«یاغی» ساخته عادل العربی و بلال فلاح فیلمی است که با صراحت به زندگی یک خانواده مقیم بروکسل و تبعات پیوستن فرزند خانواده به داعش می‌پردازد. فیلم سفرهای جشنواره‌ای‌اش را از جشنواره کن آغاز کرد و پس از آن، راهش را در جشنواره‌های جهانی دیگر و اکران عمومی باز کرد. جدای از صراحت فیلم در روایت، تکنیک قابل توجه آن تماشاگر را به خود جذب می‌کند و از طرفی، استفاده از موسیقی و رقص در میانه خشونت، اتفاقات جاری در فیلم را به شکل متفاوتی عرضه می‌کند.

هر دو سازنده فیلم مسلمان و اهل محله‌هایی از بلژیک‌اند که تعداد زیادی نیروهای افراطی در آنجا شکل گرفتند. در نتیجه، سازندگان فیلم در حال روایت داستانی‌اند که به نحوی بخشی از آن را در زندگی شخصی اطرافیانشان لمس کرده‌اند.

حضور یک کودک بی‌گناه در فیلم موتور محرک داستانی است که در روایت آن، خشونت نقش مهمی دارد و در تقابل با معصومیت قرار می‌گیرد: «فیلم ما درباره از دست دادن معصومیت هم است. فیلم جوخه الیور استون منبع الهام بزرگی برای ما بود که می‌گوید اولین خسارت جنگ آدم‌های بی‌گناه‌اند و این را به شکل نمادین بیان می‌کند. در فیلم ما او به‌عنوان یک پسربچه، پدر ندارد و به برادر بزرگش به مانند پدر نگاه می‌کند و وقتی‌که به‌خاطر برادرش که به آنجا رفته و در یک ویدئو دیده شده، منزوی می‌شود، فقط می‌خواهد عشقش را به برادر بزرگ‌ترش نشان دهد. در دوره داعش، بچه‌هایی بودند که رفتند به آنجا یا در آنجا به دنیا آمدند و داعش از آن‌ها برای پروپاگاندا استفاده کرد. این مهم بود که این جنبه را نشان بدهیم که از کودکان به‌عنوان سلاح در داعش استفاده شده است.»

اما خشونت فیلم با موسیقی رپ و رقص‌هایی در میانه صحنه‌ها که به نوعی فاصله‌گذاری شبیه‌اند، تلطیف شده است: «ما در دل فرهنگ عرب و فرهنگ اسلام بزرگ شده‌ایم و موسیقی بخش مهمی از فرهنگ اسلامی عرب است. وقتی می‌خواهیم داستانی به مانند داستان فیلممان را روایت کنیم، نمی‌توانیم موسیقی را فراموش کنیم. ما با هزار و یک شب و داستان‌های شهرزاد بزرگ شدیم و این هم برای ما یکی از داستان‌های هزار و یک شب بود. برای همین، بی‌دلیل نبود که موسیقی و شعر و رقص داشته باشیم که تماشاگر را به شکل احساسی درگیر کند. حتی اگر متن ترانه‌ها را متوجه نشوید، باز روی شما تاثیر می‌گذارد و این چیزی است که صحنه‌ای معمولی به شکل مستند نمی‌تواند انجام دهد. داعش علیه موسیقی بود؛ آن‌ها علیه ساز بودند و علیه خواندن زنان. حالا اگر بخواهید فیلمی علیه آن‌ها بسازی، موسیقی خیلی مهم می‌شود.»