دولت اسرائیل قصد دارد توافق جنجالی امضا شده با امارات متحده عربی برای انتقال نفت خلیج‌فارس از طریق لوله‌کشی به اسرائیل و انتقال آن به بازارهای اروپا را مجدداً بررسی کند.
روزنامه هاآرتص روز جمعه گزارش داد نفتالی بنت و وزیر خارجه یئیر لاپید قصد دارند هفته آینده جلسه‌ای در این باره تشکیل دهند. این در حالی است که تامار زندبرگ، وزیر جدید حفاظت از محیط‌زیست مخالف توافق است.
این گزارش ساعاتی قبل از صحبت نخست‌وزیر نفتالی بنت با محمد بن زاید آل نهیان، ولیعهد امارات متحده عربی، منتشر شد. این نخستین تماس بین نخست‌وزیر اسرائیل با حکام امارات متحده عربی بوده است.
در اوایل هفته، دولت جدید به دیوان عالی کشور اعلام کرد که قصد دارد این توافق را مورد بازبینی دقیق قرار دهد. این اقدام در راستای پاسخگویی به دادخواست ارسالی سه سازمان سبز انجام گرفته که دولت را متهم کرده‌اند توافق‌نامه بدون بحث در دولت، مشاوره با کارشناسان و اطلاع‌رسانی به مردم امضا شده است.
با این حال، به گزارش کانال ۱۳ اسرائیل، علی‌رغم ارتباط دوستانه دو طرف، امارات متحده عربی به طور جدی نگران گزارش ارزیابی مجدد این توافق بود. موضوعی که باعث ایجاد تنش بین ابوظبی و اورشلیم شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پیش‌تر شرکتEAPC اسرائیل اعلام کرده بود برای انتقال نفت از امارات متحده عربی به اروپا، از طریق خط لوله‌ای که شهر ایلات در دریای سرخ را به بندر اشکلون در مدیترانه وصل می‌کند، به یک توافق مقدماتی دست یافته است. این شرکت دولتی اسرائیلی گفت با شرکت «مِد -رِد لند بریج» که در مالکیت اسرائیل و امارات است یادداشت تفاهمی را روز دوشنبه در مراسمی در ابوظبی با حضور وزیر خزانه‌داری آمریکا امضا کرده است.
پروژه خط لوله نفت ایلات-اشکلون در دهه ۱۹۶۰ میلادی و در دوران سلطنت پهلوی در ایران، با هدف انتقال نفت از بنادر ایران به اروپا مطرح شد؛ اما با وقوع انقلاب ۵۷ و سرنگونی حکومت محمدرضا شاه، پیگیری و اجرای آن متوقف شد.
اسرائیلی‌ها پس از انقلاب تصمیم گرفتند تغییراتی در آن طرح بدهند تا بتوانند نفت روسیه و آسیای میانه را به اروپا منتقل کنند؛ تغییری که میسر نشد و اکنون با توافق امارات و اسرائیل می‌توان آن طرح زمان شاه فقید ایران را بار دیگر احیا کرد.
در این طرح، نفت خام منطقه به جای آن که با کشتی و از طریق کانال سوئز به بازارهای اروپایی ارائه شود، از طریق خط لوله منتقل می‌شود و با اجرای آن هم در زمان و هم در هزینه و انرژی به میزان زیادی صرفه‌جویی خواهد شد.
این خط لوله در صورت عملیاتی شدن این امکان را برای اسرائیل فراهم خواهد کرد که نقش فعال‌تری در تجارت انرژی، سیاست‌های نفتی و سرمایه‌گذاری‌های عمده نفتی منطقه ایفا کند و همچنین امنیت انرژی خود را نیز تا حد زیادی تضمین کند. برخی از کارشناسان انرژی ایرانی بر این عقیده هستند که خط لوله ظرفیت بالایی ندارد اما مشکل اسرائیل را تا حدی حل می‌کند، اما این خط در حدی نیست که اسرائیل وارد تجارت نفت شده و خرید و فروش داشته باشد، مگر اینکه از امارات تخفیف بگیرد و یا اقدام به فروش فراورده کند.
هر دو کشور مصمم به افزایش سطح روابط و عملیاتی شدن این خط لوله هستند. بنا بر آمار وزارت انرژی اسرائیل این کشور سالیانه ۱۰.۵ میلیون تن نفت مصرف می‌کند. امارات متحده عربی که ظرفیت تولید ۴ میلیون بشکه در روز دارد، بیشتر نفت خود را به آسیا می‌فروشد. این کشور محصولات عمده تصفیه شده‌ای را به اروپا می‌فروشد که این محموله‌ها معمولاً از طریق تانکرهای عبور از دریای سرخ حمل می‌شوند.
