ممکن بود من باشم، ممکن بود تو باشی، ممکن بود هریک از ما باشیم.»

سوده لشکری می‌گوید ظلم و اعدام ۴۱ ساله از سوی نظام حاکم بر ایران را محکوم می‌کند و خواهان آن است که ورزشکاران ملی‌پوش با اتحاد خود جلوی اتفاقات مشابه با آنچه بر نوید افکاری و خانواده‌اش رفت بایستند.