مثل ویدئویی بود که جانسون در آن فوتبال بازی میکند و رقیبش مشغول بازی راگبی است. اندرو نیل و جانسون در چارچوب مقررات مختلفی بازی میکردند؛ نیل نتوانست جلوی نخست وزیر آینده (بریتانیا) را بگیرد، اما حرکتش را کند کرد و جانسون از این مصاحبه قدری مسخرهتر از همیشه بیرون آمد.
نیل یک مصاحبه کننده قابل است و دوبار جانسون را در دام انداخت. نخستین بار نمونهای فراموش نشدنی بود. جانسون اشتباه نیل را در مورد «موافقتنامه عمومی تجارت و تعرفه» (گَت) گرفت.
نیل: «شما درباره اصل ۵ب گَت صحبت میکنید»
جانسون: «پاراگراف ۵ب. اصل ۲۴. جزئیات درست بدهید. جزئیات را درست بدهید، اندرو، این اصل ۲۴ ، پاراگراف ۵ب است».
نیل: «و با پاراگراف ۵س چه میکنید؟»
جانسون: «من کاملا به پاراگراف ۵ب وفادار میمانم چون این...»
نیل: «چطور از محتوای ۵س اجتناب میکنید؟»
جانسون: «من بطور کامل به پاراگراف ۵س که برای اهداف ما کافی است، رجوع میکنم».
نیل: «میدانید ۵س درباره چیست؟»
جانسون: «نه!»
پاراگراف ۵س، درباره یک توافق موقت است که جانسون انتظار دارد با اتحادیه اروپا به آن برسد تا پس از یک برگزیت بدون توافق از قبل، بتوان از تعرفه تجارتی میان بریتانیا و اروپا اجتناب کرد. این توافق همچنین حاوی طرحی است که آن معاهده بازرگانی آزاد میان طرفین را که او در پی آن است، شامل میشود. امکان ندارد چنین طرحی تا پیش از پایان اکتبر مورد موافقت قرار گیرد.
یک امتیاز به سود نیل.
دومین شکست جانسون در مورد کاهش مالیاتها برای ثروتمندان بود که در صدر سیاست برگزیت او در کارزار برای رهبری قرار داشت. جانسون تلاش کرد این سیاست را به گونهای تغییر دهد که بدون حذف آن، مضافا، وعده دهد که مالیات بر خدمات اجتماعی را برای طبقات کم بضاعت تقلیل دهد. نیل پرسید: «کدامیک اولویت دارند؟»
جانسون پس از دقیقهای تردید و تردد، پاسخ داد: «فقرا اولویت دارند؛ فقرا در درجه اولند». این کلماتی است که بارها و بارها به او و وزیر داراییاش یادآوری خواهد شد، همانطور که عبارت «عدالت مردمی» به ترزا می یادآوری شد. این نقطهای است که همواره لفاظیهای حزب محافظه کار به خاطر لزوم انتخاباتی، به آن ختم میشود، اما همیشه جهتی نیست که تعهد وزرای محافظه کار به آن باشد.
نیل استاندارد گفتگو با جانسون را پائینتر از سطح احتمالی سقوط او گذاشت – و این درصورتی است که بوریس آنقدر در مقام نخست وزیری دوام بیاورد که بتوان او را در بوته آزمایش گذاشت.
اما، نیل نتوانست – جز در مورد پاراگراف ۵س ـ او را در مورد برگزیت به تله بیندازد – و این در ارتباط با برگزیت است که جانسون به سوی فاحشترین شکست پیش میرود.
نیل از جانسون پرسید چرا آنقدر مطمئن است که پارلمان به او اجازه برگزیت بدون توافق را خواهد داد. نخست وزیر آینده بریتانیا به سادگی گفت: «همکاران من در پارلمان، همه ما به اتفاق، خواهیم توانست با همکاری با یکدیگر کاری انجام دهیم و آن را به سامان برسانیم».
اما او احتمال انحلال پارلمان را رد نکرد – جانسون آن را با بی اعتنایی «مسئله همیشگی تعطیل (پارلمان)» خواند، گویی این یک شیوه مذاکره است تا اصلی در دموکراسی پارلمانی.
متاسفانه، نیل مثل مورد «پاراگراف ۵س» بیش از حد روی مقررات مالی یک دولت جانسون و این که دومین مقررات مالی دولت فعلی چیست، وقت تلف کرد تا شاید او را به تله بیندازد.
این باعث شد دیگر فرصتی برای تحت فشار گذاشتن جانسون در این مورد نماند که او در واکنش به لایحه نمایندگان مخالفان از خود حزب که او را از یک برگزیت بدون توافق منع میکند، چه خواهد کرد. یا چه اقدامی درنظر خواهد گرفت اگر او نقش چارلز اول را در رویداد موسوم به «جنگ داخلی انگلستان» (۱۶۴۲ – ۱۶۵۱ رشته برخوردهای مسلحانه و شیوههای پارلمانی میان طرفداران دموکراسی پارلمانی و هواداران سلطنت که به نفع پارلمان و اعدام چارلز انجامید) تکرار کند؟
پیش از رویارویی نیل-جانسون، فینال جام سیاسی تلویزیون، جرمی هانت (وزیر خارجه بریتانیا و رقیب انتخاباتی جانسون) مثل تلاش برای ربودن مقام سوم، ظاهر شد. برق جاه طلبی در چشمانش خاموش شده بود و هدفش حفظ حیات آبرومندانه بود و به بهای صحبتهای طولانی کسالت آور، در این امر موفق شد.
بهترین بخش سخنانش این بود که آمده است به مردم حقیقت عریان را بگوید. اما حزب محافظه کار تنها ظرفیت محدودی برای حقیقت دارد. به همین دلیل او درجریان این کارزار، مصرانه تاکید میکرد که اگر مجبور باشد، آماده است بریتانیا را از اتحادیه اروپا بیرون ببرد. اما نیل او را مجبور کرد میان واقعیت و رویای برگزیت یکی را انتخاب کند.
باید گفت هانت به واقعیت وفادار ماند و از دادن این تضمین که بریتانیا تا آخر اکتبر یا پایان سال میلادی از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد، خودداری کرد. او گفت: «من نمیتوانم اقدامات پارلمان را کنترل کنم. به همین دلیل است که در مورد مشکلات موجود با مردم صدیق هستم».
این بدان معنی است که اگر جانسون چنانچه انتظار میرود در یکصد روز میان بیست و چهارم ژوئیه و سی و یکم اکتبر، در ماموریت برگزیت شکست بخورد، هانت میتواند با اعتبار بیشتر، از این گرداب بیرون آمده و رهبری جریان مخالف برگزیت بدون توافق را برعهده گیرد.
میتوان تصور کرد که جانسون به سوی یک برگزیت بدون توافق پیش میرود که با رای عدم اعتماد مجلس عوام پارلمان روبرو خواهد شد، و به دنبال آن، هانت با پشتیبانی حزب کارگر و حزب ملی اسکاتلند در سمت نخست وزیر موقت، مهلت خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را تمدید میکند.
اعتراف میکنم که بعید نیست اتفاقات عجیبی در دوره نخست وزیری جانسون بیفتد. شب گذشته بهتر متوجه شدیم که یک هرج و مرج بنیادی که در پیش روست، چه شکلی میتواند داشته باشد.
© The Independent