در خانواده‌های لبنانی، این احتمال وجود دارد که یک یا چند نفر از اعضای خانواده قصد مهاجرت داشته باشند، البته اگر بتوانند پاسپورت بگیرند. تقاضا برای دریافت پاسپورت زیاد است، اما دولت ورشکسته به شرکت قراردادی برای صدور یا تمدید اسناد، پولی پرداخت نکرده است.

لبنانی‌ها روزهای خود را در بانک می‌گذرانند و منتظرند ببینند چه مبالغ ناچیزی را در یک ماه می‌توانند برداشت کنند. آن‌ها باتری‌ها و پنل‌های خورشیدی را با هزینه زیاد نصب می‌کنند تا خانواده‌هایشان بتوانند بدون برق در تابستان زنده بمانند. آن‌ها به دنبال دارو و سوخت‌اند و برای تامین وعده بعدی غذای فرزندانشان نگران‌اند. این یک فروپاشی اقتصادی است و انتخابات پارلمانی یکشنبه، آخرین فرصت برای تغییر مسیر و مجازات سیاستمداران فعلی که ملت لبنان را به این روز رسانده‌اند، تلقی می‌شود.

به گزارش آسوشیتدپرس، یک حس گسترده بی‌تفاوتی و بدبینی بر مردم لبنان غالب است و اکثر ناظران معتقدند که به‌نظر نمی‌رسد این انتخابات  تفاوت زیادی در حاکمیت ایجاد کند.

سمیر فهد، معلم مدرسه است. او زمانی درآمدش حدود ۳۴۰۰ دلار در ماه بود، اما اکنون آن حقوق معادل ۲۰۰ دلار ارزش دارد. او که می‌خواهد روز انتخابات را در خانه بماند، می‌گوید: «به چه کسی رای بدهم؟ کسانی که پول مرا دزدیدند، کشور را غارت کردند و بیروت را منفجر کردند؟ یا آن کسی که نمی‌تواند در مورد چیزی توافق کند؟»

این اولین رای‌گیری از زمان انفجار لبنان در اکتبر ۲۰۱۹ است که اعتراض‌های ضد دولتی گسترده‌ای علیه طبقه حاکم فاسدی که از زمان پایان جنگ داخلی ۱۵ ساله این کشور در سال ۱۹۹۰ برقرار بوده، به راه انداخت. همچنین این اولین انتخابات پس از انفجار مهیب در اوت ۲۰۲۰ در بندر بیروت است که بر اثر آن بیش از ۲۰۰ نفر کشته و هزاران نفر مجروح شدند و بخش‌هایی از پایتخت لبنان ویران شد. این انفجار که دلیلش را سهل‌انگاری عنوان کردند، در اثر انفجار صدها تن نیترات آمونیوم که به شیوه نادرستی ذخیره شده بود، اتفاق افتاد.

پس از گذشت نزدیک به دو سال، هنوز هیچ پاسخی در مورد اینکه چه چیزی باعث آتش گرفتن مواد انفجاری شد، یا اینکه چرا این مواد سال‌ها در آنجا ذخیره شده بود، وجود ندارد. تحقیقات قضایی برای ماه‌ها به حالت تعلیق درآمده است. حداقل دو نفر از سیاستمداران تحت تعقیب در رابطه با تحقیقات انفجار بندر بیروت، نامزد انتخابات مجلس شده‌اند.

میشل مور، پسر وزیر دفاع پیشین و نوه یکی از اعضای قدرتمند پارلمان، نیز برای یک کرسی در مجلس نامزد شده است - اگرچه او به بیهودگی انتخابات اذعان داشت. او گفت که هیچ برنامه انتخاباتی را منتشر نکرده است، زیرا نمی‌خواهد «مردم را با گفتن این‌ که این کار و آن کار را انجام می‌دهم» فریب دهد و وعده‌هایی بدهد که ممکن است نتواند به آن عمل کند.

حزب‌الله به همراه متحدانش، ازجمله جناح مسیحی رقیب که رئیس‌جمهوری میشل عون آن را تاسیس کرده است، اکثریت پارلمان فعلی را در اختیار دارد. حزب‌الله که به‌شدت توسط ایران مسلح شده است و از آن حمایت می‌کند، انتظار می‌رود که این اکثریت را در رای‌گیری روز یکشنبه حفظ کند یا افزایش دهد. احتمالا حزب‌الله بتواند از خلأ موجود در صحنه رهبری سنی پس از خروج سعد حریری، نخست‌وزیر پیشین، سود ببرد.

بسیاری از لبنانی‌ها به‌طور سنتی نامزدهای خود را بر اساس روابط خانوادگی، فرقه‌ای یا منطقه‌ای انتخاب می‌کنند و در مورد انتخاب تازه‌واردانی که در مقابل سیاستمداران ریشه‌دار ناتوان به نظر می‌رسند، محتاط‌اند. احزاب لبنانی مدت‌ها است بر نظامی تکیه کرده‌اند که رای‌دهندگان را تشویق می‌کند در ازای امتیازات و مزایای فردی رای دهند. اگر به احزاب سیاسی رای دهید، حمایت، کمک، خدمات پزشکی آنان را خواهید داشت.

احزاب سیاسی، منابع مادی موردنیاز برای حمایت و بسیج رای‌دهندگان را دارند و رای‌دهندگان در بحبوحه فروپاشی اقتصادی لبنان، احتمالا برای بقای خود بیشتر به مشتری‌مداری سیاستمداران وابسته می‌شوند.

بسیاری استدلال می‌کنند که اگر امیدی برای تغییر و بهبودی در لبنان وجود دارد، مردم باید به هر کسی که خارج از گروه حاکم کنونی است، رای دهند. ده‌ها هزار نفر ازجمله پرستاران، استادان دانشگاه، پزشکان و مهندسان، این کشور را ترک کرده‌اند. ماه گذشته پس از واژگونی یک قایق حامل حدود ۶۰ مهاجر، ده‌ها نفر در دریا غرق شدند.

اولیویه دی شوتر، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور فقر شدید و حقوق بشر، در گزارشی که این هفته منتشر شد، پس از بازدید از لبنان گفت: امروز کشور با ‌عنوان یک «دولت در حال شکست» ایستاده است. بسیاری از مردم می‌گویند که از طبقه سیاسی حاکم خسته شده‌اند، اما جایگزینی پیدا نمی‌کنند.