براساس یک بررسی جدید، تعداد سیارات خارج از منظومه شمسی ما که ممکن است دارای آب باشند، بیش از آن است که دانشمندان پیش‌تر فکر می‌کردند. این موضوع اگرچه خلاف انتظار و غافلگیر کننده است، اما - آب [در این سیارات] احتمالا بر روی صخره‌ها وجود دارد.

تحقیقات جدید که در مورد ویژگی‌های سیارات فراخورشیدی به‌خصوص- سیاراتی که به دور ستارگانی به‌غیراز خورشید ما می‌گردند - نشان داد که بسیاری از آن‌ها اصولا بر پایه چگالی‌شان باید حاوی مقادیر زیادی آب باشند که با توجه به این‌که بسیاری از آن‌ها [یعنی سیارات فراخورشیدی کشف شده] در فاصله‌ای بسیار نزدیک به دور ستاره‌های خود می‌گشتند، داشتن اقیانوس‌ها یا دریاچه‌های فراوان در آن‌ها شگفت‌آور است.

دانشمندان سیارات فراخورشیدی دانشگاه شیکاگو و یکی از نویسندگان این مقاله که پنجشنبه در مجله «ساینس» منتشر شد، در اظهاراتی گفتند: «وقتی این تحلیل را دیدم شوکه شدم. من و بسیاری از افراد حاضر در این زمینه تصور می‌کردیم که همه این‌ها سیارات خشک و سنگی‌اند.»

آب یک عامل مهم برای حیات است، از آنجایی که این یافته، مبنی بر این‌که تعداد سیارات فراخورشیدی که احتمالا حاوی مقادیر زیادی آب‌اند بیش از آن تصور قبل است، [این موضوع] می‌تواند بر میزان احتمال وجود حیات بیگانه در سیارات دیگر اثر بگذارد.

این مطالعه، اندازه‌گیری‌های چگالی ۴۳ سیاره فراخورشیدی تازه کشف‌شده را که به دور ستاره‌های کوتوله نوع «ام» (M)، معمول‌ترین نوع ستاره در بیرون از کهکشان، می‌چرخند، مورد بررسی قرار داد. پژوهشگران از اندازه‌گیری‌های چگالی برای دسته‌بندی سیارات فراخورشیدی همچون سیاره‌های فراخورشیدی سنگی، گازی یا آبی استفاده کردند که از این میان حدود یک‌سوم این سیارات، تقریبا نیمه سنگی و نیمه آبی نشان داده شدند - سیاراتی که برای داشتن آب در حالت گازی آن بیش‌ازاندازه کوچک‌اند، اما [در عین حال] فاصله آن‌ها به ستاره‌شان نزدیک‌تر از آن است که [به آن‌ها اجازه دهد] حاوی اقیانوسی در سراسر سیاره باشند.

رافائل لوکه، پژوهشگر پسادکتری دانشگاه شیکاگو و نویسنده اصلی این مقاله، گفت: «دیدن شواهدی مبنی بر این‌که بسیاری از سیارات آبی به دور متداول‌ترین نوع ستاره در کهکشان می‌گردند شگفت‌آور بود.» «این [کشف]، پیامدهای بزرگی برای جست‌وجوی سیارات زیست‌پذیر دارد.»

آب در این سیارات فراخورشیدی به جای آن‌که در اقیانوس‌ها یا دریاچه‌های سطحی حفظ شود، احتمالا در بدنه‌های سنگی آن سیارات فراخورشیدی حبس شده‌ است، یا در آبگاه‌ها و منابع عمقی نگهداری می‌شود که بی‌شباهت به اقیانوس‌های زیرسطحی نیست که گمان می‌رود در زیر پوسته‌های یخی مشتری، قمر اروپا و قمر زحل، انسلادوس نهفته‌اند.

و در یکی از نظریه‌های شکل‌گیری سیارات فراخورشیدی، این سیارات فراخورشیدی آبی-سنگی ممکن است در زمان شکل‌گیری، شباهت بسیاری به [قمر] اروپا و [قمر انسلادوس] زحل داشته‌اند. پژوهشگران خاطرنشان می‌کنند که در این نظریه، سیارات فراخورشیدی سنگی پیش از مهاجرت به درون مدارهای گرم‌تر و امروزی خود، در فاصله سردی از ستاره‌شان شکل می‌گیرند.

اما در حالی که فراوانی و گستردگی غیرمنتظره سیارات فراخورشیدی آبی-سنگی هیجان‌انگیز است، یوهانا تسکه، دانشمند مشغول در موسسه علوم کارنگی، از نگاهی مرتبط نوشت همه نتایج این مقاله برای دانشمندان سیاره‌شناسی جالب است.

او نوشت: «اگرچه وجود سیارات فراخورشیدی کوچک و آبی به‌طور خاص جذاب است، اما هر سه نوع سیاره در اطراف کوتوله‌های سرخ می‌توانند شرایط احتمالی زیست‌پذیری برای حیات را ایجاد کنند.» «صرف‌نظر از این حالت ممکن در کشف شکل‌های حیات بیگانه، بررسی تنوع ترکیب سیارات در اطراف ستارگان کوتوله سرخ - متداول‌ترین نوع ستاره در کهکشان راه شیری - برای کنار هم چیدن جورچین پیچیده شکل‌گیری و تکامل سیارات کوچک مهم است.»