تعداد پزشکان تهران، بیش از ۱۰ برابر سیستان‌وبلوچستان است

در کل استان سیستان و بلوچستان، به ازای هر ۱۰ هزار نفر، تنها شش پزشک فعال است

پس از همه‌گیری ویروس کرونا شمار زیادی از کادرهای درمان در ایران، مهاجرت کرده‌ یا خواهان ترک کشور هستند - kurdistanmedia

علی دباغ، معاون فنی سازمان نظام پزشکی ایران، گفت در استان تهران، بیش از ۱۰ برابر استان سیستان‌و‌بلوچستان، پزشک فعال وجود دارد. این آمار، با توجه به نسبت جمعیتی هر استان ارائه شده است.

خبرگزاری ایسنا، روز سه‌شنبه ۳۰ فروردین، در گزارشی به نقل از این عضو شورای عالی سازمان نظام پزشکی کشور نوشت: «اختلاف بین غیربرخوردارترین استان کشور با برخوردارترین استان، یعنی تهران، از نظر میزان پزشک، بالای ۱۰ برابر است.»

به گفته این مقام دولتی، این آمار، به معنای «تبعیض مطلق در سیستم ارجاع نظام سلامت کشور» است.

بر پایه آمارهای ارائه شده سازمان نظام پزشکی ایران، در کل استان سیستان‌و‌بلوچستان، به ازای هر ۱۰ هزار نفر، تنها شش پزشک فعال وجود دارد. این آمار، شامل تمامی پزشکان استان، اعم از پزشک عمومی، متخصص و فوق‌تخصص، است. 

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

آمار پایین کادرهای درمان در استان سیستان‌وبلوچستان در حالی است که به گفته این عضو شورای عالی سازمان نظام پزشکی ایران، در تهران به طور میانگین حدود ۷۰ پزشک عمومی، متخصص و فوق تخصص، به ازای هر ۱۰ هزار نفر فعال است.

برخی از کارشناسان نظام سلامت گفته‌اند که طی دو سال گذشته، موضوع کمبود پزشک و سایر کادرهای درمان، بسیار بیشتر از گذشته جدی شده است.

به گفته این کارشناسان، حتی در استانی مثل تهران هم، پس از همه‌گیری ویروس کرونا، شرایط مراکز درمانی و کمبود کادرها و تجهیزات پزشکی بسیار جدی بوده است.

این مقام مسئول دولتی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت هر پزشک برای انجام کارها و مسئولیت‌های پزشکی، به یک تیم ۱۲ نفره از پرستار، داروساز، کادر آزمایشگاهی، کادرهای اتاق عمل و غیره نیاز دارد. کادرهای پزشکی که با توجه به تعداد جمعیت و نیازها هر استان، درست و منصفانه توزیع نشده است. 

از سویی دیگر، گزارش‌های پرشماری منتشر شده است که نشان می‌دهد پس از همه‌گیری ویروس کرونا، شمار زیادی از کادرهای درمان ایران، مهاجرت کرده‌اند یا خواهان ترک کشور و کار در شرایطی بهتر هستند.

از سال ۱۳۹۲، وزارت بهداشت ایران، مکلف شده است که ۳۰ درصد از ظرفیت پذیرش سالانه خود را به داوطلبان بومی در هر منطقه اختصاص دهد. این دانشجویان متعهد می‌شوند که پس از فارغ‌التحصیلی، به منظور رفع نیازهای مردم محلی، در منطقه بمانند. با این حال، وزارت بهداشت ایران به این قانون، به طور کامل عمل نکرده است.