گروه «دانشگاهیان ایرانی برای آزادی»، که متشکل از چند صد چهره دانشگاهی سراسر جهان است، با انتشار نامه‌ای سرگشاده به فدریکو ویلگاس، رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، به بیان دیدگاه‌های خود در ارتباط با جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» و همچنین سرکوب دولتی در ایران پرداخت. 

این گروه از دانشگاهیان ایرانی‌تبار در ابتدای نامه خود، که ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳ منتشر شد، خطاب به ویلگاس تاکید کردند نظام جمهوری اسلامی ایران در چهار ماه گذشته «به دفعات مرتکب نقض حقوق بشر شده» و در عین‌حال به هشدارهای بین‌المللی در این رابطه توجهی نشان نداده و سرکوب مردم معترض را «متوقف نکرده است.»

«دانشگاهیان ایرانی برای آزادی» در فرازی از نامه سرگشاده خود به رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، ضمن قدردانی از اقدام این شورا برای تشکیل کمیته حقیقت‌یاب، تاکید کردند که «پایان دادن به وضعیت فعلی» در ایران به «اقدامات گسترده‌تری» نیاز دارد. 

این گروه از دانشگاهیان ایرانی‌تبار در بخش دیگری از نامه سرگشاده خود چنین آورده‌اند:«حکومت در ایران نماینده مردم نیست. رهبر بدون هیچ‌گونه پاسخگویی، قدرت مطلق است و رئیس دولت و نمایندگان مجلس در انتخاباتی نمایشی و بر خلاف خواست واقعی مردم برگزیده می‌شوند. تحت حاکمیت رهبر، فساد رژیم، تامین مالی جنگ‌های نیابتی و شبه‌نظامیان در دیگر کشورهای منطقه، چندین دهه سومدیریت و تنش‌های بین‌المللی منجر به افزایش فقر و نابرابری اجتماعی در ایران شده است.»

نویسندگان این بیانیه در ادامه تاکید می‌کنند که با وجود تمامی مواردی که به آنها اشاره شده است، باز هم مردم ایران طی ۴۳ سال گذشته دست از «اقدامات مسالمت‌آمیز» نکشیده‌اند، هرچند در مقابل نظام جمهوری اسلامی جز «سرکوب وحشیانه» پاسخ دیگری به مطالبات آنها نداده است. 

گروه «دانشگاهیان ایرانی برای آزادی» در ادامه چنین می‌نویسد:«بر همین اساس، مردم آزادی‌خواه انقلاب را تنها راه باقی مانده در پیشِ روی خود در مواجهه با رژیمی ستمگر و ناقض حقوق اولیه انسانی می‌بینند.»

این گروه از دانشگاهیان، در فراز پایانی نامه سرگشاده مذکور، به‌طرح خواسته‌هاشان از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌پردازند. بر پایه متن منتشر شده در وبسایت رسمی این گروه، آنها خواهان اجرای سازوکارهای تازه‌ای هستند تا به‌واسطه‌اش بتوان نظام جمهوری اسلامی ایران را نسبت به اعمال سرکوبگرانه‌اش پاسخگو کرد. 

نویسندگان، این نامه سرگشاده را با این عبارت به پایان رسانده‌اند:«گروه دانشگاهیان ایرانی برای آزادی، آماده همکاری و ایفای نقش خود در پیشبرد انقلاب «زن، زندگی، آزادی» است.»