لویه جرگه مشورتی صلح افغانستان با صدور قطعنامه و سخنرانی اشرف غنی، رئیس جمهور کشور، به کارش پایان و به آزادی ۴۰۰ زندانی «خطرناک» طالبان رای داد.
۳۴۰۰ نفر از ۲۳ قشر اجتماعی ۳۴ استان افغانستان برای رایزنی و تصمیم‌گیری به کابل آمده بودند تا در لویه جرگه که «عالی‌ترین مظهر اراده ملت» خوانده می‌شود شرکت کنند.
در قطعنامه پایانی جرگه آمده است: «جرگه به مقصد رفع موانع جهت آغاز مذاکرات صلح، قطع خونریزی و مصلحت و خیر عام، رهایی تعداد ۴۰۰ نفر از زندانیان مورد نظر طالبان را تایید می‌نماید» تا «مذاکرات مستقیم بدون هیچ گونه بهانه‌ای به صورت فوری آغاز گردد.»
جرگه همچنین خواستار جدی تامین آتش‌بس فوری و بادوام در کشور شد.
اشرف غنی، رئيس جمهور کشور، در نطق روز سوم و آخر جرگه خطاب به نمایندگان گفت: «امروز تاریخ ساختید. کشور در یک دو راهی بود. شما به راه آوردید. این قطعنامه یک لویه جرگه نیست. بلکه نقشه راه دولت افغانستان و هر شهروند افغان است. امروز مکتب جدیدی را برای حکومتداری در افغانستان پایه‌گذاری کردید. اینکه در ظرف یک هفته مردم افغانستان جمع شده و به اجماع رسیده می‌توانند. به این می‌گویند وحدت ملی، اخوت اسلامی، مساوات افغانستان است که زن و مرد در یک خط روان است تا صلح بیاید.»
او گفت:«با یک انتخاب روبه‌رو بودیم. انتخاب آسان شد. راه حل ما راه حل صلح و برادری و همصدایی است.»
رئیس جمهور افغانستان افزود: «راه صلح راه پرپیچ و خم است اما هدف ما صراط مستقیم است و به صلح رسیدنی است. ما ظرفیت صلح را به صورت اساسی داریم و جرات اخلاقی داریم که بگویم که جنگ راه حل نیست و همدلی و همپذیری راه حل است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آقای غنی به دو سفارش اصلی لویه جرگه پاسخ مثبت داد.
او گفت: «حکم آزادی ۴۰۰ زندانی را امضا می‌کنم و آنها را آزاد می‌کنم. افسران نیروهای امنیتی که غفلت وظیفه ای کرده و زندانی شده‌اند را نیز تا سالگرد استقلال افغانستان به خواسته شما آزاد می‌کنم. در آغوش گرفتن نیروهای امنیتی ما یک وجیبه ملی است.»
او در میان استقبال نمایندگان لویه جرگه توضیح داد: «وضعیت مبهم است. ابهام موجود است. دستهای مختلف در کار است. توطئه‌های مختلف وجود دارد. اما اراده ملی و قوت نظام محکم است. ما با خطر انفلاق [جدایی] و انفجار روبه‌رو نیستیم. ما می‌توانیم این صلح را به نتیجه برسانیم. آغوش ملت بزرگ افغانستان به اندازه ای بزرگ است که طالب در آن جا می‌شود.»
پیام رئیس جمهور افغانستان به طالبان هم صریح بود. او گفت: «انتخاب با طالبان است. امروز باید طالبان نشان بدهند که از آتش‌بس سراسری ترس ندارند و خواهش لویه جرگه افغانستان برای آتش‌بس سراسری و خدمات سراسری در افغانستان تامین کند. در آتش‌بس خیر کل افغانستان است و این ثابت می‌شود. کلان‌ترین جهاد، جهاد اکبر در صلح است. جنگ غیر از قربانی و بدبختی و درد و رنج برای ما چه آورده است؟ ما بارها می‌گوییم که دولت و ملت افغانستان، طالبان را به عنوان یک واقعیت پذیرفته است. امروز طالبان ثابت کنند که آیا تنوع و وحدت ملت افغانستان را می‌خواهند یا نه. اگر افغان‌اند که یکدیگر را بپذیرند.»
اشاره آقای غنی به مذاکراتش با آمریکا و جامعه جهانی هم جالب بود.
او گفت: «از جامعه بین‌المللی دو وضاحت خواسته‌ایم؛ آیا موافقت‌نامه پنهانی با طالبان دارند یا نه. پاسخ‌شان این بود که هیچ موافقت‌نامه سری دیگری وجود ندارد. دوم، آیا بر سر هدف مطلوب که افغانستان مستقل، آزاد، دموکراتیک و واحد که در صلح بین خود و با دنیا باشد و ظرفیت حفظ ارزش‌ها و دستاوردهای ۱۸ سال را داشته باشد، با ما توافق دارند یا نه. پاسخ‌شان این بود که در این هدف همراه‌تان هستیم. حالا ان‌شالله این ثابت می‌شود.»
او در مورد پیشرفت زنان افغانستان هم گفت: «شما جانانه موقف گرفتید. امروز از خود نمایندگی می‌کنید و امروز با چادر و حقوق اسلامی حقوق‌تان را می گیرید. زن افغانستان امروز به ترجمان نیاز ندارد.»
آقای غنی بار دیگر به احتمال برگزاری لویه جرگه در جریان مذاکرات صلح با طالبان اشاره کرد و گفت: «ان‌شالله راه ما مستقیم است و اگر خدا نکرده بار دیگر به دو راهی رسیدیم، باز هم به شما مراجعه می‌کنیم.»
دو رهبر سیاسی دیگر حامد کرزی، رئيس جمهور پیشین و کریم خلیلی، رئیس پیشین شورای عالی صلح که در روز نخست جرگه حضور نداشتند، در مراسم پایانی شرکت کرده بودند.
آقای کرزی در سخنرانی عاطفی گفت: «ما امروز به خیال صلح دل شاد کرده‌ایم. برای آرزوی صلح اینجا آمده‌ایم. صلح زندگی است. صلح عزت است و زندگی زیبا است. خبری که ما داریم این است که ان‌شالله بعد از آزادی ۴۰۰ زندانی تحریک طالبان که شما فیصله کردید و رئییس جمهور تطبیق می‌کند، هیئت مذاکره به رهبری استانکزی صاحب در ظرف ۲ یا ۳ روز (به قطر) می‌رود و مذاکرات مستقیم را آغاز می‌کند.»
او نیز گفت: «مذاکره حوصله می‌خواهد. تدبیر می‌خواهد که با تصامیم شما فراهم شد. بعضی ما تشویش داشتیم که چگونه صلح خواهد شد. حقوق زنان افغانستان، تعلیم و تربیت اطفال، آزادی مدنی و آزادی بیان چه می‌شود. مطمئن باشید. صلح برای ما این نعمت را بیشتر و بهتر می‌سازد. تمام اطفال افغانستان به مکتب می‌رود. ماندلی والایش نیستیم (اجازه نمی دهیم که مانع شوند). دختر و بچه افغانستان مکتب می‌روند. در شهرها و روستاها به مکتب می روند. اما یک فرق دارد. فرقش در این است که وقتی کودکان مکتب می‌روند، مادر و پدر پریشان نیستند. مرده‌اش نمی‌آید و زنده می‌آیند. خوشحال می‌آیند. پول زیاد می‌شود. کار بیشتر می‌شود. زندگی درست می‌شود. در این خاک خوشحالی می‌شود.»
عبدالله عبدالله، رئیس جرگه مشورتی صلح هم در آخر گفت که پیشنهادهای جرگه عملی می‌شود و کشور برای شروع مذاکرات بین‌الافغانی با طالبان آماده شود.
