دانشجویان هنر: مقاومت و اعتصاب با احکام سنگین شکسته نمی‌شود

دانشجویان رشته مجسمه‌سازی پس از خلق اثر اعتراضی «گورستان خون‌آلود»، گروهی اعتصاب کردند

خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی با دیگر اعتراض‌های فراگیر در سال‌های اخیر تفاوت‌های بنیادین داشت؛ یکی از مهم‌ترین این تفاوت‌ها احیای دوباره جنبش دانشجویی در ایران بود که پس از وقایع سال ۸۸ به‌شدت سرکوب شده بود. پس از قتل مهسا امینی در بازداشت پلیس امنیت اخلاقی تهران و آغاز خیزش مردمی، شمار زیادی از دانشجویان در دانشگاه‌های مختلف به این خیزش پیوستند و به روش‌های مختلف از برگزاری تجمع و تحصن گرفته تا شعارنویسی بر دیوارهای دانشکده‌ها، اعتراض خود را به حکومت ایران ابراز کردند. در این میان، دانشجویان دانشگاه‌های هنر با سبک و سیاق ویژه‌ای به اعتراض‌ها پیوستند؛ برگزاری پرفورمنس‌های اعتراضی، همخوانی گروهی سرودهای انقلابی و به رنگ خون کردن حوض‌ دانشکده‌ها به یاد قربانیان از جمله روش‌هایی بود که دانشجویان دانشگاه‌های هنر برای نشان دادن اعتراض‌ خود انتخاب کردند.

یکی از این موارد که بسیار موردتوجه کاربران رسانه‌های اجتماعی قرار گرفت، اثر اعتراضی «گورستان خون‌آلود» بود. روز ۲۵ مهر‌ماه، شماری از دانشجویان رشته مجسمه‌سازی دانشگاه هنر تهران در یک پرفورمنس اعتراضی، با استفاده از سنگ و خاک حیاط دانشگاه و به یاد جان‌باختگان خیزش انقلابی، اثر اعتراضی گورستان خون‌آلود را خلق کردند.

حراست دانشگاه در پایان این اثر اعتراضی به دانشجویان اعلام کرد تنها در صورتی می‌توانند از دانشگاه خارج شوند که این اثر اعتراضی را پاکسازی کنند. نکته قابل‌توجه این است که آن‌ها وسایل جمع‌آوری خاک را در اختیار دانشجویان قرار ندادند و دانشجویان مجبور شدند گورستان خون‌آلود را با دست خالی جمع‌ کنند.

شاید تصور حراست دانشگاه هنر این بود که با وادار کردن دانشجویان به جمع‌آوری خاک‌ها‌ با دست، آنان را تحقیر و از ادامه مبارزه منصرف می‌کنند اما دانشجویان رشته مجسمه‌سازی و برخی استادان این رشته در روزهای بعد با اراده‌ای محکم‌تر و اتحاد و همبستگی به صورت گروهی کلاس‌های درس را تحریم و اعتصاب کردند. دانشجویان در طول چهار ماه اخیر بارها عنوان کردند که حراست دانشگاه‌ها در جریان خیزش انقلابی به بازوی اجرایی نهادهای امنیتی تبدیل شده‌اند.

حالا خبرهایی که از دانشگاه هنر به گوش می‌رسد، از شدت فشار نهادهای امنیتی بر دانشجویان و استادان رشته مجسمه‌سازی حکایت دارد. روز سه‌شنبه ۲۷ دی‌، گروهی از دانشجویان دیگر رشته‌های دانشگاه هنر در بیانیه‌ای، ضمن حمایت از دانشجویان و استادان رشته مجسمه‌سازی افشا کردند که مسئولان دانشگاه از روش‌های «وقیحانه و غیرقانونی» برای تهدید و سرکوب اعتراض‌های دانشجویی استفاده می‌کنند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

در این بیانیه آمده است که ممنوع‌الورود کردن دانشجویان و احضار به حراست از مهرماه آغاز شد و سپس نوبت به مشروط کردن دانشجویان، ورود لباس‌شخصی‌ها به دانشگاه به عنوان ماموران جدید حراست و حضور نیروی انتظامی مقابل دانشگاه رسید. دانشجویان دانشگاه هنر می‌گویند که مسئولان دانشگاه‌ اطلاعات خصوصی دانشجویان معترض مانند شماره تلفن آنان را به «نهادهای بالادستی» داده‌اند و ده‌ها دانشجو را در حالی‌ که فرصت دفاع از خود نداشتند، در کمیته انضباطی تعلیق کردند.

بر مبنای بیانیه دانشجویان دانشگاه هنر، اکنون تمرکز مسئولان دانشگاه «تنگ کردن حلقه فشار بر دانشجویان مجسمه‌سازی است که شجاعانه و با وحدت مثال‌زدنی و کم‌نظیر و با وجود تهدیدهای گوناگون یکدست و منسجم به کلاس‌ها نرفتند تا نگذارند مسئولان وانمود کنند وضعیت دانشگاه آرام و عادی است».

به گفته دانشجویان دانشگاه هنر، بعد از تعلیق چندین دانشجوی رشته مجسمه‌سازی، توبیخ مدیرگروه این رشته و ممنوع‌التدریس کردن هفت استاد مدعو که همراه با دانشجویانشان شجاعانه ایستاده‌اند، حالا نوبت به دستور حذف ترم گروهی دانشجویان رسیده است.

دانشجویان دانشگاه هنر با تاکید بر اینکه «مقاومت و اعتصاب» با احکام سنگین و کمیته انضباطی شکسته نمی‌شود، اعلام کردند کنار دانشجویان و استادان رشته مجسمه‌سازی می‌ایستند و اجازه نمی‌دهند مسئولان دانشگاه با انواع تهدیدها و زورگویی‌ها صدای متحد دانشجویان رشته مجسمه‌سازی را که صدای همه دانشجویان است، خاموش کنند.

دانشجویان دانشگاه هنر در این بیانیه، با یادآوری اثر اعتراضی گورستان خون‌آلود نوشتند: «ما می‌دانیم آن سنگ قبرهای نمادینی که ۲۵ مهر دانشجوهای مجسمه‌سازی با همراهی دانشجویان دیگر رشته‌ها با مشت‌های خاک کف حیاط دانشگاه شکل دادند تا سندی باشد از سکوت نکردن در مقابل ریخته شدن خون ده‌ها انسان پاک در جای‌جای این کشور همچنان خاری در چشم مسئولان دانشگاه است وگرنه در حکم‌های غیابی کمیته انضباطی بارها به حضور و مشارکت دانشجوها در تشکیل آن‌ها استناد نمی‌کردند.»