نرگس محمدی و عالیه مطلب‌زاده به داروهایشان دسترسی ندارند

حکومت ایران با محروم کردن زندانیان از دسترسی به دارو و درمان در مرگ آنان نقش دارند

نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، و عالیه مطلب‌زاده، فعال حقوق زنان - ایندیپندنت فارسی

نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، و عالیه مطلب‌زاده، فعال حقوق زنان، از زمان بازگشت به زندان قرچک ورامین تاکنون، از دسترسی به داروهایشان محروم شده‌اند.

نرگس محمدی و عالیه مطلب‌زاده اوایل اسفند ۱۴۰۰ به مرخصی درمانی اعزام شدند؛ اما ماموران امنیتی روز سه‌شنبه، ۲۳ فروردین، آنان را دستگیر کردند و به زندان بازگرداندند.

صفحه رسمی نرگس محمدی در اینستاگرام از قول او نوشت: «قصد داشتم در مسیر بازگشت به زندان داروهایم را تهیه کنم. نیروهای امنیتی به من اطمینان دادند که وضعیت قلب شما را می‌دانیم و خودمان تهیه می‌کنیم و در اختیارتان قرار می‌دهیم. با وجود این، از سه‌شنبه تا امروز شنبه، داروی پلاویکس که با تاکید پزشک معالجم به علت وجود استنت (فنر) در رگ اصلی قلب باید سر وقت مصرف شود، به دستم نرسیده و وسایل و نسخه‌ام در انباری زندان است.»

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

نرگس محمدی در نامه خود، تاکید کرد که نگهداری او در زندان بدون حق دسترسی به دارو در حکم «تدارک مرگ» او است و مسئولیت مستقیم سلامتش برعهده روسای قوه مجریه و قضاییه است.

عالیه مطلب‌زاده، فعال حقوق زنان، نیز در تماسی تلفنی به خانواده‌اش خبر داد که امکان دسترسی وسایل شخصی و داروهایش را ندارد. این خبر را غزل عبداللهی، دختر عالیه مطلب‌زاده، در حساب شخصی خود در توییتر اعلام کرد.

نرگس محمدی روز ۲۵ آبان ۱۴۰۰، در مراسم یادبود ابراهیم کتابدار، از جان‌باختگان اعتراض‌های آبان ۹۸، در کرج بازداشت شد. دادگاه انقلاب تهران او را به هشت سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق و دو سال تبعید محکوم کرد. نرگس محمدی پیش‌تر گفته بود که این حکم را به رسمیت نمی‌شناسد و از آن سرپیچی می‌کند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر، عالیه مطلب‌زاده نیز در دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس تعزیری محکوم شده است.

محرومیت زندانیان سیاسی از دسترسی به دارو و امکانات درمانی پیش‌تر نیز سابقه داشت. بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، پس از ابتلا به کرونا، به دلیل تاخیر در آغاز روند درمان جان سپرد.

سازمان عفو بین‌الملل به‌تازگی در گزارشی، ۹۶ مورد مرگ زندانیان در ایران را که در پی محرومیت از مراقبت‌های پزشکی و دسترسی به دارو جان باخته‌اند، مستند کرد. در این گزارش تحقیقی، توضیح داده می‌شود که چگونه مسئولان زندان‌های جمهوری اسلامی ایران با ممانعت یا تاخیر در اعزام زندانیان به بیمارستان در مرگ زندانیان نقش دارند یا مسبب اصلی آن‌اند.