بر اساس اخبار و تصاویر منتشر شده در رسانه‌های اجتماعی فارسی‌زبان، جعفر پناهی، فیلمساز شناخته شده ایرانی، روز جمعه، ۱۴ بهمن ۱۴۰۱، به‌صورت موقت از زندان آزاد شد.

آزادی موقت پناهی دو روز پس از آن اتفاق افتاد که او با انتشار نامه‌ای از داخل زندان اوین اعلام کرد از بامداد روز ۱۲ بهمن در اعتراض به بی‌توجهی به خواسته‌هایش دست به اعتصاب غذای خشک زده است.

همزمان با انتشار نامه مذکور، طاهره سعیدی، همسر جعفر پناهی، نیز گفت این فیلمساز ایرانی در اعتراض به «رفتارهای فراقانونی و غیرانسانی دستگاه قضایی و امنیتی» دست به اعتصاب غذا زده و حبس پناهی در زندان سیاسی جمهوری اسلامی ایران نه «اجرای یک حکم قضایی» بلکه نوعی «راهزنی و گروگانگیری» است.

طاهره سعیدی با به‌کار بردن کلیدواژه‌های «راهزنی و گروگانگیری» در واقع به نحوه بازداشت جعفر پناهی در ۲۰ تیر ماه سال جاری خورشیدی و همچنین تحمیل بیش از ۲۰۰ روز حبس غیرقانونی به این سینماگر ایرانی اشاره دارد.

پس از بازداشت محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد، از فیلمسازهای سینمای ایران، در اواسط تیرماه گذشته، جعفر پناهی نیز به هدف پیگیری وضعیت آنها به دادسرای زندان اوین مراجعه کرد که نیروهای امنیتی نیز در همان مکان مبادرت به بازداشت او کردند.

محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد جزو تهیه‌کنندگان بیانیه موسوم به «تفنگت را زمین بگذار» بودند که در ۸ خرداد ۱۴۰۱، و در همراهی و همدلی با مردم معترض به فروریختن برج متروپل آبادان منتشر شد؛ بیانیه‌ای که نخستین بار به امضای حدود ۱۰۰ تن از اهالی سینمای ایران رسید و پس از برخوردهای امنیتی با برخی از امضاکنندگان این نامه ۷۰ تن دیگر نیز آن را امضا کردند.

اما پس از انتشار این بیانیه دستگاه امنیتی محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد را بازداشت کرد. این اقدام باعث شد تا جعفر پناهی ابتدا اعتراض خود به بازداشت این دو فیلمساز ایرانی را با انتشار دو متن، به تاریخ ۱۸ و ۱۹ تیر ماه، در حساب اینستاگرام خود اعلام کند و سپس به‌منظور پیگیری وضعیت همکارانش به دادسرای زندان اوین مراجعه کند.

پناهی در بخشی از متنی که در ۱۸ تیر ۱۴۰۱ منتشر کرد چنین نوشت:«مگر در بیانیه تفنگت را زمین بگذار چه درخواست غیرقانونی بوده که اکنون دو تن از عزیزان سینماگر، محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد، به جرم امضای آن بازداشت شده‌اند؟ آیا تشویق به پرهیز از خشونت جرم است؟ خشونتی که در چهل‌وسه سال گذشته بارها و بارها شاهد آن بوده‌ایم و هستیم.»

جعفر پناهی اعتراضش به بازداشت دو همکارش را ادامه داد و روز ۱۹ تیر ماه با انتشار دومین متن در این مورد نوشت «سرکوب آزاداندیشان و عدم رعایت حقوق اولیه فردی و اجتماعی» در نظام جمهوری اسلامی امری قابل محکوم شدن است و در ادامه «خواستار آزادی فوری و بدون قیدوشرط» رسول‌اف و آل‌احمد شد.

نگارش این دو نامه در نهایت منجر شد تا جعفر پناهی، به‌منظور کسب اطلاع از وضعیت آل‌احمد و رسول‌اف، در روز ۲۰ تیرماه به دادسرای زندان اوین برود که در نهایت نیروهای امنیتی او را بازداشت کردند و بیش از ۲۰۰ روز حبس غیرقانونی به پناهی تحمیل شد.