با روند افزایشی تورم و گرانی‌ها و ناکارآمدی جمهوری اسلامی و ناتوانی مقام‌های آن در اداره کشور، از ابتدای سال ۱۴۰۱ تا دی ماه، دست‌کم ۲۳ کارگر در شهرهای مختلف ایران به دلیل «فقر، معوقات و طلب‌های مزدی يا اخراج از محل كار» با خودکشی به زندگی خود پایان داده‌اند که به معنای خودکشی یک کارگر در هر ۱۲ روز است.

روزنامه اعتماد در گزارشی تحقیقی درباره خودکشی كارگران در سال ۱۴۰۱ نوشت: «از ابتدای امسال تا ۸ دی و طي ۲۸۳ روز، ۲۳ كارگر ساكن يا شاغل در استان‌های خوزستان، كرمان، فارس، سمنان، خراسان رضوی، ايلام، گيلان، كرمانشاه، قزوين، كهگيلويه‌ و بويراحمد، آذربایجان غربی و گلستان، به دليل فقر، معوقات و طلب‌های مزدی يا اخراج از محل كار، خودکشی كرده‌اند» که استان ايلام با ۵ مورد خودكشی كارگران در صدر خودکشی کارگران قرار دارد.

استان كهگيلويه ‌و ‌بويراحمد در کنار استان خوزستان و استان كرمانشاه هر یک با ثبت مرگ سه کارگر در اثر خودکشی، در رتبه دوم خودکشی کارگران قرار دارد و استان فارس نیز با ثبت مرگ دو کارگر بر اثر خودکشی در رتبه سوم قرار گرفته و استان‌های آذربايجان غربی، قزوين، گيلان، گلستان، كرمان ، خراسان رضوی و سمنان هر كدام با ثبت مرگ یک کارگر در اثر خودکشی در رتبه بندی قرار دارند.

همه کارگرانی که از ابتدای سال ۱۴۰۱ در اثر خودکشی جان خود را از دست داده‌اند «مرد و پيمانكار یا روزمزد، با قراردادهای موقت و امنيت شغلی ناپايدار بوده‌اند» که در این میان ۱۱ کارگر یعنی نزدیک به نیمی از کارگرانی که در اثر خودکشی جان خود را از دست داده‌اند پس از «اخراج از کار، ممنوع‌الورود شدن به محل كار، تنبيه و توبيخ انضباطی با تهديد به اخراج» اقدام به خودکشی کرده‌اند.

از میان ۲۳ کارگری که در گزارش اعتماد خودکشی آنها مورد بررسی قرار گرفته است «۵ کارگر به دليل فقر و بيكاری خودكشي كرده‌اند، ۴ کارگر به دليل مشكلات معيشتی ناشی از معوقات مزدی» به زندگی خود پایان داده‌اند و «یک كارگر پس از درگیری با كارفرما خودكشی كرده است.»

بيشترين خودكشی کارگران در ماه‌های خرداد و مرداد، به تعداد ۷ مورد در هر ماه بوده و ماه دی ۱۴۰۱ نیز با ۳  خودکشی کارگران در هشت روز در رتبه بعدی قرار دارد، ماه ارديبهشت با دو مورد ، ماه مهر با دو مورد  و سپس، ماه‌های تير و شهريور هر كدام با ثبت يک مورد خودکشی کارگران در رديف‌ها بعد قرار دارند.

بنفشه سام‌گیس در گزارش روزنامه اعتماد نوشته که طبق بررسی‌های انجام شده و به استناد جزئيات اخبار خودکشی این کارگران در سال ۱۴۰۱، این کارگران از روش‌هایی برای پایان دادن به زندگی خود استفاده کرده‌اند که «اميد بازگشت و نجات قربانی، تا صفر سقوط می‌كند» و از میان ۲۳ کارگر جان‌باخته در اثر خودکشی «۱۰ کارگر خود را آتش زده‌اند.»

در این گزارش تاکید شده است آمار خودکشی ۲۳ کارگر «كل ماجرا نيست چون ممكن است غير از اينها، كارگران ديگري هم بوده‌اند كه داوطلبانه، جان‌شان را از قفس تن رها كرده‌اند اما خانواده به جبر حفظ آبرو يا تعارف و تعارض طايفه‌ای و فاميلی، هراس از محروميت‌های اجتماعی و اقتصادی همچون قطع يارانه» جرات افشای واقعيت را نداشته و ندارد.

اعتماد همچنین «پنهانکاری» مقام‌های حکومتی درباره آمار خودکشی در ایران اشاره کرد و افزود: «روانپزشكان و متخصصان سلامت روان تاكيد دارند كه اخبار تعداد خودکشی كارگران، به درد مشترک آمار خودكشی در ايران دچار است كه تنها برشی خرد از قله‌ای مرتفع را به نمايش می‌گذارد.»

در این گزارش روایت‌هایی از جزییات خودکشی کارگران نیز اشاره شده و از جمله آمده است: «سيروس و كريم، دو كارگر ۲۰ ساله، هر دو ساكن يک روستا و هر دو شاغل در یک نانوایی در شهرستان ممسنی بودند كه ۲۲ ارديبهشت ۱۴۰۱، بعد از اخراج از نانوایی» با انتشار فیلم کوتاهی قبل از مرگ‌شان گفتند که «شغل‌شان را از دست داده‌اند و از اين زندگی خسته‌اند.»

خودکشی سه کارگر پتروشیمی ایلام نیز در این گزارش روایت شده است: «آرش و علي و محمد، كارگران اخراجى كارخانه پتروشيمي در استان ايلام بودند. هر سه اخراج شدند، هر سه خودشان را کشتند. علی و محمد به فاصله ۲۴ ساعت خودكشی كردند؛ يكي ۱۶ مرداد، یکی ۱۷ مرداد، و و از مرگ آرش نیز فقط ۱۰ روز می‌گذرد.»

روایت خودسوزی خسرو یک کارگر که «جانباز جنگ» در سنقر که ۱۱ مرداد پس از آنکه هیچ یک از مقام‌های جمهوری اسلامی حتی مدیران محلی و شهری آن حاضر به شنیدن اعتراض‌هایش «بابت مشكلات شديد معیشتی» نشدند هم در این گزارش آمده است.

خودکشی کارگری از اهلی لنده در خرداد ماه به دلیل «ناتوانی در تامین ودیعه مسکن»، خودکشی کارگری در یاسوج به دلیل ناتوانی در پرداخت بدهی ۱۰ میلیون تومانی، و جدیدترین مورد خودکشی محمد کارگر ۳۸ ساله در خلیل‌آباد بعد از کشتن دو فرزندش در دی ماه ۱۴۰۱ از دیگر روایت‌های گزارش اعتماد درباره خودکشی کارگران است.

در این گزارش همچنین به رابطه «شاخص فلاکت» شامل «جمع نرخ تورم و نرخ بیکاری» با خودکشی‌ها به ویژه خودکشی کارگران اشاره شده و آمده که استان‌های محل اقدام به خودکشی ۲۳ كارگر نشان می‌دهد که غير از استان‌های فارس و سمنان و خراسان رضوی و گيلان، باقی استان‌های محل خودکشی کارگران شاخص فلاکت بالاتر از ميانگين كشوری داشتند.

شاخص فلاکت در استان‌هاي آذربایجان غربی ۶۲.۲ درصد، كرمانشاه ۵۷.۶ درصد،) كهگيلويه‌وبويراحمد ۵۶.۶ درصد، ايلام ۵۳.۳ درصد، كرمان ۵۲.۷ درصد، و خوزستان با شاخص فلاکت ۵۱.۱ درصد، همگی شاخی فلاکتی بالاتر از ۵۰ درصد  بوده و این استان‌ها در وضعيت بحران قرار دارند.

مقام‌های جمهوری اسلامی آماری از خودکشی‌ها در سال ۱۴۰۱ نکرده‌اند اما که رستم تقی وندی، معاون وزیر کشور، اسفند سال ۱۴۰۰ گفت که سالانه «۱۰۰ هزار نفر در ایران اقدام به خودکشی» می‌کنند.