نتایج تحقیقی جدید، نشان می‌دهد نیمی از بزرگ‌سالان بریتانیایی از این که در دوران قرنطینه برای انجام معاشرت اجتماعی تحت فشار نبوده‌اند، لذت برده‌اند. 

براساس یک نظرسنجی انجام شده از سوی خیریه «رابطه» (Relate) بر روی ۲،۰۵۸ بریتانیایی، ۴۵ درصد مردم گفته‌اند از این که در دوران قرنطنیه کامل بریتانیا در ماه‌های مارس، آوریل و مه میلادی، نگران برنامه‌ریزی برای معاشرت با دیگران نبوده‌اند، خشنود بودند. 

هم‌زمان، ۴۰ درصد مردم گفتند که نسبت به شروع دوباره معاشرت اجتماعی بعد از قرنطینه نگرانند و ۲۳ درصد حتی گفته‌اند چگونگی تعامل و معاشرت اجتماعی گروهی را فراموش کرده‌اند. 

این نظرسنجی که به عنوان بخشی از هفته روابط از سوی این خیریه انجام شده، هم‌چنین دریافته است که یک سوم (۳۶ درصد) شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی گفته‌اند از دیدن عزیزانشان پس از قرنطینه خانگی احساس امنیت و راحتی نمی‌کنند. این در حالی است که ۲۶ درصد گفته‌اند برای انجام این کار تحت فشار اجتماعی بوده‌اند. 

براساس یافته‌های این تحقیقات بسیاری از جوانان از بازگشت حس ترس از دست دادن فرصت (FOMO) واهمه دارند. ۳۶ درصد افراد ۱۶ تا ۳۴ ساله نیز چنین گفته‌اند. 

این تحقیق درعین حال به وضوح نشان می‌دهد، هم‌زمان با کاهش محدودیت‌ها در سراسر بریتانیا، بسیاری از مردم احساس می‌کنند هنوز برای از سرگرفتن معاشرت‌های اجتماعی طبیعی زود است. 

سونیا گودمن، ۳۳ ساله، در منطقه ساری، می‌گوید که فردی اجتماعی است اما از این که رغبت بیرون رفتن ندارد و پیشنهاد دوستانش را رد می‌کند، عذاب وجدان اجتماعی نگرفته است و از این بابت خوشحال است. 

او می‌گوید: «من خیلی اجتماعی هستم، اما اغلب جمعه‌شب‌ها برای بیرون رفتن تحت فشار بودم. من از کار خسته و کوفته بودم و تنها می‌خواستم به خانه برگردم و بخوابم! اما نمی‌خواستم دست رد به سینه دوستانم بزنم و در جمع دوستانه حاضر نشوم. حالا دیگر احساس عذاب وجدان اجتماعی نمی‌کنم.»‌

پیتر سادینگتون، مشاور خیریه رابطه، می‌گوید که خیلی‌ها تجربه‌هایی مشابه خانم گودمن دارند و این متداول است: «من از بسیاری از مراجعه‌کنندگانم شنیدم که می‌گویند از روند آرام‌تر زندگی و از این که مجبور به پر کردن دفتر یادداشت معاشرت‌های اجتماعی خود نبودند، لذت بردند.»‌

او گفت: «واقعیت این است که ما معمولا در تعاملات اجتماعی مشارکت می‌کنیم، چون احساس می کنیم مجبوریم، نه به خاطر این که واقعا دوست داریم جنین کاری کنیم. ما در عین حال بیش از حد خودمان را به تعهدات اجتماعی پایبند می‌کنیم، چرا که با نه گفتن احساس راحتی نداریم.» 

سادینگتون هم‌چنین افزود: «ما باید از شرایط عادی جدید به عنوان یک فرصت استفاده کنیم و کارها را با سرعت مناسب خودمان انجام دهیم و مرزبندی‌هایی را که برای ما مناسبند خلق کنیم. 

وقتی شما به خانواده یا دوستانتان می‌گویید که چرا با آن‌ها بیرون نمی‌روید، می‌توانید توضیح دهید که موضوع شخصی نیست، اما از این به بعد میل دارید زندگی آرام‌تر و کندتری را تجربه کنید. اگر هنگام بیرون رفتن و معاشرت مضطربید، تلاش کنید تدریجا این کار را با آسودگی انجام دهید. شاید پس از این مدت طولانی، کمی عجیب به نظر برسد، اما به این فکر کنید که شما تنها نیستید، بسیاری از مردم هم اکنون همین طور احساس می‌کنند.»