گروهی از فعالان حقوق زنان، روز پنجشنبه ۱۷ شهریور، در یک تجمع اعتراضی در یک مکان بسته در کابل، به افزایش تعداد تجاوز و ازدواج اجباری زنان به دست افراد طالبان اعتراض کردند. این معترضان گفتند افراد طالبان همه‌روزه در شهرها و روستاهای افغانستان، به دختران جوان تجاوز میکنند و آن‌ها را وادار میکنند که با آن‌ها ازدواج بکنند، اما این رویدادها به دلیل ترس از طالبان برملا نمی‌شوند.
خبرهایی از تجاوز، ربودن دختران و ازدواج اجباری آن‌ها با سربازان طالبان، از ماه‌ها پیش در میان گروه‌های زنان دست‌به‌دست می‌شد، اما به دلیل نگرانی از امنیت خانواده‌ها و امنیت جان شخص قربانی، این اخبار هرگز بازتاب رسانهای نداشته است. این قفل سرانجام با صدای الهه دلاورزی، زنی که مدعی شد سعید خوستی، سخنگوی پیشین طالبان، به او تجاوز جنسی کرده و سپس او را به اجبار به عقد خود درآورده است، شکسته شد.
زنان معترض در تجمع روز پنجشنبه گفتند که ربودن دختران، تجاوز به آنان و یا ازدواج اجباری دختران با افراد طالبان، اکنون به یکی از مسائل عادی و روزمره تبدیل شده است و سران طالبان نیز با وجود مطلع بودن از رفتار زیردستانشان، هیچ واکنشی در این زمینه نشان نداده‌اند. این زنان با شعارهای «به من نگو چطور لباس بپوشم، به طالبان بگو تجاوز نکنند»، «ازدواج اجباری مرگ تدریجی است» و «زندگی کودکان را از کودکان نگیرید، ازدواج اجباری را متوقف کنید»، از فرهنگیان و روشنفکران افغان، سیاستمداران، و کنشگران حوزه حقوق بشر خواستند تا به کارزار عمومی علیه خشونت طالبان در برابر زنان بپیوندند.
معترضان در بیانیه این تجمع اعتراضی گفتند: «افراد طالبان به ظلم‌ها و تجاوزهای خود رنگ و بوی دینی و مذهبی می‌دهند و از دین و مذهب به شکل ابزاری برای رسیدن به اهداف غریزی و شوم خود استفاده میکنند و این روند باید هرچه زودتر متوقف شود.»
در روزهای اخیر، خبرهایی از ربوده شدن دختران در نقاط مختلف افغانستان به دست افراد طالبان به گوش می‌رسند، اما هیچ منبع دقیقی، این اخبار را تایید نمی‌کند. کنشگران حوزه زنان گفتند که افراد طالبان از تجاوز به کودکان و نوجوانان پسر تا ربودن، تجاوز یا ازدواج اجباری دختران، همه این اعمال را با خیال راحت انجام می‌دهند. این معترضان با انتشار بیانیه‌ای گفتند: «مقام‌های طالبان هیچ گونه کنترل انضباطی و اداری بر زیردستان خود ندارند و اغلب افراد طالبان، با انگیزه دشمنی با مخالفان و رقیبان شخصی خود، به زنان و دختران تجاوز میکنند؛ اما این موارد به‌دلیل ترس از انتقام‌گیری طالبان و نیز روحیه قربانی‌ستیز جامعه افغانستان، رسانهای نمی‌شوند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فعالان زن، از جامعه جهانی و سازمان‌های حامی حقوق بشر خواستند تا چشمشان را به روی وقایع افغانستان باز کنند و «ملاحظه داشته باشند که اگر خبرهای بد زیادی از افغانستان نمی‌شنوند، به معنای وضعیت خوب نیست، بلکه به این معنا است که هیچ آزادی بیانی در افغانستان وجود ندارد.»
معترضان از کشورهای جهان می‌خواهند که هر گونه ارتباط رسمی و دیپلماتیک را تا رسیدن به حقوق انسانی زنان و اقلیت‌های قومی و مذهبی در افغانستان، قطع کنند و با وارد کردن فشار بیشتر، جلو وخامت بیشتر اوضاع حقوق بشری در این کشور را بگیرند.
