محققان شواهدی از وجود ساحلی باستانی در مریخ کشف کرده‌اند. این پیشرفت علمی نشان می‌دهد که شاید این سیاره زمانی یک دوره طولانی شرایط اقلیمی گرم و مرطوبی، بسیار متفاوت با سطح سرد و سخت فعلی آن، داشته است.

طبق این یافته‌ها که اخیرا در نشریه تحقیقات زمین‌فیزیکی: سیاره‌ها (Journal of Geophysical Research: Planets) منتشر شده است، احتمال یافتن نشانه‌های حیات باستانی میکروبی در مریخ بیش از پیش است.

بنجامین کاردناس از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیای ایالات متحده، در بیانیه‌ای گفت: «یکی از چشمگیرترین نکات این موضوع که فورا به ذهن خطور می‌کند، این است که وجود اقیانوسی به این وسعت، به معنای افزایش احتمال وجود حیات است.»

این تحقیق همچنین به روشن‌تر شدن [شرایط] زیست‌محیطی باستانی و روند تکامل این سیاره سرخ کمک می‌کند.

بر اساس این یافته‌های جدید، محققان می‌گویند شاید این سیاره در دوره‌ای طولانی «چنان گرم بوده و جو چنان غلیظی داشته است که می‌توانسته یکجا حاوی این مقدار آب مایع باشد.»

محققان مدت‌ها بر سر وجود اقیانوس در نیمکره شمالی مریخ که کم‌ارتفاع است، اختلاف نظر داشته‌اند.

در این مطالعه جدید، محققان توانستند «شواهد قطعی» از وجود ساحلی حدود سه و نیم میلیارد ساله ارائه کنند.

آن‌ها با تجزیه و تحلیل نقشه جدید سطح مریخ، برجستگی‌هایی طولی به درازای بیش از شش هزار و ۵۰۰ کیلومتر (چهار هزار مایل) را کشف کردند که احتمال دارد ناشی از رسوبات جریان آب باشد و آن‌ها را در ۲۰ سامانه گروه‌بندی کردند تا نشان دهند که این برجستگی‌های طولی، احتمال دارد دلتاهای فرسایش‌یافته رودخانه‌ای یا  کمربندهای آبراهه‌ای زیردریایی باشد.

او افزود: «در کره زمین با بررسی رسوباتی که در گذر زمان در  آبراهه‌ها ته‌نشین می‌شوند، نمودار پیشینه تاریخی آن‌ها را ترسیم می‌کنیم. به این کار چینه‌نگاری می‌گوییم؛ یعنی چون آب رسوبات را انتقال می‌دهد، می‌توان تغییرات کره‌ زمین را با شناخت چگونگی انباشت رسوبات سنجید. در این تحقیق هم این کار را در مریخ انجام دادیم.»

این محققان کشف کردند که انباشت رسوبی چشمگیری به ضخامت دست‌کم ۹۰۰ متر (سه هزار فوت) در این سیاره سرخ رخ داده است و صدها هزار کیلومتر مربع از وسعت آن را پوشانده است.

محققان می‌گویند این یافته‌ها بقایای ساحلی باستانی در مریخ است.

به گفته آن‌ها، این منطقه از مریخ که اکنون به آئولیس دورسا معروف است زمانی اقیانوس بود و متراکم‌ترین مجموعه برجستگی‌های طولی آبی در این سیاره را دارد.

دکتر کاردناس می‌گوید: «پدیده پویایی رخ داده است. سطح دریا به میزان چشمگیری بالا آمده و سنگ‌ها با آهنگی سریع در امتداد حوضه آبریز آن رسوب کرده‌اند. در این منطقه تغییرات زیادی رخ می‌داد.»

به گفته محققان، شواهد تغییر سطح دریای مریخ که این مطالعه نشانگر آن است، با وجود اقلیمی گرم و مرطوب به مدت طولانی در دوران باستان این سیاره سرخ همخوانی دارد و با عمدتا یخ‌زده بودن مریخ [در دوران] اولیه، همخوان نیست.