آمریکایی‌ها برخلاف باقی کشورهای دیگر، روز جهانی کارگر، که اول ماه مه هر سال برگزار می‌شود، را جشن نمی‌گیرند و در آمریکا نخستین دوشنبه ماه سپتامبر روز کارگر به‌حساب می‌آید. این روز در آمریکا تعطیل رسمی است و در عین‌حال پایان تعطیلات تابستانی و آغاز فصل مدارس نیز محسوب می‌شود.

طبقه کارگر در آمریکا توانست در اول ماه مه ۱۸۸۶ ساعت کار را به هشت ساعت در روز کاهش دهد و پس از آن باقی کشورهای جهان این روز را به‌عنوان روز جهانی کارگر به رسمیت شناخت.

پس از این واقعه در میان اتحادیه‌های کارگری آمریکا اختلاف نظر به‌وجود آمد. برخی از اتحادیه‌ها اصرار داشتند تا روز کارگر به‌روال سابق و در ماه سپتامبر جشن گرفته شود و گروه‌های دیگر با تاکید بر سویه سیاسی روز جهانی، که یادآور اتحاد بین‌المللی طبقه کارگر است، خواستار برگزاری این جشن در روز اول ماه مه بودند.

با این‌وجود سیاستمدارهای آمریکایی، از جمله گروور کلیولند (بیست‌وچهارمین رئیس جمهوری آمریکا)، نگران این امر بودند که برگزاری بزرگداشت کارگران در روز اول ماه مه منجر به تقویت جنبش‌های سوسیالیستی و چپ‌گرای آمریکا شود که هویت‌ سیاسی‌شان را بر پایه «انترناسیونالیسم طبقه کارگر» تعریف می‌کردند.

کلیولند به همین دلیل، در سال ۱۸۹۴ با امضای یک قانون جدید نخستین دوشنبه ماه سپتامبر را به‌عنوان روز کارگر و یکی از تعطیلات سراسری در ایالات متحده آمریکا به‌رسمیت شناخت.

در فرهنگ آمریکایی، روز کارگر نه‌تنها آغاز سال تحصیلی جدید در این کشور به‌حساب می‌آید بلکه شروعی برای فصل جدید برخی مسابقات ورزشی نیز هست. به‌عنوان مثال نخستین مسابقات لیگ‌های فوتبال آمریکایی به‌صورت سنتی پس از روز کارگر در ایالات متحده آغاز می‌شود.

در این روز در سراسر آمریکا جشن‌هایی نیز برگزار می‌شود. یکی از مشهورترین آنها برگزاری کنسرت ارکستر سمفونیک ملی آمریکا در شهر واشینگتن‌دی‌سی است که حضور در آن برای عموم مردم رایگان است.