بیانیه مشترک سه زندانی سیاسی: زور و خشونت، درد بی‌کفایتی جمهوری اسلامی را درمان نمی‌کند

رضا محمدحسینی، زرتشت احمدی راغب و عبدالرسول مرتضوی، سه فعال سیاسی از زندان رجایی‌شهر کرج بیانیه‌ مشترکی صادر کردند

رضا محمدحسینی، زرتشت احمدی راغب و عبدالرسول مرتضوی زندانیان سیاسی در زندان رجایی‌شهر کرج، امروز ۳۱ فروردین ۱۴۰۱ بیانیه مشترکی صادر کردند. 

در بیانیه این سه فعال سیاسی بر لزوم مبارزه با استبداد جمهوری اسلامی تاکید شده و‌ آمده است:‌ «هم‌میهنان ارجمند، مردم ایران در گذر هزاره‌ها همواره با فرهنگ تابان انسانی خود با دانش، فداکاری، رواداری، پهلوانی و خردمندی، جهان انسانیت را روشنایی بخشیده‌اند اما اینک در عصر گردش آزاد اطلاعات، حاکمیت قانون و دموکراسی، گرفتار حکومتی شده‌اند که با توسل به زور و نیرنگ و اهرم دین، بساط استبداد را گسترانیده و فرهنگ ایرانیان را مورد تاخت و تاز قرار داده است.»

به گفته آنها، جمهوری اسلامی «سال‌هاست که از یک‌سو برای مردم دشمن فرضی ساخته و به جهان آزاد و دموکراتیک چنگ و دندان نشان داده است و از سوی دیگر حقیرانه به دامان دولت‌های خودکامه روسیه و چین آویخته است تا همچنان به قدرت خویش تداوم بخشد.»

آنها در پیام صوتی خود با انتقاد از سیاست‌های جمهوری اسلامی افزوده‌اند: «حاکمان مستند و بی‌مسئولیت جمهوری اسلامی مبالغ کلانی از ثروت ملی کشور را صرف حمایت از تروریست‌ها در لبنان، فلسطین، یمن، سوریه و اقصی نقاط دنیا کرده و با ماجراجویی هسته‌ای کشور را دچار تحریم و بحران کرده‌اند تا جایی که ورشکستگی اقتصادی، گرانی و تورم جان مردم را به لب رسانده است.»

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

در بخش دیگری از این بیانیه، بر حق اعتراض مردم اشاره و تاکید شده است: «آیا اعتراض به حکومت در چنین شرایطی حق طبیعی تمامی ایرانیان نیست؟ مگر نه آن که اصل ۲۷ قانون اساسی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها را بدون حمل سلاح مجاز می‌داند؟ پس سرکوب گسترده معترضان و به زندان افکندن دلسوزان وطن چه معنایی جز قدرت‌پرستی و برقراری دیکتاتوری دارد؟»

آنها همچنین در پایان این متن با بیان این که «حاکمان جمهوری اسلامی باید بدانند که توسل به زور و خشونت، درد بی‌کفایتی آنها را درمان نمی‌کند» گفته‌اند: «چاره آن است که قدرت به دستان باکفایت صاحبان اصلی آن یعنی مردم بازگردد. برخورداری از آزادی‌های اجتماعی و سیاسی حق عموم مردم است از این رو ما امضاکنندگان این بیانیه خواست خود را مبنی بر به رسمیت شناختن حقوق شهروندی ملت ایران در زمینه تعیین سرنوشت خویش از طریق برگزاری تجمعات اعتراضی و انتخابات آزاد به اطلاع همگان می‌رسانیم و با گرامیداشت یاد و خاطره زندانیان سیاسی جاویدنام همچون بهنام محجوبی، بکتاش آبتین، علیرضا شیرمحمدعلی، شاهین نظری،‌ ساسان نیک‌نفس و مهدی صالحی و حمایت کامل از زندانیان تحت ستم از جمله سهیلا حجاب، شکیلا منفرد و خالد پیرزاده خواهان آزادی فوری تمامی زندانیان سیاسی هستیم.»

رضا محمدحسینی اردیبهشت ۹۸ از سوی ماموران امنیتی بازداشت شد و با اتهام‌های «اجتماع و تبانی، توهین به رهبری، خروج غیرقانونی از مرز و ورود غیر مجاز به داخل کشور» به ۱۶ سال و نیم حبس محکوم شد. این حکم در خرداد ۹۹ در مرحله تجدید نظر تایید و ۷ سال حبس تعزیری بابت اتهام اجتماع و تبانی برای او قابل اجرا شناخته شد. این زندانی سیاسی اواسط مرداد ۹۹ از زندان اوین به زندان رجایی‌شهر منتقل شد.

زرتشت احمدی راغب فعال حقوق بشر و کنشگر سیاسی و مدنی نیز که سابقه چندین بار بازداشت از سوی نیروهای جمهوری اسلامی ایران را دارد،‌ آخرین بار به دلیل امضای بیانیه ۱۴ فعال سیاسی - که در خرداد ۱۳۹۸ با توافق ۱۳ معترض دیگر صادر شد - برای کناره‌گیری علی خامنه‌ای از حکومت و نیز گذار از نظام جمهوری اسلامی ایران، به دست ماموران امنیتی بازداشت شد.

عبدالرسول مرتضوی، جانباز دوره جنگ هشت ساله ایران و عراق نیز کنشگر سیاسی دیگری است که در سال ۱۳۹۸، به دلیل هواداری از بیانیه ۱۴ فعال سیاسی و با اتهام توهین به علی خامنه‌ای و حکومت اسلامی بازداشت شد و از سوی دادگاه انقلاب مشهد به ۲۶ سال حبس محکوم شد.