دونالد ترامپ نخستین رئیس‌ جمهور آمریکا نیست که دچار یک بیماری همه‌گیر می‌شود. حدود یک قرن پیش، وودرو ویلسون هم به طور جدی درگیر «آنفلوآنزای اسپانیایی» شده بود.

یک قرن پیش، در اوج جنگ جهانی اول، که یک ویروس تنفسی معروف به «آنفلوآنزای اسپانیایی» سراسر جهان را درنوردید، این عفونت در میان سربازان آمریکایی به طور چشمگیری افزایش یافت و به بیماری همه‌گیری تبدیل شد که تنها در آمریکا به مرگ ۶۷۵ هزار نفر انجامید.

در سال ۱۹۱۸«آنفلوآنزای معروف به اسپانیایی» همچون ویروس جدید زندگی را به شیوه‌ای بی‌سابقه مختل کرد.

همان طور که ترامپ به بیماری کووید ۱۹ مبتلا شد، وودرو ویلسون، رئیس جمهور سابق آمریکا هم به همراه تعدادی از دستیارانش به آنفلوآنزای اسپانیایی مبتلا شد.

سی‌ا‌ن‌ان از جان ام. بری، نویسنده کتاب «آنفلوآنزای بزرگ: خونین‌ترین اپیدمی تاریخ» نقل کرده است که رئیس جمهور ویلسون هیچ بیانیه عمومی در مورد اپیدمی ارائه نکرد.

«برای حفظ روحیه در طول جنگ، دولت دروغ گفت. مقامات بهداشت عمومی گفتند اين فقط يک آنفلوآنزای عادی است، و سعی کردند آن را کوچک جلوه دهند. در نتیجه، بسیاری از مردم جان خود را از دست دادند.»

اما هاروارد مارکل، پزشک و مورخ پزشکی در دانشگاه میشیگان توضیح می‌دهد که رئیس جمهور ویلسون همه‌گیری را کوچک جلوه نداد، بلکه دولت فدرال در آن زمان در زمینه سلامت عمومی ظرفیت بسیاری محدودی داشت.

مارکل می‌گوید که در زمان ویلسون هیچ سازمان بهداشتی فدرالی مانند مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها یا موسسه ملی بهداشت وجود نداشت: «نقش دولت محدود به اداره امور جنگی و وضع قانون فدرال بود، در حالی که دولت‌های محلی وظیفه مدیریت مسائل بهداشتی را بر عهده داشتند.»

ویلسون زمانی که در سن ۶۳ سالگی به آنفلوآنزای اسپانیایی مبتلا شد، کاملا سالم نبود. او در سال ۱۹۱۹ هنگامی که برای مذاکره در مورد پیمان صلح به پاریس رفته بود، سکته کرده بود.

پس از بیمار شدن، ویلسون آن قدر از سرفه رنج می‌برد که دکتر خودش در ابتدا فکر کرد که در یک سوء‌قصد مسموم شده است. او دچار این توهم شد که با جاسوس‌ها احاطه شده ‌است.

اما دولت ویلسون بیماری او را مخفی نگه داشت. آن زمان تلویزیون یا رسانه‌های اجتماعی وجود نداشتند و مخفی نگه داشتن موضوعات تلاش زیادی نمی‌طلبید.

بری می‌گوید: «ویلسون فکر می‌کرد که فرانسوی‌ها از او جاسوسی می‌کنند. فکر می‌کنند که خودش مسئول همه چیزهاست، حتی اثاثیه اتاقش.»

ویلسون پس از بهبودی و بازگشت به آمریکا، به یک تور داخل کشور رفت تا حمایت از پیمان صلح را جلب کند و در اواخر همان سال دچار سکته مغزی شد و در سال ۱۹۲۴ درگذشت.

یکی از شباهت‌های کرونا و آنفلوآنزای اسپانیایی این است که در سال ۱۹۱۸ مقامات توصیه کردند که مردم برای متوقف کردن شیوع این ویروس ماسک به صورت بزنند، بر حفظ فاصله تاکید کردند و از شهروندان خواستند که رویه‌های بهداشتی را دنبال کنند.

با آغاز جنگ جهانی، زدن ماسک به یک وظیفه مدنی تبدیل شد و این عقیده به وجود آمده بود که با ماسک، شما نیز همچون مردانی که به جنگ رفته‌اند وظیفه خود را در قبال میهن انجام می‌دهید.»

بیماری آنفلوآنزا در سال ۱۹۲۰ پس از کشتن بیش از ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان از بین رفت. در تاریخ بشریت هیچ آنفلوآنزایی به این اندازه مرگبار نبوده است.