پایگاه خبری اورشلیم‌پست در آخرین روز سال ۲۰۲۳ با انتشار یادداشتی تحلیلی به این موضوع پرداخت که جمهوری اسلامی ایران در سال میلادی جدید در مقابل اسرائیل چه استراتژی‌های‌ احتمالی در پیش خواهد گرفت؟

در این یادداشت، با نگاهی اجمالی به برخورد سال‌های اخیر این دو کشور، آمده است: «جمهوری اسلامی ایران بیش از یک سال است که در اداره درگیری‌ها با اسرائیل نقش اصلی را دارد. این موضوع از پاییز ۲۰۲۲ با تشدید تهدیدها در کرانه باختری با استفاده از گروه جهاد اسلامی فلسطین شروع شد. تهران پس از تلاش برای توانمندسازی این گروه نیابتی و پر کردن خلا ناشی از شکست نیروهای امنیتی فلسطین در جنین، توجهش را به جبهه‌های دیگر معطوف کرد. در حقیقت، هدف ایران «یکدست کردن» تمام جبهه‌ها علیه اسرائیل بود و این به معنای گرد آوردن شبه‌نظامیان و نیروهای نیابتی در مکان‌های متعدد از جمله غزه، کرانه باختری، یمن، لبنان، سوریه، عراق و جاهای دیگر است.»

نویسنده اورشلیم پست تاکید می‌کند که ایران پیش از این توانسته بود بیشتر این مناطق را برای درگیری با اسرائیل محک بزند. به عنوان مثال، جمهوری اسلامی در سال ۲۰۲۱ از تهدید فزاینده‌ای که ممکن است شبه‌نظامیان عراقی با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین ایجاد کنند، خبر داد. همچنین گروه‌هایی به جز حزب‌الله را هم در سوریه تقویت کرد. این به آن معنا است که ایران به دنبال آوردن نیروهای مبارز فلسطینی به لبنان برای تقویت حزب‌الله برای اجرای حمله‌های بیشتر بود.

پس از حمله هفتم اکتبر حماس به اسرائیل،‌ جمهوری اسلامی طرحش را به صورت مشخص‌تری عملی کرد. ایران پای حزب‌الله را به درگیری‌ها باز کرد و حوثی‌ها را نیز به راه انداخت. این اقدام‌های هم‌زمان به آن دلیل ممکن شدند که تهران از قبل توانسته بود انبارهای حاوی تسلیحاتش را در این کشورها پر کند تا در زمان لازم علیه اسرائیل استفاده شوند.

به عنوان مثال، طبق مقاله‌ای که ژانویه ۲۰۲۱ در نیوزویک منتشر شد، پهپادهای انتحاری شاهد قبلا در یمن دیده شده بودند. مهمات هدایت‌شونده دقیق نیز پیش از این به لبنان انتقال یافته و از سال ۲۰۱۸ هم پهپادهایی به سوریه ارسال شده بودند.

با در نظر گرفتن تمام این موارد، اکنون سوال این است که با نزدیک شدن به سومین ماه از جنگ غزه، برنامه بعدی ایران چیست؟

 حرکت بعدی جمهوری اسلامی ایران

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، ایران کنترل حملات گروه‌های نیابتی‌اش علیه اسرائیل را به دست دارد. ایران تصمیم گرفت که حوثی‌ها مسیر دریای سرخ را ناامن کنند؛ تصمیمی که با پاسخ ایالات متحده و ایجاد ائتلافی برای تامین امنیت کشتی‌های عبوری از این منطقه پاسخ گرفت. تهران همچنین به دنبال وارد کردن حزب‌الله به درگیری حماس و اسرائيل بود و ایالات متحده هم یک ناو هواپیمابر برای بازدارندگی ایران و نیروهای نیابتی‌اش فرستاد.

در عین حال،‌ باید توجه داشت که شبه‌نظامیان تحت حمایت جمهوری اسلامی ایران در عراق و سوریه هنوز به طور جدی وارد بازی نشده‌اند.

این‌طور که از شواهد و گفته‌های مقام‌های ایرانی به نظر می‌رسد، جمهوری اسلامی همچنان در حال بررسی اقدام‌های بعدی است. با وجود این، تهدید حوثی‌ها همچنان ادامه دارد و شبه‌نظامیان طرفدار ایران در سوریه نیز در آخرهفته نیروهای آمریکایی را هدف قرار دادند.

تاثیر حضور نیروهای دفاعی آمریکا

هم‌زمان با تهدید حوثی‌ها در دریای سرخ، نیروهای دفاعی آمریکا به مقابله با آن‌ها می‌پردازند و در سرنگونی موشک‌ها بر فراز دریای سرخ رکورد‌شکنی کرده‌اند.

اگرچه حوثی‌ها می‌گویند به عملیاتشان ادامه می‌دهند و گمان می‌کنند می‌توانند در تصاحب دریای سرخ پیروز باشند، با جدی‌تری شدن برخوردهای نیروهای دفاعی آمریکا در روزهای گذشته، این امید در حال از بین رفتن است.

از طرفی اگر اسرائیل در حال انتقال به مرحله جدیدی از نبرد در غزه باشد و درگیری‌ها شدیدتر شود، آنگاه همه نگاه‌ها به این خواهد بود که حزب‌الله، به عنوان بزرگ‌ترین نماینده ایران، در آینده چه خواهد کرد.

حماس که تا ششم اکتبر تهدیدی بزرگ به شمار می‌رفت، پس از کشتار هفتم اکتبر و حمله اسرائیل، اکنون شکست بسیاری از گردان‌هایش در غزه را شاهد است. در سوی دیگر، شبه‌نظامیان عراقی و سوری هم مشکلات داخلی زیادی دارند و جهاد اسلامی فلسطین در کرانه باختری نیز تحت فشار و حملات اسرائیل است. حوثی‌ها هم نشان داده‌اند که توان آن را ندارند که مانع کشتی‌رانی در دریای سرخ شوند. بنابراین، جمهوری اسلامی ایران می‌داند که باید اقدام‌های بعدی‌اش را با دقت بسیار بیشتری بررسی کند.