بانو نجوا عالمی، ۲۵ سال سن دارد و از سه سال پیش به این‌سو، به‌عنوان خبرنگار در تلویزیون خصوصی «زن» در افغانستان کار می‌کند.
بانو نجوا، در کار خبرنگاری فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. گاه تقدیر، و گاه حتی از طرف خانواده و خویشاوندان خود نیز سرزنش شده است که چرا در رسانه‌ها کار می‌کند، اما وی این کوله‌بار ممانعت‌ها را نادیده گرفته است به کارش به‌عنوان «خبرنگار زن» در افغانستان ادامه می‌دهد، تا آن‌که پس از زحمات و تلاش‌های فراوان، بزرگترین جایزه بین‌المللی (پرانگر پرایز) در زمینه فعالیت‌هایش، به وی تعلق می‌گیرد.
بانو عالمی از آغاز فعایت در حرفه خبرنگاری تا کنون، بیشتر مشغول تهیه گزارش‌ها و سوژه‌هایی بوده است که دیگران کمتر به آن توجه می‌کنند.
وی در مورد فعالی‌های خود به خبرنگار ایندیپندنت فارسی گفت: «من از آغاز کارم به‌عنوان خبرنگار زن، تلاش کردم روی سوژه‌هایی کار کنم که دیگران به آن کمتر پرداخته‌اند یا هیچ توجهی نکرده‌اند». او افزود: «دفاع از حقوق زنان، دفاع از آزادی بیان، دموکراسی، توجه به مشکلات جامعه به‌ویژه جامعه زنان، و موضوعات داغ‌تر سیاسی از جمله گزارش‌هایی بود که روی آن بیشتر کار کرده‌ام، و آن گزارش‌ها سبب شده است که امروز بزرگترین جایزه بین‌المللی را به‌دست آورم».
نجوا عالمی، در مورد این که چه گونه توانست این جایزه را از آن خود کند، بیان کرد: «من خود خواستم که در آن برنامه شرکت کنم، و از من خواستند تا فعالیت‌ها و گزارش‌هایی را که قبلا در موارد مختلف تهیه کرده بودم، برایشان بفرستم، و من چند گزارشم را برای ایشان فرستادم تا بالاخره پس از مدتی خبر دادند که شما برنده جایزه «پرنگر پرایز» شناخته شدید. باور کنید پس از شنیدن این خبر اشک شادی از چشمانم جاری شد. من هرگز باور نمی‌کردم که چنین جایزه بزرگی به من تعلق گیرد، اما امروز خانواده‌ام که تا دیروز مخالف کارم در رسانه‌ها بودند، افتخار می‌کنند و حمایت خود را اعلام کرده‌اند».
بانو عالمی افزود: «می‌دانم که اگر انسان اراده کند، می‌تواند سنگ را با پالش، آلماس سازد، و من تا توان دارم، در این راه مبارزه می‌کنم».
بانو عالمی، این جایزه را تنها دستآورد خود نمی‌داند، و می‌گوید: «افتخار این جایزه (پرانگر)، تنها برای من و خانواده‌ام نیست، بلکه افتخار تمام زنان افغان، به‌ویژه بانوانی است که در این عرصه شب و روز بدون ترس و هراس تلاش دارند و کار می‌کنند، و من پس از آن‌که جایزه را گرفتم، آن را به زنان افغانستان، زنانی که متاسفانه قشر دوم جامعه ما محسوب می‌شوند، تقدیم خواهم کرد».
بانو عالمی در پایان سخنان خود گفت: «پس از آن که جایزه «پرانگر» را گرفتم، دوباره با توان و انرژی بیشتر و بدون ترس و نگرانی به وطن خود برمی‌گردم و روی سوژه‌ها و گزارش‌های خطرناک‌تری کار خواهیم کرد و از هیچ مانعی، هراس نخواهیم داشت».
عبدالله عبدالله، رئیس اجرایی حکومت افغانستان، کسب جایزه «پرانگر» را به بانو عالمی تبریک گفت و تاکید کرد که دست‌آوردهای زنان، مردان و جوانان کشور، این واقعیت نیرومند را به اثبات می‌رساند که راهی که مردم افغانستان در آن گام برمی‌دارند، برگشت‌ناپذیر است».
فرحناز فروغ، یکی از همکاران بانو عالمی، در این زمینه گفت:«همه همکاران، بانو عالمی را مانند یک خواهر و دوست داریم، دختری باشخصیت، بااحساس و خوش‌اخلاق است، و در مورد جایزه پرانگر، باید گفت که این جایزه بدون شک حق بانو عالمی بود. زیرا او بیشتر از همه زحمت می‌کشید، تلاش می‌کرد و بر موضوعاتی توجه داشت که دیگران کمتر در مورد آن گزارش تهیه کرده بودند. این جایزه را افتخاری برای بانو عالمی، تلویزیون زن، و تمام مردم افغانستان می‌دانم و امید دارم که روزی به قله‌های پیروزی بیشتری برسد».
جایزه «پرانگر پرایز» یکی از جایزه‌های بین‌المللی است که از طرف دولت سوئد اهدا می‌شود. این جایزه، از سال ۲۰۰۴ میلادی به این‌سو، به‌یادبود و گرامی‌داشت زحمات وتلاش‌های دیپلمات‌های جان‌باخته سوئدی در جریان جنگ جهانی دوم، به فعالان حقوق بشر و دموکراسی داده می‌شود، و مسئولیت انتخاب دریافت کنندگان و اهدای آن را «انجمن تاریخ زندگی سوئد» بر عهده دارد.
قرار است که جایزه «پرانگر پرایز» در تاریخ هفدهم اکتبر سال جاری، در شهر استکهلم، توسط وزیر فرهنگ و دموکراسی سوئد، به بانو «نجوا عالمی» خبرنگار زن افغان، اعطا شود.
