پژوهشی جدید نشان داد که با وقوع بحران همه‌گیری کرونا، تعداد زنانی که به کمک فناوری اقدام به بچه‌دار شدن می‌کنند، بیشتر شده است.

طبق نتایج نظرسنجی موسسه استاو فمیلی لائو از ۴۰۰ زن، که در اختیار ایندیپندنت قرار گرفته است، تقریبا نیمی از این زنان اینک به فکر استفاده از روش‌های باردار شدن به کمک فناوری افتاده‌اند؛ کاری که پیش از شروع این بحران سلامت عمومی حتی فکرش را هم نمی‌کردند.

پژوهشگران بزرگترین مؤسسه حقوق خانواده در بریتانیا، دریافته‌اند که محبوب‌ترین گزینه در این میان، روش انجماد تخمک است. آی‌وی‌اف، اهدای اسپرم و اجاره رحم، به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

از هر ده زن، شش نفر می‌گویند که نگرانند مبادا به علت وقوع بحران کووید-۱۹ نتوانند صاحب خانواده و فرزند شوند. از طرفی ۱۶ درصد زنان هم گفته‌اند که به علت وقوع این همه‌گیری، اساسا نمی‌خواهند به این زودی فرزندی داشته باشند.

سارا جین لنیهان، یکی از وکلای این موسسه، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «بر اساس قانون فعلی باروری، بازه مجاز ذخیره جنین و اسپرم در درمان ناباروری، حداکثر ۱۰ سال است و سازمان بهداشت عمومی فقط برای مقاصد «درمانی» این خدمات را ارایه می‌دهد. اما آیا این قانون پاسخگوی نیاز فعلی هم هست؟»

وی می‌افزاید: «علت خاصی برای تعیین چنین مهلتی وجود ندارد و قطعا این قانون زنان را تحت فشار قرار می‌دهد و به ضررشان است. خوشبختانه اخیرا پیشرفت‌هایی حاصل شده است و پارسال تغییرات خوبی در قوانین مادری جانشین (اجاره رحم) ایجاد شد و حق فرزندپذیری قانونی را برای مادران مجرد تصویب کردند. با افزایش تعداد افرادی که برای فرزندآوری به روش‌های مبتنی بر فناوری روی می‌آورند، باید قوانین را نیز با گزینه‌های نوین باروری هماهنگ و روزآمد کرد.»

نتایج این مطالعه نشان داد از هر ۱۰ زن در سن باروری، چهار نفر می‌گویند که به علت برقراری قرنطینه سراسری توسط دولت برای مهار گسترش ویروس، دیدار با شریک جنسی‌ برای آنان سخت شده است. حدود نیمی از زنان گفته‌اند که همه‌گیری گاهی یا همیشه، آنان را درباره تشکیل خانواده و فرزندآوری در آینده، مضطرب می‌کند. ۱۳ درصد هم گفته‌اند که به علت وقوع بحران ویروس کرونا، رابطه عاشقانه‌ آنان پایان گرفته است و دو درصد هم این عامل را باعث ‌«بی‌ثباتی در حضور» شریک جنسی در زندگی‌ خود دانسته‌اند.

گوئندا برنز، مدیرعامل شبکه باروری بریتانیا، گفت: «هر زنی باید از آمار حیاتی باروری یعنی ۳۰:۳۵:۴۲ خود آگاه باشد. از ۳۰ سالگی به بعد قدرت باروری در زنان کم‌کم افت می‌کند و قدرت باروری زنانه در ۳۵ سالگی کاملا کاهش می‌یابد. در ۴۲ سالگی احتمال باردار شدن بسیار بسیار کم‌ می‌شود. در عرصه باروری و فناوری‌های مرتبط با آن شاهد پیشرفت‌های چشمگیری بوده‌ایم اما نباید در مورد احتمال موفقیت در بارداری، به زنان امید واهی داد. احتمال موفقیت آی‌وی‌‌اف صددرصد نیست. احتمال موفقیت برای زیر ۳۵ ساله‌ها، حدود ۳۱ درصد است. با انجماد تخمک هم نمی‌توان موفقیت این روش را در آینده تضمین کرد چون ممکن است تخمک طی فرایند انجماد یا ذوب، خراب شود. پس انجماد تخمک احتمال موفقیت را بیشتر می‌کند ولی راهبردی نیست که وقوع بارداری را تضمین کند.»

او تاکید کرد که افراد، خصوصا کسانی که می‌خواهند دیرتر بچه‌دار شوند، باید اطلاعات کافی داشته باشند تا «بتوانند آگاهانه انتخاب کنند».

نهادهای مهم بهداشتی و درمانی، پیش از این در مصاحبه با ایندیپندنت گفته بودند که قوانین بریتانیا در مورد انجماد تخمک کارآمد نیست و ممکن است زنان مجبور شوند به تصمیم «اسفناک» نابود کردن تخمک‌های منجمد خود تن دهند. انجماد تخمک فرایندی است که در آن تخمک را از تخمدان زنی می‌گیرند و آن را منجمد و ذخیره می‌کنند تا در آینده از آن استفاده کنند و بدین ترتیب بازه باروری را افزایش می‌دهند.

دانشکده سلطنتی زنان و زایمان و انجمن باروری بریتانیا هشدار داده‌اند که باید بازه مجاز ذخیره تخمک را که هم‌اکنون ۱۰ سال است، افزایش داد تا دست زنان برای تصمیم بارداری در طول زندگی، بازتر باشد. استاد گیتا نارگوند، مدیر پزشکی مرکز آی‌وی‌اف «کری‌ییت فرتیلیتی»، گفت که زنان همچنان در طول این بحران سلامت عمومی، پیگیر فرایند درمان باروری خود هستند چون بر این باورند که بچه‌دار شدن از جمله تصمیم‌های «خیلی مهم» در زندگی‌ است.

او افزود: «زنان بسیاری را هم دیده‌ایم که هنوز آماده بچه‌دار شدن نیستند و به علت وقوع همه‌گیری تصمیم گرفته‌اند تخمک‌های خود را منجمد کنند تا هر وقت آماده بودند شاید بتوانند باردار شوند. درمان ناباروری امکان ترویج برابری و تکثر را در جامعه ما فراهم کرده است چون کاری می‌کند که زنان و زوج‌ها از هر رنگ و نژاد و وضعیت معیشتی، مثلا زوج‌های همجنسگرا و زنان مجرد، هم بتوانند بچه‌دار شوند.» او از دولت که هم‌اکنون در حال بررسی بازه مجاز ذخیره تخمک منجمد است، خواست تا یافته‌های این تحقیق را مدنظر قرار دهد.

در نظام فعلی، زنانی که آماده بچه‌دار شدن نیستند، با پایان بازه مجاز ۱۰ ساله، یا مجبور می‌شوند پیش از آن که واقعا تصمیم داشته باشند والد شوند یا هزینه‌‌های انتقال تخمک‌ها به مراکز باروری خارج از بریتانیا را بپذیرند. برخی نیز مجبور می‌شوند تخمک‌ها را نابود کنند.