این روزها بحران آب یکی از جدی‌ترین مشکلاتی‌ است که ایران با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ مشکلی که دیگر به دریاچه‌ها و رودها و آب‌های زیرزمینی و آب آشامیدنی محدود نیست و حتی دریاچه مصنوعی مجموعه ورزشی آزادی که مکان اصلی تمرین قایقرانان تیم ملی بود، هم با مشکلی جدی روبرو شده است و قایقران‌ها می‌گویند در دریاچه‌ای که پیش از این ممکن بود در آن غرق شوند، حالا قدم می‌زنند.

به گزارش تسنیم هرسال در فصل گرما به‌ دلیل افزایش فرایند تبخیر، از سطح آب دریاچه کاسته می‌شد اما امسال شرایط بدتر از سال‌های گذشته است؛ به‌خصوص که قایقران‌ها باید برای حضور در رویداد مهمی چون بازی‌های آسیایی و مسابقات کسب سهمیه المپیک آماده شوند.

البته کمبود آب دریاچه اما تنها به فصل گرما و تبخیر آب مرتبط نمی‌شود. در این مدت، دو پمپ آب در دریاچه آزادی انداخته شد تا آب موردنیاز برای آبیاری گیاهان و فضای سبز مجموعه هم از این طریق تامین شود. از سوی دیگر حفر دو حلقه چاه در نزدیکی مجموعه ورزشی آزادی و استخراج آب از آن، آب دریاچه را به این حد رساند که قایقران‌ها دیگر نمی‌توانند در آن تمرین کنند. آب موردنیاز دریاچه آزادی از طریق سرریز آب قنات‌های منطقه کن در غرب تهران تامین می‌شد و حفر این چاه‌ها کاهش حجم آب ورودی به دریاچه را کاهش داده و حالا کار به جایی رسیده است که به گفته رئیس فدراسیون قایقرانی، دریاچه آزادی از بی‌آبی دارد به پیست اسکیت تبدیل می‌شود.

از افتتاح این دریاچه و ورزشگاه بیش از ۵۰ سال می‌گذرد. مجموعه ورزشی «آریامهر» که پس از انقلاب به «آزادی» تغییر نام داد، برای برگزاری بازی‌های آسیایی سال ۱۳۵۳ ساخته شد. طراحی و ساخت این مجموعه ورزشی و در راس آن ورزشگاه صدهزار نفری را عبدالعزیز فرمانفرماییان به عهده گرفت و این مجموعه ورزشی ۲۵ مهر ۱۳۵۰ افتتاح شد.

پدرو سنا، سرمربی برزیلی تیم ملی قایقرانی، از شرایط دریاچه آزادی به‌شدت عصبانی است و به گفته ایرنا، اعتراضش را هم به گوش مسئولان فدراسیون قایقرانی رسانده است. اعتراضی که البته مشخص نیست چه نتیجه‌ای خواهد داشت.

نازنین ملایی، عضو المپیکی تیم ملی قایقرانی، می‌گوید ارتفاع آب دریاچه آزادی از یک استخر هم کمتر شده و سطح آب دریاچه به حدی پایین آمده است که می‌توان در عرض دریاچه قدم زد. این ملی‌پوش قایقرانی به ایرنا گفت: «قبلا اگر سطح آب دریاچه پایین می‌آمد، به اندازه الان نبود. وقتی سطح آب بالاتر باشد، پارو زدن سخت‌تر و رکوردگیری سنگین‌تر می‌شود و باید فشار بیشتری به خود بیاوریم؛ اما زمانی که سطح آب پایین می‌آید، راحت‌تر می‌توانیم پارو بزنیم و این اصلا خوب نیست.»

او می‌گوید که به علت این مشکلات، نوزدهم مرداد به روسیه خواهد رفت تا تمرین‌هایش را در این کشور ادامه بدهد. نازنین ملایی قایقران رویینگ که ۳۲ سال دارد در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون کره جنوبی، به همراه سولماز عباسی، حمیرا برزگر و مهسا جاور در ماده چهارنفره جفت پاروی سبک‌وزن زنان، به جایگاه سوم و نشان برنز بازی‌ها دست یافت. او تاکنون ۱۷ مدال برون‌مرزی کسب کرده و قهرمان سه دوره مسابقات آسیایی در ماده تک‌نفره بوده است.

این مشکلات در حالی رخ داده که سجادی، وزیر سابق ورزش و جوانان پیش از این، در تیرماه، هنگام بازدید از مجموعه ورزشی آزادی و اطلاع از مشکلات این ورزشگاه اعلام کرده بود که بازسازی ورزشگاه آزادی به عنوان یک پروژه ملی با حمایت دولت و تلاش شرکت توسعه در حال اجرا است. اما نشانه‌ها حاکی از آن است که حتی بازسازی ورزشگاه صدهزار نفری آزادی نیز هنوز به پایان نرسیده و مشکلات کلی این مجموعه و ورزشگاه‌هایش همچنان پابرجا است.

نازنین ملایی در ادامه با اشاره به مشکلات تمرین در دریاچه آزادی به عنوان اصلی‌ترین دریاچه تمرینی برای ملی‌پوشان گفت: «آب وسط دریاچه جمع شده و اکثر قایق‌ها وقتی تمرین می‌کنند به هم نزدیک می‌شوند. در مسیر تمرین به هم موج می‌دهیم و اذیت می‌شویم. با چنین شرایطی ما مجبوریم از ساعت ۵:۳۰ صبح سر تمرین باشیم و بدن ما در آن زمان خواب است و شرایط تمرین دشوار می‌شود.»

قایقرانان معلول نیز به شرایط این دریاچه اعتراض کرده‌اند. محسن میلاد، مربی تیم ملی پاراکانو، می‌گوید که عمق آب دریاچه آزادی به‌حدی پایین آمده که بعضی وقت‌ها تصور می‌کنند پارو به لجن‌های ته دریاچه گیر می‌کند. او این اتفاق را زنگ خطری برای آماده‌سازی قایقران‌ها از جمله ورزشکاران پاراکانو برای شرکت در بازی‌های پاراآسیایی می‎‌داند.

شهلا بهروزی‌راد، دارنده مدال برنز جهانی ۲۰۱۹ مجارستان در پاراکانو، نیز می‌گوید که کمبود آب دریاچه آزادی تنها مشکل این روزهای ملی‌پوشان نیست و تداخل تمرین‌های ملی‌پوشان با قایقرانان هیئت تهران و البرز باعث شده است تمرین‌ ورزشکاران مختل شود.

او گفت: «البته صبح‌ها مشکلی نداریم و زمان برای هر گروه مشخص است اما بعدازظهر تداخل تمرین‌ها سبب می‌شود تا ملی‌پوشان فضای کافی برای تمرین نداشته باشند و به هم برخورد کنند. چاره‌ای نداریم جز اینکه با همین وضعیت دریاچه آزادی تمرین‌ها را پیش‌ ببریم تا برای مسابقات جهانی آلمان آماده شویم. وضعیت آب دریاچه به شکلی است که زمان ورزشکاران حداقل دو تا سه ثانیه نسبت به قبل فرق کرده است. امیدوارم که به دلیل کمبود آب دریاچه سهمیه را از دست ندهیم.»