ده‌ها کارگردان، بازیگر، و چهره‌های شناخته‌شده سینما، عصر جمعه ۱۸ شهریور (نهم سپتامبر) فرش قرمز جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز را به صحنه حمایت و اعلام همبستگی با فیلمسازان زندانی در کشورهایی چون ایران، ترکیه و میانمار، تبدیل کردند.
شرکت‌کنندگان در این مراسم، از جمله تصاویر بزرگی از جعفر پناهی، و محمد رسول‌اف، دو کارگردان معروف ایرانی را در دست داشتند.
این مراسم در قالب یک فرش قرمز ویژه برای نمایش فیلم «خرس نیست» ساخته جعفر پناهی برگزار شد و جولین مور، رییس هیات دوران جشنواره ونیز ۲۰۲۲، سالی پاتر، فیلسماز بریتانیایی، آلبرتو باربرا، دبیر جشنواره ونیز، آدری دیوان، کارگردان فرانسوی برنده شیر طلایی ونیز در سال گذشته، و همچنین بازیگران فیلم «خرس نیست»، شاخص‌ترین افراد حاضر در آن بودند.
غیر از مینا کاوانی و رضا حیدری، بازیگران فیلم «خرس نیست»، هیچ‌یک از انبوه سینماگران ایرانی حاضر در جشنواره ونیز در این مراسم شرکت نداشتند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
جعفر پناهی، کارگردان تحسین‌شده ایرانی و برنده خرس طلایی جشنواره ونیز، هم‌اکنون در زندان به سر می‌برد. او حدود دو ماه پیش در تهران بازداشت شد و به اتهام «تبلیغ علیه امنیت نظام» به شش سال حبس محکوم شد.
جعفر پناهی، محمد رسول‌اف، و مصطفی آل‌احمد، سه کارگردان ایرانی‌اند که در موج جدید فشار بر دگراندیشان در ایران روانه زندان شده‌اند. پناهی و رسول‌اف هفته گذشته بیانیه‌ای را به جشنواره فرستادند و در آن نوشتند: «آثاری که ما خلق می کنیم سفارشی نیست و از این رو از دید حکومت مجرم تلقی می‌شویم.»
در این بیانیه همچنین آمده است: «تاریخ سینمای ایران شاهد حضور دائم و فعالانه کارگردانان مستقلی بوده است که تلاش می‌کنند سانسور را پس بزنند و به زنده ماندن هنر کمک کنند.»
فیلم «دایره» پناهی در سال ۲۰۰۰ شیر طلایی جشنواره ونیز را گرفت. «تاکسی» در سال ۲۰۱۵ جایزه خرس طلایی جشنواره برلین، و فیلم «سه رخ» او در سال ۲۰۱۸ جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره کن را دریافت کرد.
در جشنواره امسال فیلم ونیز، چهار فیلم ایرانی شرکت دارد و دو فیلم «بدون خرس» و «آن سوی دیوار» به کارگردانی وحید جلیلوند در بخش اصلی رقابت می‌کنند.
بدون خرس، که پناهی کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی آن را برعهده داشته و در آن بازی کرده است، درباره ایرانی است که تلاش می‌کنند از ترکیه به اروپا بروند. هرچند فیلم جدید پناهی داستانی عاشقانه دارد، به وضعیت اجتماعی و سیاسی ایران هم گریزی می‌زند و پناهی آن را به شکل زیرزمینی در ایران و ترکیه ساخت و چون امکان خروج از ایران را نداشت، صحنه‌های مربوط به کشور همسایه را از راه دور کارگردانی کرد.
