بر اساس یک مطالعه جدید که تنوع پیشین اشکال حیات در جزایر غربی اقیانوس هند را روشن‌تر کرد، این منطقه قبل از ورود انسانها در سیطره لاک‌پشت‌های غول‌آسایی به وزن حدود ۲۰۰ کیلوگرم (۴۴۰پوند) بود.
این تحقیق هفته قبل در مجله پیشرفت‌های علم (Science Advances) منتشر شد و در آن، داده‌های دی‌ان‌ای باستانی استخوان‌ها و نمونه‌های موزه‌ای برگرفته از ماداگاسکار و جزایر همسایه آن را برای بازسازی روند تکامل و انقراض این جانوران غول‌پیکر ارزیابی کرده‌اند.
اووه فریتس، از موزه جانورشناسی درسدن آلمان و یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: «مطالعه ما بخشی از پژوهشی جدید درباره تاثیر تاریخی انسان بر تنوع زیستی است.»
محققان با دنبال کردن روند تکامل و پراکندگی این جانوران دریافتند ماداگاسکار، آلدابرا و سی‌شل زیستگاه سه گونه لاک‌پشت غول‌پیکر بودند که ارتباط تنگاتنگی با هم داشتند. دو گونه از آن‌ها چند قرن بعد از سیطره انسان بر ماداگاسکار، در قرون وسطی، منقرض شدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
محققان گفتند این سه گونه به آن پنج گونه دیگری که در جزایر موریس، ریونیون و رودریگز زندگی می‌کردند، ارتباطی ندارند.
حدود ۲۰۰ سال پیش، بعد از ورود نخستین انسانها به این جزایر، لاک‌پشت غول‌پیکر ماداگاسکاری هم از میان رفت.
دکتر فریتس در توضیح این مطلب گفت: «اغلب گمان می‌کنیم انسان در روزگاران اخیر از میان برداشتن گونه‌های جانداران را شروع کرد اما واقعیت این است که انسان از همان آغاز از منابع غذایی محلی بهره‌برداری کرد و محیط اطراف خود را تغییر داد.»
او افزود: «در نتیجه بسیاری از گونه‌های جانوران بزرگ در سراسر جهان از میان رفتند که اکثر گونه‌های لاک‌پشت‌های غول‌پیکر غرب اقیانوس هند هم از آن جمله‌اند.»
طبق این مطالعه، ورود انسان به این جزیره باعث شد در توازن طبیعی گونه‌های این منطقه «اختلالی بزرگ» رخ دهد.
محققان می‌گویند لاک‌پشت‌های غول‌پیکر که ابتدا پرشمار بودند و وزن آن‌ها تا ۲۰۰ کیلوگرم هم می‌رسید، در این جزایر نقش جانوران تنومند خشکی را ایفا می‌کردند.
آن‌ها به عنوان مثال، برخی گونه‌های درختان در این جزایر را نام بردند که بعد از منقرض شدن لاک‌پشت‌های غول‌پیکر در معرض خطر انقراض قرار گرفتند.
دکتر فریتس در توضیح این مطلب گفت: «علت این امر آن است که دانه‌های این درختان فقط در صورتی جوانه می‌زند که پوسته سختشان پس از آنکه لاک‌پشت‌ها آن‌ها را خوردند، تا حدی هضم شده باشند.»
او افزود: «پس از ناپدید شدن این لاک‌پشت‌ها دیگر نهالی جوانه نزد و این نشان می‌دهد که از بین رفتن یک گونه می‌تواند یک دومینو مرگبار در اکوسیستم ایجاد کند.»
محققان توانستند با تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای قطعات کوچک نمونه‌های استخوان، مواد ژنتیکی را جدا کنند و بر اساس آن، به گونه منقرض‌شده دیگری به نام آستروکلیز روجربوری (Astrochelys rogerbouri ) رسیدند که در ماداگاسکار وجود داشت و «طول لاک» آن به حدود نیم متر می‌رسید.
دکتر فریتس گفت «عمریابی رادیوکربنی این استخوان نشان داد قدمت زیست این گونه در ماداگاسکار به قرون وسطی می‌رسد و مانند لاک‌پشت‌های غول‌آسا می‌بایست با ورود انسانها از میان رفته باشد.»
او افزود: «مطمئنا می‌توان اکتشاف‌های مشابه در سایر گروه‌های حیوانات را نیز انتظار داشت.»
© The Independent
