یک قطعه بی نظیر و منحصربه‌فرد که از مریخ به زمین افتاده، ممکن است به رمزگشایی از اینکه چه زمانی در مریخ حیات بیگانه وجود داشته است، کمک کند.
دانشمندان می‌گویند ذرات ریز پیدا شده در یک شهاب سنگ که در سال ۲۰۱۳ کشف شد مواد معدنی دارد که می‌تواند تاریخچه سیاره سرخ را توضیح دهد.
این شهاب‌سنگ نخستین شاهد و گواه از [وقوع] یک برخورد شدید محسوب می‌شود که ممکن است در اثر اصابت یک سیارک به این سیاره ایجاد شده باشد.
این امر نشان می‌دهد که سطح مریخ اولیه ممکن است در معرض یک برخورد شدید با سیارک‌ها بوده باشد؛ سیارک‌هایی از همان نوع که دایناسورهای روی زمین را از بین بردند.
نتایج جدید از بررسی یک شهاب‌سنگ مریخی که با نام رسمی ان‌دبلیو‌ای۷۰۳۴ (NWA 7034) که عموما به نام «زیبای سیاه» (Black Beauty) شناخته می‌شود، به دست آمد. جرم این [شهاب‌سنگ] ۳۲۰ گرم است و بر اساس گزارش‌ها، در سال ۲۰۱۱ در مراکش کشف شد.
این شهاب‌سنگ در حال حاضر برای دانشمندان هیجان‌انگیز است. بررسی‌های سال ۲۰۱۳ نشان داد که به هیچ شیء دیگری که در مریخ پیدا شد، شبیه نیست و بیش از دو میلیارد سال قدمت دارد؛ این به معنای آن است که دانشمندان می‌توانند از آن برای نگاه به تاریخچه مریخ استفاده کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اینک پژوهشگران این کار را با گزینش از میان قطعات مختلف سنگ و مواد تشکیل‌دهنده سیارک انجام داده‌اند تا زیرکُن (Zircon) پیدا کنند. این زیرکُن است که شواهدی از این نوع آسیب و اصابت را که تنها با برخورد شهاب‌سنگ‌های بزرگ به یک سیاره رخ می‌دهد، در خود دارد.
مورگان کاکس، دانشمند دانشگاه کورتین و نویسنده اصلی مقاله‌ای که این یافته‌ها را توضیح می‌دهد، می‌گوید: «این سنگ‌دانه واقعا هدیه‌ای یگانه از سیاره سرخ است. تغییر شکل [حاصل از] برخورد شدید با فشار بالا پیش از این در هیچ ماده معدنی «زیبای سیاه» (Black Beauty) پیدا نشده بود. کشف آسیب حاصل از برخورد شدید در زیرکُن ۴.۵ میلیارد ساله مریخی از فرایندهای دگرگونی دینامیکی که بر سطح مریخ اولیه تاثیر گذاشته است، شواهد جدیدی ارائه می‌دهد.
«در این نوع آسیب [حاصل از] برخورد در زیرکُن مریخ، «دوقلویی» (twinning) [نیز] نقش دارد و در تمامی بزرگ‌ترین مناطق برخوردی زمین از جمله ناحیه برخوردی در مکزیک که دایناسورها را از بین برد و همچنین ماه، گزارش شده است، اما پیش از این [گزارشی در این خصوص] از مریخ وجود نداشت.» [دوقلویی یکی از سازوکارهای تغییر شکل کریستال‌ها است]
این یافته‌ها می‌تواند به ایجاد تصویری از اینکه مریخ اولیه به چه میزان زیست‌پذیر است، کمک کند و نشان می‌دهد که شرایط [مناسب] برای حیات ممکن است از آنچه تصور می‌کردیم وجود داشته است، بسیار جدیدتر باشد.
آرون کاوسی، یکی از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: «مطالعات قبلی روی زیرکُن درشهاب‌سنگ‌های مریخی بر مبنای فقدان آسیب‌های مشخص و تعیین‌کننده [ناشی از] برخورد شدید نشان دادند که شرایط مناسب برای حیات چه بسا تا [همین] ۴.۲ میلیارد سال قبل وجود داشت.»
«پس از این زمان، مریخ در معرض بمبارانی از برخوردهای [سیارکی] قرار گرفت؛ در [همان] مقیاسی که در زمین به انقراض بزرگ منجر شد. زیرکُنی که ما شرح می‌دهیم، شواهدی از چنین برخوردهایی را ارائه می‌دهد و بر این امکان تاکید می‌کند که بازه زیست‌پذیری ممکن است دیرتر از آنچه پیش از این تصور می‌کردیم، رخ داده باشد. شاید هم‌زمان با شواهدی مبنی بر وجود آب مایع در مریخ تا ۳.۷ تا ۳.۹ میلیارد سال گذشته.»
این پژوهش که در یک مقاله جدید توضیح داده شد، با عنوان «بازبینی برخورد و سناریوهای زیست‌پذیری در مریخ اولیه بر مبنای یک زیرکُن ۴.۴۵ میلیارد ساله تحت برخورد شدید در سنگ‌پوشه برچیا» در «ساینس ادونسز» (Science Advances) منتشر شد.
© The Independent
