چارلز سوبراج، قاتل زنجیره‌ای فرانسوی-ویتنامی، نام‌های مستعار زیادی دارد. یکی از آن‌ها «بیکینی‌کُش» است، چون قربانیانش بیکینی به تن داشته‌اند. نام دیگر او هم «مار» است؛ به علت توانایی‌اش در فریب دادن مسئولان و گریختن از چنگ قانون.

لقب دوم او، حالا نام مجموعه‌ای است که از شبکه اول بی‌بی‌سی (و حالا از نتفلیکس) درباره جرایم سوبراج پخش می‌شود. در این مجموعه، طاهر رحیم (بازیگر «یک پیامبر») نقش قاتل را بازی می‌کند و جنا کولمن، بازیگر «ویکتوریا»، در نقش مری-آندره لکلرک، همدست و دوست‌دختر او، ایفای نقش می‌کند.

بیلی هول (بازیگر «در ساحل چزیل») نیز نقش هرمان نیپن‌برگ، دیپلمات هلندی را بازی می‌کند که با تحقیقات سرسختانه خود، به هویت سوبراج به عنوان قاتل پی برد.

گفته می‌شود که سوبراج در دهه ۷۰، دست کم ۱۲ کوله‌گرد (گردشگر با کوله‌پشتی) جوان را در «مسیر هیپی»‌ها (مسیر دهه ۶۰ و ۷۰ هیپی‌ها برای مسافرت در بخش‌هایی از جاده باستانی ابریشم) در جنوب شرق آسیا کشته است. او آن‌ها را مسموم کرده، با دست یا در آب خفه کرده، چاقو زده، و در برخی موارد زنده‌زنده سوزانده است.

او قربانیانش را با معرفی خود به عنوان دلال جواهرات فریب می‌داد و آنان را با وعده فراهم کردن سرپناه و مواد مخدر و وصل کردنشان به آدم‌های مهم و بردن به مهمانی، گول می‌زد.

سوبراج مدت‌ها فراری بود و به تحت‌تعقیب‌ترین مرد در اینترپل تبدیل شد. او سرانجام در سال ۱۹۷۶، ماه‌ها پس از شروع کشتارها، دستگیر شد.

سوبراج در دهلی‌نو کوشید ۲۲ نفر از فرانسوی‌های حاضر در یک مهمانی را نشئه مواد مخدر کند، اما برخی از اعضای آن گروه توانستند بیدار بمانند و مقامات پلیس را خبردار کنند. سوبراج ابتدا به جرم قتل عمد دو گردشگر، به مدت ۱۲ سال به زندان افتاد.

یک دهه بعد، سوبراج ماموران زندان هند را نشئه کرد و توانست یک ماه از زندان فرار کند، اما دوباره دستگیر شد و ۱۰ سال دیگر به زندان افتاد.

پس از آزادی در سال ۱۹۹۷، او با وقاحت تمام به ستاره رسانه‌ها تبدیل شد و بابت مصاحبه، از روزنامه‌نگاران پول می‌خواست. مجله جی‌کیو در سال ۲۰۱۴ با سوبراج مصاحبه کرد و این قاتل را «بامزه، مرموز، عجیب و جذاب» خواند.

سوبراج در سال ۲۰۰۳ با تصمیمی عجیب، به نپال سفر کرد؛ یکی از کشورهایی که همچنان ممکن بود در آن دستگیر شود. او را خیلی زود دستگیر و به حبس ابد در زندان نپال محکوم کردند. او هم‌اکنون در سن ۷۶ سالگی و با تنی رنجور در همان زندان به سر می‌برد.

رحیم در مصاحبه اخیرش با گاردین در مورد بازی کردن نقش این قاتل گفت: «معمولا از درون شروع به ساختن شخصیت‌ها می‌کنم. سعی می‌کنم پیوندهایی روانی میان خودم و شخصیت پیدا کنم، اما در این مورد هیچ پیوندی وجود نداشت. ما آدم‌های عادی و متعادل نمی‌فهمیم همدلی نداشتن با دیگران چه حسی دارد. او قاتلی حرفه‌ای است. آدم دلش نمی‌خواهد مثل او باشد.»