تراجنسیتی‌ها را با نام قبلی‌شان صدا نکنیم

وقتی شخصی تصمیم می‌گیرد از حالت تراجنسیتی خارج شود، در بسیاری از موارد به دیگران می‌گوید که دوست دارد از آن پس او را با چه نامی صدا بزنند. یعنی نامی که از بدو تولد داشته‌اند، بلااستفاده می‌شود و اسم‌شان همان نامی خواهد بود که برای خودشان انتخاب کرده‌اند و نشان‌گر هویت‌شان است. بنابراین، اگر باز هم چنین شخصی را با نام قبلی‌اش صدا بزنند، در واقع مانند آن است که نام مرده‌ای را بر او گذاشته‌ باشند. چنین کاری خیلی آسیب‌زننده و توهین‌آمیز، و به قول لاورن کاکس «نهایت بی‌احترامی» است.

با این که چنین ضابطه‌ای پذیرش عام یافته است هنوز در برخی جاها نام قبلی تراجنسیتی‌ها را افشا می‌کنند که «آی‌ام‌دی‌بی»، پایگاه داده‌ای (دیتا) بزرگ اطلاعات صنعت سرگرمی، یکی از آن‌ها است.

روز چهارشنبه سازمان «گلاد» و دیگر گروه‌های هوادار دگرباشان جنسی به پیکار حقوقی بزرگی پیوستند که «ساگ‌ - آفترا»، اتحادیه‌ معروف هالیوود، پی‌ریزی کرده است تا نگذارد این پایگاه‌ اطلاعاتی نام قبلی هنرپیشگان تراجنسیتی را برخلاف تمایل خودشان منتشر کند. این کوشش با قانونی مصوب سال ۲۰۱۷ پیوند دارد که هدف اولیه‌ آن بازداشتن« آی‌ام‌دی‌بی» از انتشار تاریخ تولد هنرپیشگان (به‌منظور جلوگیری از تبعیض سنی) بود. اما یک قاضی در سال ۲۰۱۸ به دلیل تضاد آن قانون با اصلاحیه نخست قانون اساسی آمریکا، مانع آن شد. اکنون «ساگ - افترا»، «گلاد»، کانون قوانین تراجنسیتی، بنیاد آموزش و دفاع حقوقی تراجنسیتی‌ها، موسسه‌ حقوق برتر و انجمن برابری، با طرح موضوع انتشار نام قبلی هنرپیشگان، در پی احیای آن قانون هستند.

در خبرها آمده بود که تراجنسیتی‌هایی که نام‌شان در پایگاه داده‌ای آی‌ام‌دی‌بی منتشر شده است، تلاش کرده بودند که از انتشار نام قبلی‌شان جلوگیری کنند (معروفیت اصلی پایگاه اینترنتی آی‌ام‌دی‌بی به خاطر پرداختن به صنعت سرگرمی است، اما مشخصات افراد سرشناس بسیاری هم در آن آمده است). نمایندگان دو هنرپیشه‌ تراجنسیتی در ماه آوریل به‌طور ناشناس به نشریه‌ «ایندی وایر» گفته بودند که به‌رغم «اعمال نفوذ گسترده‌ مدیران و نمایندگان یکی از سه دفتر کارگزاری هالیوود و سازمان گلاد»، نتوانستند اسامی قبلی‌شان را از آی‌ام‌دی‌بی حذف کنند.

نیک آدامز، مدیر بخش تراجنسیتی‌ها در سازمان گلاد به نیویورک تایمز گفته است که این سازمان از سال‌ها پیش از عدم انتشار نام قبلی تراجنسیتی‌ها در آی‌ام‌دی‌بی حمایت کرده است. شش ماه قبل هم ظاهرا فردی تراجنسیتی، ریسه پیامی اختصاصی را در رسانه‌ اجتماعی «رددیت» با هدف جلب توجه صنعت سرگرمی آغاز کرد، و پرسید: «با آی‌ام‌دی‌بی چه کنیم که از اسم قبلی ما استفاده می‌کند؟» یک نفر جواب داد:«خودم سال‌ها است که سعی دارم اسم قبلی‌ام را از این پایگاه حذف کنم، اما نه کسی جواب می‌دهد نه کسی کمک می‌کند. فرایند گیج‌کننده‌ای دارند. بخش سؤالات متداول هم افتضاح است. همه چیز به هم ریخته است».

ریچ فررارو، مدیر ارشد ارتباطات در سازمان گلاد، نیز به نشریه‌ ایندپندنت گفت: «گلاد سال‌ها قبل، این موضوع را به‌طور مستقیم با آی‌ام‌دی‌بی در میان گذاشت و از آن موقع چند سازمان دگرباشان جنسی و رهبران آن‌ها موضوع را با افکار عمومی یا مستقیما با آی‌ام‌دی‌بی در میان گذاشته‌اند (گلاد در کوشش برای تغییر دادن این وضعیت دست‌تنها نبوده است). اما آی‌ام‌دی‌بی از تغییر دادن این روال خودداری کرده است».

هنگامی که ایندپندنت نظر آی‌ام‌دی‌بی را جویا شد، پاسخ چنین بود: «متعهد هستند که موثق‌ترین و کامل‌ترین منبع اطلاعات فیلم، تلویزیون و افراد مشهور باشند» سخن‌گوی آی‌ام‌دی‌بی اضافه کرد: «همین که از طریق شیوه‌های استانداردی که برای گردآوری داده‌ها داریم با خبر شویم که شخصی جنسیت و(یا) نام خودش را تغییر داده است، در صفحه و مشخصات آن‌ها از جنسیت و(یا) نام جدیدشان استفاده می‌کنیم. اما در آثار هنری قبلی‌شان، نام قبلی‌شان را نیز درون پرانتز می‌آوریم تا اطلاعاتی که به‌نمایش در می‌آید دقیق باشد».

بنابراین، به نظر می‌رسد که اگر تغییر جنسیت قبل از شروع کار هنری باشد ،در شناسه‌ آی‌ام‌دی‌بی فقط نام جدیدشان می‌آید. ولی اگر تغییر جنسیت بعد از شروع کار هنری باشد، از چنین احترام و رعایتی خبری نخواهد بود. در بخشی از پایگاه اینترنتی آی‌ام‌دی‌بی به کاربران هشدار داده‌ شده است که « آی‌ام‌دی‌بی اطلاعات دقیق را حذف نخواهد کرد» و در ادامه آمده است:« اگر داده‌ دقیقی را حذف کنید، به این حذف ترتیب اثر داده نخواهد شد». 

هم‌اکنون نام قبلی چند تراجنسیتی سرشناس (که اسم نمی‌برم، چون دوست ندارم به افشای نامی قبلی‌شان کمکی کرده باشم) در بخشی تحت عنوان «نام اصلی» در آی‌ام‌دی‌بی به چشم می‌خورد و با افراد مشهوری که تراجنسیتی نیستند، فرقی ندارند.

ببینید، من خبرنگار هستم و در کل هوادار آن هستم که مطالبی که مردم می‌خواهند، چاپ شود، اما به‌شرطی که خودشان تمایل داشته باشند (همراه با برخی هشدارها، که داستان و موضوع دیگری برای توفان‌های توییتری می‌تواند باشد). در وطنم فرانسه می‌گویند «قلمرو آزادی هر کسی تا جایی است که قلمرو آزادی دیگری آغاز می‌شود.» به عبارت دیگر، شکی نیست که امثال آی‌ام‌دی‌بی در اغلب موارد باید در انتشار آنچه می‌خواهند، آزاد باشند، اما به شرطی که مانع آزادی زیستن مردم، طبق معیارهای همان مردم، نشوند.

به باور من، حق آی‌ام‌دی‌بی (و در نتیجه آمازون که شرکت مادر آی‌ام‌دی‌بی است) برای انتشار (و سود بردن از) اطلاعات خصوصی دیگران، بر حق تراجنسیتی‌ها برای نامیده شدن به اسم جدیدی که انتخاب کرده‌اند، ارجحیتی ندارد.

پذیرش عام آن است که نباید تراجنسیتی‌ها را با اسم قبلی‌شان صدا کرد و در رهنمودهای رسانه‌ای سازمان گلاد، خاطر نشان کرده‌اند که «بسیاری نام جدید برای خود برمی‌گزینند و رسانه‌ها وقتی در باره‌ آن‌ها می‌نویسند، از اسم قبلی آن‌ها استفاده نمی‌کنند (مثل لیدی گاگا، دمی مور و ووپی گلدبرگ)» و خواهان آن شده‌اند که همین احترام را برای تراجنسیتی‌ها هم قائل شوند. اما دست بر قضا در پایگاه اینترنتی آی‌ام‌دی‌بی نام اصلی این سه زن هم آمده است، زیرا در خط‌مشی آن‌ها از این لحاظ بین تراجنسیتی‌ها و همسوجنسیتی‌ها فرقی نیست، و مشکل هم دقیقا همین است.

گلاد در پایگاه اینترنتی خود خاطرنشان کرده است که تراجنسیتی‌ها و به‌خصوص تراجنسیتی‌های رنگین‌پوست، دستخوش خشونت‌های بی‌پروایی هستند که ریشه در نفرت دارد. طبق پژوهش سال ۲۰۱۸ فرهنگستان پزشکی کودکان آمریکا، میزان خودکشی در میان تراجنسیتی‌ها و به‌خصوص پسران تراجنسیتی و جوانان دارای جنسیت غیردوگانه زیاد است.

بنابراین، می‌توان گفت که تراجنسیتی‌ها با موانع زیادی مواجه هستند و نباید با نامیدن آن‌ها به اسم قبلی‌شان مانع دیگری در برابرشان قرار داد و به آن‌ها بی‌احترامی کرد. اختیاردار هویت خود بودن، هویتی که برای به رسمیت شناساندن آن مبارزات بزرگی انجام داده‌اند، چه در محیط مجازی چه در دنیای واقعی، حق تراجنسیتی‌ها است. 

شرکت‌هایی مثل آی‌ام‌دی‌بی خودشان باید کار درست را انجام دهند. منتظر چه هستند؟ تصویب قانونی که آن‌ها را وادار به این کار کند؟